رئیس سابق هیأت مدیره سندیکای کارخانجات چای شمال:
صنعت چای نیازمند برنامه‌های مدیریتی نوین است
همان‌طور که بسیاری از مردم جهان به برخی از محصولات و موجودات و داشته‌های خود ارج می‌نهند و مقدس می‌پندارند، چای هم در گیلان چنین نقشی را ایفا می‌کند.
چای در ضمیر مردم لاهیجان صرفاً یادآور یک نوشیدنی جهت تنوع یا به قولی رفع خستگی نیست. چای در خاطر مردم لاهیجان بیان‌گر خاطرات پدران، وسیله‌ای به‌منظور کسب رزق، پشتوانه‌ای در زندگی و آینده و همچنین نمادی از هویت این منطقه است. محصول و نمادی که بسیاری به برکت آن به دنیا آمدند، بزرگ شدند، ازدواج کردند، در کنار این باغات مردند و دفن شدند. محصولی که از دیرباز جزء کالاهای اساسی و غیرقابل جایگزین برای ایرانیان است و جایگاه چای از نوشیدنی و یک محصول کشاورزی بالاتر است.به گزارش "لاهیگ"، همان‌طور که بسیاری از مردم جهان به برخی از محصولات و موجودات و داشته‌های خود ارج می‌نهند و مقدس می‌پندارند، چای هم در گیلان چنین نقشی را ایفا می‌کند؛ نمادی از هویت مردمی زحمتکش از سرزمین مقدس ایران. زمانی كه این نام (چای) بر زبان جاری می‌شود، اولین حرکت از سوی مخاطب و شنونده، آهی از نهاد است که قابل لمس و درک است؛ آهی بیان‌گر خوشحالی، حسرت و نگرانی، خوشحالی از بابت شکرگذاری که فضل و رحمت خدا شامل مردم منطقه از وجود این نعمت، حسرت از بابت برخی کم‌کاری‌ها و بی‌برنامه‌گی‌ها که روند کشت و کار این محصول را تحت تأثیر قرار داده است و نگرانی به‌علت احتمال عدم تکرار و خاطره شدن راه پدرشان جهت کسب رزق و روزی.
حفظ و رونق صنعت چای همتی اساسی می‌طلبد. بدون شک محصول چای در بسیاری از کشورها با برنامه‌ریزی‌های مناسب تبدیل به یک تجارت پرسود شده است و در مقایسه با چای ایرانی، کیفیتی به‌مراتب پایین‌تر را می‌توان از آن‌ها دید که با همین کیفیت پایین، ایجاد اشتغال بیشتر و تجارت و سوددهی را سبب شده است.
نعمت یاورزاده، مدیرعامل شرکت چای کارمین که از سال 1354 به‌طور مستقیم با کشت و صنعت چای در ارتباط است درخصوص صنعت فراموش شده چای به "لاهیگ" گفت: درخصوص شرایط کشت و صنعت و بازرگانی چای پیش‌بینی‌های ما به وقوع پیوست و چایكاری تضعیف شد.
وی افزود: به‌دلیل مداخله کسانی که در این بحث متخصص و سیاستگذار نبودند و به‌دلیل عدم برنامه‌ریزی مناسب، نفس صنعت چای به شماره افتاده و چاره‌ای باید اندیشید.
رئیس سابق هیأت مدیره سندیکای کارخانجات چای شمال با اشاره به این‌که تولید برگ سبز به 80 هزار تن و چای خشک به كمتر از 20 هزار تن در سال رسیده است، اضافه كرد: بازده كم در عرصه تولید، توجیهات اقتصادی را از بین می‌برد.
یاورزاده گفت: ساختارهای از پیش تعیین شده منسوخ شده و امروز صنعت چای نیازمند برنامه‌های مدیریتی نوین می‌باشد.
وی به عدم بضاعت مالی كارخانجات چای نیز اشاره و خاطرنشان كرد: كارخانجات چای به‌منظور گذران زندگی كارگران‌شان چند روزی در سال فعالیت می‌كنند و به‌دلیل هزینه‌های بالای كشت و كارگر، عرصه فعالیت را بدرود گفته‌اند.
این تولیدکننده پیشکسوت چای با بیان این‌که تحریم سبب افزایش مشتری چای تولید داخل شده است، افزود: بهبود روند تولید چای نیازمند ایجاد انگیزه‌هایی است و باید به‌صورت تخصصی با حضور کارشناسان غیرذینفع آسیب‌شناسی و برنامه‌ریزی صحیح شود.
یاورزاده اضافه کرد: برنامه‌های کنونی و کارگروه‌های فعلی، چاره خاصی را نیاندیشیدند و باید افراد متخصص و دلسوزتر برای کار بیایند و دولت نیز از بازار فروش چای حمایت مالی كند.
وی با تأکید بر نقش رسانه‌ها در حل بحران کنونی کشت و صنعت چای در کشور، اظهار امیدواری کرد تا با آسیب‌شناسی و درک و کنار هم قرار دادن امکانات بالقوه و بالفعل، برنامه‌ای تدوین شود تا با اجرای کامل آن، امور به سمت صحیح و کار به روال گذشته و عادی خود بازگردد.
نظرات بینندگان