برتری‌طلبی و تضعيف نظام سلامت
علی اسدی خمامی
همه كار می‌كنند، این ویژگی مشترك آنهایی است كه درآمدهای پایین و متوسط دارند. از بعضی درآمدهای كلان وابسته به رانت كه بگذریم، هیچ حقوقی به حساب كسی كه بیكار است، واریز نمی‌شود. همه كار می‌كنند و این یعنی سهمی در تولید دارند. سهمی كه حق آنها را در بهره‌مندی از خدمات و كاركرد‌های نظام اجتماعی موجب می‌شود. اما گویا بهره‌مندی به تنهایی راضی‌كننده نیست. جایگاه اجتماعی بالا همه را خوشحال نمی‌كند، برخی باید دیگران را پایین‌تر از خود ببینند و نگاه از بالا به پایین داشته باشند.
این نوع نگاه، نه تنها مقایسه شغل‌ها را نتیجه می‌دهد كه باعث می‌شود آنها كه صاحب شغل‌های بالاترند، از دستیابی دیگران به شغل و در پی آن جایگاه اجتماعی خود جلوگیری كنند.
این روزها شاغلان نظام سلامت سروصدای زیادی به پا كرده‌اند. هر روز ندای اعتراض گروه جدیدی شنیده می‌شود. گروهی كه دلواپس تزلزل جایگاه شغلی و اجتماعی‌شان هستند و مقایسه شغل خود با دیگر شغل‌های مرتبط را دور از شأن می‌دانند. یك روز پزشكی از سطح شعور، لیاقت و تحصیل بیشتر همكارانش نسبت به پرستاران می‌گوید و نتیجه می‌گیرد كه پزشكان، مستحق حقوق و شأن اجتماعی بالاتری هستند. آن هم در شرایطی كه پرستاران هم مانند پزشكان از تحصیلات دانشگاهی برخوردارند و ساعات كاریشان كمتر از آنها نیست. روز دیگر دكتر داروسازی، تكنیسین‌های داروخانه را بی‌سواد خطاب می‌كند و دستیابی به جایگاه اجتماعی بیشتر را مشروط به قبولی در كنكور داروسازی می‌داند. ادبیاتی كه نه تنها تحقیرآمیز است كه از جبهه‌گیری شدید علیه آموزش بیشتر و ارتقا شغلی سایر كاركنان داروخانه حكایت دارد. گذشته از تخریب شغل‌ها و افراد شاغل، برتری‌طلبی در بازار كار، آن هم شغل‌های مرتبط با نظام سلامت، ناگزیر آثار غیرقابل كتمانی بر اجتماع خواهد داشت. مردم بازنده اصلی بازی برتری‌خواهی خواهند بود. شاغلان نظام سلامت، مانند تمام اعضای دیگر جامعه به رفاه و احترام اجتماعی نیازمندند. اگر نگاه تبعیض‌آمیز در بازار كاری به كاهش رفاه اجتماعی آنها منجر شود، عملكرد كاریشان خدشه‌دار خواهد شد. از طرف دیگر، آموزش بیشتر به معنای كاركرد بهتر است، آن هم در زمانه‌یی كه كار به سمت تخصصی‌تر شدن هرچه بیشتر پیش می‌رود. اما آن دسته از شاغلان كه نگاه از بالا به پایین دارند، از آنجا كه قصد در بالا ماندن و برتر بودن دارند، علیه آموزش بیشتر كارگران نظام سلامت جبهه‌گیری می‌كنند و این به معنای كاهش كیفیت خدمات این كارگران است. در وضعیت كنونی و با توجه به نظام اقتصادی حاكم بر كشور، نه تحصیلات بالاتر و تلاش بیشتر كه طبقه اقتصادی تعیین‌كننده جایگاه اجتماعی و میزان بهره‌مندی از مزایای بودن در جامعه است. چه بسیارند پزشكانی كه با كمترین حقوق و مزایا در بدترین شرایط مشغول كارند و داروسازانی كه در داروخانه‌ها حقشان تضییع می‌شود. اما برخی از آنها كه از قضا از جایگاه اجتماعی بالا و سطح رفاه مطلوب هم برخوردارند، برای فرار از واقعیت، تحصیلات بالاتر و تلاش بیشتر را بهانه می‌كنند و به تبعیض در محیط كاری دامن می‌زنند. تبعیضی كه به كاهش كیفیت خدمات و تضعیف كاركرد بخش عمده كاركنان نظام سلامت منجر شده و بر پیكر آن صدمات جدی وارد خواهد آورد.
این نوع نگاه، نه تنها مقایسه شغل‌ها را نتیجه می‌دهد كه باعث می‌شود آنها كه صاحب شغل‌های بالاترند، از دستیابی دیگران به شغل و در پی آن جایگاه اجتماعی خود جلوگیری كنند.
این روزها شاغلان نظام سلامت سروصدای زیادی به پا كرده‌اند. هر روز ندای اعتراض گروه جدیدی شنیده می‌شود. گروهی كه دلواپس تزلزل جایگاه شغلی و اجتماعی‌شان هستند و مقایسه شغل خود با دیگر شغل‌های مرتبط را دور از شأن می‌دانند. یك روز پزشكی از سطح شعور، لیاقت و تحصیل بیشتر همكارانش نسبت به پرستاران می‌گوید و نتیجه می‌گیرد كه پزشكان، مستحق حقوق و شأن اجتماعی بالاتری هستند. آن هم در شرایطی كه پرستاران هم مانند پزشكان از تحصیلات دانشگاهی برخوردارند و ساعات كاریشان كمتر از آنها نیست. روز دیگر دكتر داروسازی، تكنیسین‌های داروخانه را بی‌سواد خطاب می‌كند و دستیابی به جایگاه اجتماعی بیشتر را مشروط به قبولی در كنكور داروسازی می‌داند. ادبیاتی كه نه تنها تحقیرآمیز است كه از جبهه‌گیری شدید علیه آموزش بیشتر و ارتقا شغلی سایر كاركنان داروخانه حكایت دارد. گذشته از تخریب شغل‌ها و افراد شاغل، برتری‌طلبی در بازار كار، آن هم شغل‌های مرتبط با نظام سلامت، ناگزیر آثار غیرقابل كتمانی بر اجتماع خواهد داشت. مردم بازنده اصلی بازی برتری‌خواهی خواهند بود. شاغلان نظام سلامت، مانند تمام اعضای دیگر جامعه به رفاه و احترام اجتماعی نیازمندند. اگر نگاه تبعیض‌آمیز در بازار كاری به كاهش رفاه اجتماعی آنها منجر شود، عملكرد كاریشان خدشه‌دار خواهد شد. از طرف دیگر، آموزش بیشتر به معنای كاركرد بهتر است، آن هم در زمانه‌یی كه كار به سمت تخصصی‌تر شدن هرچه بیشتر پیش می‌رود. اما آن دسته از شاغلان كه نگاه از بالا به پایین دارند، از آنجا كه قصد در بالا ماندن و برتر بودن دارند، علیه آموزش بیشتر كارگران نظام سلامت جبهه‌گیری می‌كنند و این به معنای كاهش كیفیت خدمات این كارگران است. در وضعیت كنونی و با توجه به نظام اقتصادی حاكم بر كشور، نه تحصیلات بالاتر و تلاش بیشتر كه طبقه اقتصادی تعیین‌كننده جایگاه اجتماعی و میزان بهره‌مندی از مزایای بودن در جامعه است. چه بسیارند پزشكانی كه با كمترین حقوق و مزایا در بدترین شرایط مشغول كارند و داروسازانی كه در داروخانه‌ها حقشان تضییع می‌شود. اما برخی از آنها كه از قضا از جایگاه اجتماعی بالا و سطح رفاه مطلوب هم برخوردارند، برای فرار از واقعیت، تحصیلات بالاتر و تلاش بیشتر را بهانه می‌كنند و به تبعیض در محیط كاری دامن می‌زنند. تبعیضی كه به كاهش كیفیت خدمات و تضعیف كاركرد بخش عمده كاركنان نظام سلامت منجر شده و بر پیكر آن صدمات جدی وارد خواهد آورد.
• روزنامه تعادل، شماره 300، 10 تیر 1394
نظرات بینندگان