بیستم مرداد سالگرد درگذشت مردی از تبار نیکان و بزرگان است که خاطره نام و یاد ارجمندش، از گذر چهل و هفت سال از درگذشتش، همچنان در ذهن و زبان لاهیجان و مردمان دیرپایش، ساری و جاری است.
مرحوم حسن خان گل و بستان فرد ـ متولد 1281 شمسی ـ از مردم نیکنام روستای تاریخی فریزند (فریزهند) شهر نطنز در استان اصفهان بود. پیشینه این روستا که در کنار روستای تاریخی ابیانه ـ ثبت جهانی یونسکو ـ قرار دارد، به پیش از دوره اسلامی میرسد. او در اوان جوانی برای تحصیل و اشتغال به تهران مهاجرت کرد و پس از گذراندن شش پایه تحصیلی ـ که ارزشی فراوان داشت ـ در وزارت فلاحت (کشاورزی) زمان رضا شاه جذب شد و پس از گذراندن دوره کارآموزی و دریافت مدرک کارشناسی گل و گیاه، به کار منصوب گشت. چندی بعد به تنکابن منتقل و پس از سالیانی که منشاء خدمات شایسته میشود، در سال 1316 به لاهیجان انتقال یافته و تا واپسین دم حیات در آنجا ساکن میشود.
شرح اقدامات کمنظیرش در تنکابن و لاهیجان، خصوصاً مشارکت مستقیم در تأسیس ایستگاه تحقیقات باغبانی گل و گیاه لاهیجان ـ که به گفته اهل فن، تا پیش از وقوع انقلاب، در خاورمیانه بینظیر بود ـ و تأسیس باغ ملی لاهیجان ـ که با تأسف تخریب شد ـ و طراحی باغ گمرکات (سازمان چای فعلی) و طراحی اولیه بلوار استخر و اجرای طرح درختکاری دو سوی خیابانهای لاهیجان در زمان شهردار باشخصیت و ارجمند جناب فضلالله مسیح که از دوستان و ارادتمندانش بود، مجالی دیگر میطلبد؛ اما به خاطرهای که بهروشنی از پس ایام در ذهن نقش بسته است، اشاره مینماید که در زمان تصدی سرتیپ ریاحی ـ وزیر وقت کشاورزی در اوایل دهه چهل ـ تمام صفحات شمال کشور، برای پیدا کردن یک طراح زبده که بتواند باغی درخور و شایسته برای وزیر در کلارآباد مازندران کارسازی کند، کاویده شد و سرانجام پس از جستوجوی زیاد، آنکه انتخاب شد، کسی نبود جز مرحوم حسن خان گل و بستان فرد.
با گذشت 47 سال از فقدانش، بسیاری از پیران و بزرگان شهر، از بزرگواری، کاردانی و تأثیر مثبت و عمیقی که بر آبادانی و پیشرفت لاهیجان داشته است، یاد میکنند. نامش بر صحیفه دوران جاودان باد.