برای کسانی که اکنون چهل و پنج سال از عمرشان گذشته است، اطلاع از این مسأله که در سالی که متولد شدند، همزمان بود با تولد یک مرکز فرهنگی، آموزشی و مدیریتی به نام "مدرسه عالی مدیریت گیلان ـ لاهیجان" در شهر باران و چای که از همان آغاز، آغوشش را برای پذیرفتن دانشجو در رشته مدیریت که تا آن زمان برای بسیاری ناشناخته بود و هنوز خیلیها نمیدانستند که "مدیریت" یک "علم" است، گشود.
تا آن زمان تنها در تهران، "دانشکده علوم اداری و بارزگانی" که بعدها به "دانشکده مدیریت دانشگاه تهران" معروف شد، وجود داشت که در سال 1345 شمسی تأسیس شده بود.
با گشایش مدرسه عالی مدیریت گیلان ـ لاهیجان، شهر لاهیجان یکباره با وارد شدن سیصد جوان دانشجوی دختر و پسر با فرهنگهای مختلف از سراسر ایران، توان جذب آنها را نشان داد. تأثیر علمی و فرهنگی این مدرسه عالی در امور شهر و منطقه به حدی بود که اهالی شهر، خانه یا اتاقهای خانههای خود را به دانشجویان با مبلغی کمتر از مبلغ متداول اجاره میدادند. حتی خانوادههایی که فرزندان دانشآموز داشتند، در مقابل درسی که دانشجویان مدرسه عالی به فرزندان آنها میدادند، خوراک و امکانات مختلف در اختیار دانشجویان میگذاشتند. بنا به گفته یکی از فرهنگیان لاهیجان، به جرأت میتوان گفت که در آن سالها میزان مردودی و تجدیدی دانشآموزان در مدارس لاهیجان به کمترین میزان رسیده بود؛ زیرا دانشجویان مدرسه عالی مدیریت در حین تحصیل به آموزش و تدریس خصوصی دانشآموزان در سطح شهر لاهیجان میپرداختند.
دانشجویان مدرسه عالی مدیریت گیلان ـ لاهیجان در بسیاری از زمینهها، از جمله هنر تئاتر، عکاسی، نقد فیلم، شبهای شعر، موسیقی، ورزش (فوتبال، والیبال، کشتی و ...)، انتشار کتاب و مجله فعالیت چشمگیری داشتند. نشریه "باران" از جمله نشریاتی بود که بهمدت چهار سال به سردبیری پرویز صدقیانی و همکاری اساتید و دانشجویان انتشار مییافت که اکنون شمارههای آن نایاب است.
اولین کار گروهی تئاتر مدرسه عالی مدیریت گیلان ـ لاهیجان در زمستان سال 1349 با نمایشنامه "مازیار" اثر صادق هدایت و با کارگردانی اکبر یادگاری روی صحنه رفت. در سال 1350 نمایشنامه "زیر گذر لوطی صالح" با موفقیت به نمایش درآمد و بهتدریج در زمینه تئاتر، فعالیت دانشجویان بهمراتب پختهتر و حرفهایتر شد و "گروه تئاتر خان دایی" شکل گرفت. این گروه با اجرای دو نمایشنامه یکی به نام "شب" اثر امین فقیهی و نمایشنامه "دیکته" اثر دکتر غلامحسین ساعدی، هر دو به کارگردانی اکبر مؤمنپور، نامش بر سر زبانها افتاد. البته لازم است گفته شود که نمایشنامه "دیکته" با دخالت و آزاررسانی ساواک وقت همراه بود.
مدرسه عالی مدیریت گیلان ـ لاهیجان بهدنبال بزرگداشت روز دانشجو (16 آذر) در سال 1354 مواجه با عکسالعمل شدید حاکمیت وقت قرار گرفت که منجر به انحلال آن شد. اینجانب در همان ایام بنا به درخواست دکتر دها ـ رئیس وقت مدرسه عالی مدیریت گیلان (لاهیجان) ـ در روزنامههای محلی و پایتخت سلسله مقالاتی در اعتراض به انحلال این مدرسه نوشتم و مکاتباتی با افراد و شخصیتهای مؤثر، از قبیل دکتر محمدعلی مجتهدی (رئیس دبیرستان البرز و رئیس دانشگاه آریامهر سابق)، سرتیپ صفاری (سناتور استان گیلان)، دکتر جعفر عادلی و مهدی آستانهای (نمایندگان وقت لاهیجان در مجلس شورای ملی)، وزیر علوم وقت و ... نمودم که پاسخ دوپهلو و محتاطانه آنها را در آرشیو اسناد خود دارم. حتی پس از انقلاب هم بیکار ننشسته، از فرصت استفاده نموده و در یکی از روزنامههای مرکز بار دیگر بر لزوم افتتاح مجدد مدرسه عالی مدیریت گیلان (لاهیجان) تأکید نمودم.
عشق و علاقه کمنظیر فارغالتحصیلان مدرسه عالی مدیریت گیلان (لاهیجان) به این کانون فرهنگی و مدیریتی همواره در دل آنها شعلهور بود تا آنجا که در سال 1362 شمسی با کوشش دکتر مجتبی احمدوند و دیگر فارغالتحصیلان مدرسه عالی، پایه تأسیس "انجمن فارغالتحصیلان مدرسه عالی مدیریت گیلان (لاهیجان)" گذاشته شد و با استقبال بینظیر فارغالتحصیلان آن که بسیاری از آنها مقیم کشورهای مختلف جهان و دارای عناوین علمی و مدیریتی برجسته بودند و هستند، قرار گرفت.
چهل و پنج سال از تأسیس مدرسه عالی مدیریت گیلان (لاهیجان) و سی و دو سال از تأسیس انجمن فارغالتحصیلان این مدرسه میگذرد. انجمن در کارنامه خود از روز تأسیس تا کنون، فعالیتهای درخشان و شایستهای، از جمله: برگزاری بیست و پنج سال گردهمایی سالیانه در زادگاه مدرسه عالی مدیریت گیلان (لاهیجان) در آبان هر سال در لاهیجان و برگزاری 286 نشست ماهانه اعضاء در تهران داشته است.