رئیس اتحادیه چایکاران شمال:
تا زمانی که برای فروش چای خارجی، خانه و اتومبیل جایزه گذاشته شود، صنعت چای ایرانی رونق نمییابد
چای یکی از محصولات مهم کشاورزی در کشور است، اما در یک دهه اخیر تولیدات چای خشک کشور به دلایل مختلف از 70 هزار تن در سال به 20 هزار تن کاهش یافته است.
زراعت چایکاران گیلان نیازمند حمایتهای دولتی برای عملیات بهزراعی و آمادهسازی باغات است.
به گزارش خبرگزاری ایرنا، چای یکی از محصولات مهم کشاورزی در کشور است، اما در یک دهه اخیر تولیدات چای خشک کشور به دلایل مختلف از 70 هزار تن در سال به 20 هزار تن کاهش یافته است.
صنعت چای در سالهای اخیر با چالشهای جدی مواجه شده است و طی این مدت بسیاری از باغات چای یا متروکه شده و یا تحت تأثیر تغییر کاربری اراضی قرار گرفتهاند.
برآورد نیاز داخلی سالیانه کشور به چای خشک حدود یکصد هزار تن است که حدود 20 درصد آن در داخل تولید میشود.
برخی از دستاندرکاران چای معتقدند واردات سالیانه بیش از یکصد هزار تن چای خشک از مجاری قانونی و غیرمجاز، در عمل توسعه و تجارت چای داخلی را از رمق انداخته است.
دولت در سال گذشته با افزایش قیمت برگ سبز چای، بارقه امید در قشر چایکاران ایجاد کرد، ولی گرمای شدید تابستان با سوزاندن بوتههای چای باغات کشور موجب شد که بهبودی در وضعیت مالی چایکاران ایجاد نشود.
وضعیت معیشتی چایکاران شمالی نهتنها رشته وابستگی این بخش از کشاورزی کشور را به بخش دولتی کاهش نداده است، بلکه بیشتر موجبات وابستگی چایکاران به این بخش را فراهم کرد.
ضعف مالی در 56 هزار بهرهبردار 32 هزار هکتار باغ چای شمال موجب شده است که اصلیترین عملیات باغات چای که انجام بهزراعی و آماده کردن باغات چای برای بهرهبرداری در فصل زراعی سال آینده است، بهخوبی انجام نگیرد.
این وضعیت چایکاران شمال را بیش از هر سالی نیازمند به کمکهای دولتی کرده است تا آنها بتوانند با وارد کردن کارگر به مزارع چای، باغهای جنگل شده را آباد کنند.
فصل بهزراعی باغات چای همه ساله از آذر ماه آغاز و تا اسفند ماه پایان میگیرد که تمامی فعالیتهای چای و تولید چای به این عملیات وابستگی دارد.
یک چایکار بخش مرکزی لاهیجان اظهار داشت: عدم پرداخت تسهیلات بهزراعی به کشاورزان به معنای نابودی باغات چای است.
احمد شارقی افزود: اکثر کشاورزان بدهکار بوده و یا ضامن چایکاران دیگری هستند که وام گرفته و قادر به پرداخت آن نیستند.
وی خاطرنشان کرد: هر هکتار باغ چای حدود 80 میلیون ریال هزینه دارد تا عملیات بهزراعی نظیر هرس و کفبر در آن انجام شده و قابلیت بهرهبرداری داشته باشد.
این کشاورز چایکار اظهار داشت: فقط کسانی که وضعیت مالی خوبی دارند توانستهاند نسبت به عملیات بهزراعی باغات خود اقدام کنند که شمار آنها نیز اندک است.
یک چایکار منطقه سطلسر لاهیجان نیز گفت: هزینه موتور هرس، کارگر و هزینههای جانبی دیگر، توان کاری چایکاران را کاهش داده و امکان ادامه فعالیت برای بسیاری از باغداران وجود ندارد.
بهمن محبی اظهار داشت: با حمایت دولت در سال گذشته، چایکاران تشویق شدند، اکثر باغات خود را هرس کنند، ولی از بدشناسی آنها در سال زراعی 1393 کشاورزان توانستند فقط یک چین (بهاره) را برداشت نمایند که چین دوم آنها مواجه با آفتاب سوختگی شد.
رئیس اتحادیه چایکاران شمال نیز در اینباره گفت: چایکاران چشم انتظار تسهیلات دولتی هستند تا بتوانند وارد باغ شوند.
ایرج هوسمی افزود: توان مالی کشاورزان ضعیف و آنان دست خالی هستند و تا کمکهای بهزراعی دریافت نکنند، نمیتواند به سر باغ بروند و عملیات فنی و یا کار مفیدی روی باغات چای انجام دهند.
وی اظهار داشت: هماکنون کشاورزان چایکار وضعیت مالی بدی دارند و قرار است دولت به ازای هر هکتار باغ چای جهت کفبر پنج میلیون تومان و برای کمربر (هرس سفید) دو میلیون تومان تا دو سال بدون بازپرداخت تسهیلات اعطاء کند.
رئیس اتحادیه چایکاران شمال افزود: بهرغم افزایش قیمت هر کیلوگرم چای برگ سبز درجه یک در سال گذشته تا 18 هزار ریال، ولی هماکنون با فروش 20 کیلوگرم برگ سبز نیز نمیتوان مزد یک روز یک کارگر چای را پرداخت کرد.
هوسمی ضعف چایکاران و وابستگی آنها به تسهیلات اعطایی دولتی را به وارد کردن بیرویه چای خارجی مرتبط دانست و گفت: بازرگانان و قاچاقچیان چای در رفاه زندگی میکنند، ولی تولیدکننده چای در فقر بهسر میبرد.
وی خاطرنشان کرد: تا زمانی که واردات قاچاق چای وجود داشته باشد و برای فروش چای خارجی خانه و اتومبیل جایزه گذاشته شود، کشاورزان نمیتوانند چای مطلوب را عمل آورده و به فروش برسانند و به صنعت چای رونق دهند.
این چایکار قدیمی یادآور شد: شرایط به گونهای است که کشاورزان نمیتوانند با دست خالی با قاچاقچیان و واردکنندگان چای خارجی رقابت کنند.
مسئولان سازمان چای در گفتوگو با خبرگزاری ایرنا اظهار داشتند که بهزودی تسهیلات مورد نیاز چایکاران به آنان پرداخت میشود.