انتخابات نشاندهنده ميزان حس مشاركت مردم در سرنوشتشان است و انتخابات شوراهاي شهر و روستا نيز از اين منظر بسيار مهم و تعيينكننده است. اين انتخابات به دليل ارتباط تنگاتنگ با روستاها و شهرهاي مختلف كشور و ديدگاههاي محلي و منطقهاي بسيار اهميت دارد و اصلاحطلبان بايد بكوشند تا محلي و قومي شدن انتخابات به فرآيند كلي آن آسيبي وارد نكند. همچنين به دليل سطح وسيع انتخابات شوراها ميتوان از افزايش مشاركت عمومي بهره لازم را برد و اصلاحطلبان در چنين شرايطي برگ برنده خوبي دارند تا بتوانند افكار عمومي را تهييج كنند و مردم را براي حضور در انتخابات رياست فعال كنند. در گام اول اصلاحطلبان بايد به آسيبشناسي كلي از دورهاي كه گذشت بپردازند. از نحوه گزينش افرادي كه به عنوان نامزد انتخابات شوراها معرفي شد تا افرادي كه در شورا بودند و عملكرد قابل قبولي ارايه نكردند، بايد مورد بررسي قرار بگيرد. يك پيشنهاد اين است كه اعضاي شوراي فعلي گزارشي از عملكرد خود در سه سال گذشته به مردم ارايه كنند تا اين تلقي به وجود نيايد كه اگر افرادي وارد شورا شدند نسبت به مردم پاسخگو نيستند. نكته ديگر افق پيش روي اصلاحطلبان است كه بايد مبتني بر رشد و توسعه باشد. آنچه در سالهاي اخير در شهر تهران و شهرداري تهران و ساير اموري كه به شوراها مرتبط است بايد مورد بررسي قرار بگيرد. مهمترين وظيفه شوراها صرفا شهرداري نيست بلكه در ساير شقوق و مواردي كه به توسعه و مديريت شهري، حفظ سرمايههاي اجتماعي و حفظ حقوق شهروندي مربوط ميشود شوراها ميتوانند نقش آفرين باشند. ليكن بايد ارزيابي شود كه افراد نسبت به وظيفه خود چقدر متعهد بودند. اين راهبرد بسيار اساسي بوده و نقش مهمي در انتخاب افراد به عنوان نامزد اصلاحطلبان در انتخابات شوراهاي شهر و روستا خواهد داشت. مرحله بعدي انتخاب افرادي است كه به سياستها، مرام و اصول اصلاحطلبي متعهد باشند. متاسفانه در دوره گذشته افرادي با نام اصلاحطلبي وارد انتخابات شدند و از برند و اعتبار اصلاحطلبان استفاده كردند اما به ميثاق و تعهدات خود نسبت به اصلاحطلبان پشت پا زدند و بر همين اساس اصلاحطلبان نبايد اين اشتباه را تكرار كنند. نخستين ملاك اين است كه افرادي براي نامزدي انتخاب شوند كه سلامت سياسي، اقتصادي و اخلاقي داشته باشند؛ بايد توسعهگرا باشند؛ به حفظ منافع ملي اهميت دهند و به افق دور دست و رشد و توسعه تهران و ديگر شهرها توجه كنند. متاسفانه بعضا به شكل ظاهري شهر تهران بيشتر توجه ميشود در حالي كه به سرمايههاي اجتماعي اهميت چنداني نميشود. شوراها بايد اين مساله را سرلوحه كار خود قرار دهد و به طور طبيعي كساني ميتوانند اين ماموريت را انجام دهند كه الگوي پيشرفت و توسعه را مدنظر داشته باشند. توسعه نيازمند افرادي فرهيخته، باانگيزه، مطلع و با دانش است. اگر اصلاحطلبان بتوانند به همه اين موارد توجه كنند و به كمك آسيبشناسي رفتار گذشته خود الگو و برنامه مناسبي براي انتخابات شوراي شهر و روستا برگزينند ميتوان به موفقيت اصلاحطلبان اميدوار بود. به هر حال همچون انتخابات مجلس شوراي اسلامي سال 94 يكي از رقيبان مهم اصلاحطلبان ديدگاههاي پوپوليستي است. چنين ديدگاههايي در انتخابات شوراهاي شهر و روستا بيشتر ميتواند زمينه براي بروز پيدا كند. چرا كه انتخابات محلي است. ديدگاههاي افراطي و پوپوليستي بزرگترين رقباي اصلاحطلبان هستند و چه بسا اصولگرايان نيز از اين گروهها در انتخابات شوراهاي شهر و روستا آسيب ببينند، همانطور كه اصولگرايان از هشت سال مديريت پوپوليستي احمدينژاد بيشتر از اصلاحطلبان آسيب ديدند. اين گروهها با استفاده از ابزارهايي كه در اختيار دارند سعي ميكنند انتخابات را به نفع خود تغيير دهند. اميدواريم كه ثروت و سرمايه تعيينكننده انتخابات شوراي شهر و روستا نباشد. طيف احمدينژاد نيز به نظر ميرسد كه براي انتخابات شوراي شهر برنامه جدي دارد و ميكوشد تا با پيروزي در اين انتخابات راه سياست ورزي خود را در سالهاي آينده آسانتر كند. البته آقاي احمدينژاد به تنهايي فاقد مولفههاي پيروزي و شركت در انتخابات است اما جريان نهفته و حمايتكننده او از احمدينژاد به عنوان ابزاري براي كسب قدرت استفاده كرده و ميكند. اين جريان ثروت و قدرت دارد. همچنين احمدينژاد مايل است كه در انتخابات شوراي شهر به پشتيبانان خود سهام دهد و به نوعي آنها را براي ادامه مسير با خود همراهتر كند. از اين رو براي انتخابات شوراي شهر به طور جدي برنامه خواهد داشت. ليكن اصلاحطلبان با افزايش وحدت و هماهنگي و انتخاب افراد مناسب بر اساس شاخصههاي دقيق ميتوانند در مقابل اين جريان پيروز شوند. چرا كه سالها مديريت پوپوليسم در كشور آگاهي لازم را براي مردم به وجود آورده است. اصلاحطلبان بايد با تفوق ديدگاههاي جمعي بر ديدگاههاي شخصي و تشكيلاتي عمل كردن و اتخاذ برنامههاي كارآمد بكوشند تا فعاليت انتخاباتي خود را سامان دهند. اصلاحطلبان چارهاي جز استفاده از مدل شوراي عالي سياستگذاري در انتخابات آتي ندارند چرا كه اين مدل در شرايط حاضر بهترين مدل وحدتبخش اصلاحطلبان است.
• عضو شوراي مركزي حزب كارگزاران سازندگی •• روزنامه اعتماد، شماره 3630، 31 شهریور 1395