سلیم کرمی خولکی ـ معروف به عمو سلیم ـ از چهرههای شاخص این سالهای نقاشی گیلان، چشم از جهان فروبست.
به گزارش خبرگزاری ایسنا، عمو سلیم نقاشی را در سالهای پس از میانسالی به شکل خودآموخته آغاز کرد و خیلی زود بهخاطر جنبههای متنوع خیالانگیز نقاشیهایش به شهرت رسید.
او متولد سال 1325 در رودبار بود و سالها در یکی از محلات قدیمی شهر رشت زندگی کرد. بهواسطه هنر درمانی به تواناییاش در نقاشی پی برد و اولین نمایش انفرادی آثار او در سال 1387 در گالری "او" شهر رشت برگزار شد، پس از آن نیز گالری "مارلیک" رشت در سال 1390 بخشی از آثار او را نمایش داد.
آخرین نمایش این هنرمند با عنوان "عدن" اردیبهشت 1392 در گالری هما در تهران برگزار شد.
موضوعات سلیم مثل اغلب هنرمندان اوت سایدر به فضاهای زیستی هنرمند باز میگشت؛ با این تفاوت که او از بسیاری از مؤلفههای اینگونه از نقاشی مثل روایتگری پیروی نمیکرد و از این منظر، نمونه شاخصی محسوب میشود. درختها و جانوران از موضوعات همیشگی آثار سلیم بودند.
هنگامه معمری در مقدمهای بر نقاشیهای او نوشته بود: نقاشیهای عمو سلیم بیش از آنکه الهامبخش باشد، غبطه برانگیزاند. سلیم بی آنکه قضاوت دیگران را بشناسد و برای آن امتیازی قائل باشد، بیهیچ لاف زنی و البته بی آنکه بداند نابغهای است، با شور با خودکار رینولدز هاشور میزند. با این حال حسرتبرانگیزترین مشخصه عمو سلیم آن است که هر ابژهای را بیمقدمه و به سهولت برداشتن تکه کاغذی باطله، متعلق به خود میکند؛ متنزع از مضمون، سرمدی و ناتاریخمند، تصویری میسازد خودبسنده و خودپژواک که حاصل صمیمیت محض است.
پیکر این هنرمند شاخص گیلانی عصر روز سهشنبه ششم اسفند ماه در میان اندوه فراوان تشییع و در محله چارمان رودبار به خاک سپرده شد.