تمبر سکه قدیمی ضرب لاهیجان منتشر شد
پیمان عیسیزاده در یک سال گذشته علاوه بر این، تمبرهای نقاشی دیواری، قرآن قدیمی و کاشی ازاره ایوان شمالی بقاع چهارپادشاه را چاپ و همچنین جزوه استاد سعید نفیسی ـ چهارپادشاه در لاهیجان ـ را بازچاپ و منتشر نموده بود.
چهارمین تمبر از سری تمبرهای میراث معنوی لاهیجان با تصویری از یک سکه قدیمی منتشر شد.
به گزارش "لاهیگ"، این تمبر با تلاش پیمان عیسیزاده و با تصویری از یک سکه ضرب لاهیجان که تاریخ 896 بر آن حک شده است، منتشر شد.
این نویسنده، پژوهشگر و روزنامهنگار لاهیجانی در گفتوگو با "لاهیگ" درباره دوران تاریخی ضرب سکه گفت: تاریخ ضرب سکه (896 هجری قمری) در دوره حکمرانی هفتمین پادشاه کیایی، سلطان میرزا علی کیا، حکمران بیهپیش در سالهای 883 تا 910 هجری قمری است. دورانی که مصادف با سالهای پرحادثه حکومت 237 ساله خاندان کیایی (763 تا 1000 هجری قمری) است. دورانی که اتفاقات مهمی برای تاریخ و جغرافیای گیلان و حتی ایران به وقوع پیوست.
پیمان عیسیزاده افزود: در سالهای پایانی حکومت میرزا علی کیا، پادشاهی صفویه توسط شاه اسماعیل درحالی بنا نهاده شد که مؤسس این سلسه، پیش از آن هشت سالی میهمان لاهیجان و حکمران مقتدر و متنفذش بود. علی بن شمسالدین لاهیجی درباره حضور شاه اسماعیل در لاهیجان مینویسد: "سلطان شاه اسماعیل و دیگر برادران... به آوازه دینداری و بزرگی و رحیمدلی و مردمی حضرت میرزا علی مستظهر بوده، سایه مکرمت ایشان را نشیمن قرار و منزلگه استراحت دانستند و توجه به جانب میرزا علی نمودند." این رابطه در دهههای بعد، تاریخ نوینی را برای گیلان و لاهیجان رقم زد.
وی اضافه کرد: به نظر میرسد، میرزا علی کیا را باید یکی از مهمترین افراد سلسله کیایی دانست، چرا که علاوه بر میزبانی از شاه اسماعیل و بده ـ بستان ایدئولوژیک با حلقه اردبیل صوفیه و ضرب سکه در دوران وی، اصلاحات اجتماعی وسیعی نیز توسط او صورت پذیرفت. او رسوم مرده سورانه و زنهزر را به وصیت پدرش سلطان محمد (مرگ 883 هجری قمری) ملغی کرد و دستور ساختن پل خشتی تجنگوکه را با نظارت مولانا نعمتالله طبیب و بنایی استاد یعقوب رویانی صادر کرد و موفق شد حکمرانی کیائیان را تا ری و ساوه و شهریار و قزوین و زنجان و سلطانیه و فیروزکوه توسعه دهد.
وی خواستار توجه مسئولان و بیش از همه، شهروندان لاهیجی به این مسأله شد که ضرب سکه در شهر لاهیجان در این تاریخ، و حتی با توجه به نمونه سکههایی که در دست است و تاریخ ضرب آن پیش از قرن نهم را نشان میدهد، درحالی صورت پذیرفته که بسیاری از شهرهای توانمند منطقهای یا ملی ایران امروز، تا آن تاریخ و حتی چند قرن بعد هنوز شکل نگرفته بود یا بهصورت اقامتگاههای کوچک محلی شناخته میشد.
این نویسنده و پژوهشگر تاریخ لاهیجان انگیزه خود از طراحی و انتشار تمبرهای میراث معنوی لاهیجان را جلب توجه مسئولین و شهروندان لاهیجی به تاریخ و فرهنگ کهن لاهیجان عنوان کرد و اظهار داشت: در انتخاب مضامین، تصاویر، نقوش یا اشیاء موضوع تمبرها تلاش میشود وجوه گوناگون فرهنگ غنی و تاریخ طولانی شهرنشینی در جغرافیای بیهپیش و حوزه فرهنگی لاهیجان مد نظر قرار گیرد.
عیسیزاده افزود: به نظر میرسد بخشی از بحران عظیمی که شهرهای امروز و بهویژه شهرهای کهنی چون لاهیجان درگیر آن است، مربوط به همین عدم توجه به ریشهداری و تاریخمندی بحرانها و موانع رشد و توسعه آن است. مثلاً در مقوله معماری و فضاهای شهری باید دید کدام بخش از الگوی کهنشهر لاهیجان با روحیه و اقتضائات عصر جدید منطبق نبوده است که ما، بهویژه طی یکصد سال اخیر، مدام درگیر تخریب نمادها و نمودهای آن بودهایم؟
وی در پاسخ به همین پرسش خاطرنشان کرد: شکی نیست، آنچه ویژگی اصلی کهنشهر لاهیجان بوده، ساخت پیچیده "نظام محله" آن است؛ ساختی که چند شهر را در یک شهر جا داده بود و به این ترتیب، مولد و مبین نوعی نظام اقتصادی یا الگوی مناسبات اجتماعی یا ساخت قدرت منحصر به فرد، اما بسیار کارآ بود. در این شرایط تصور کنید ما دهههاست با اتکاء به الگوهای تازه مد شده شهرهای چند دههای ینگه دنیا، مدام مشغول تخریب این نظام هستیم و بهجای ادراک درزمان روح شهر، فقط مشغول اضافه کردن خیابان و بولوار و فلکه هستیم و پس از پنجاه سال تخریب میدان کهن لاهیجان، ناتوان از ساخت حتی یک میدان در شهر بودهایم و تازه از مقاومت هشت دههای "نظام محله" در شهر هم چیزی دستگیرمان نمیشود. البته این را هم باید به خاطر داشت از بررسی تاریخ شهر و همین اندک اشیاء و نشانههایی که در دست است، این را هم میدانیم که این روحیه تخریبگر اصلاً مربوط به امروز و دیروز ما نیست و دستکم قدمتی همعصر خود شهر دارد.
وی ضمن اظهار تأسف از بیتفاوتی اقشار تحصیلکرده یا برداشتهای واکنشی، بدوی و نگاههای غیرعلمی عام و مرسوم به مقوله میراث فرهنگی، تصریح کرد: این آثار روشناییهای تابناک در اعصار پر از خشونت و عصبیت و تاریک سرزمین ماست و ما وقتی درباره یک شیئی/ اثر تاریخی حرف میزنیم، باید توان بررسی و درک زمان و شرایط بهوجود آمدن آن را هم داشته باشیم. طبیعتاً این درک میتواند برای انطباق و فهم آنچه امروز بر ما و قوممان میرود، مفید باشد. ما باید بپذیریم دیروز ما در امروزمان جاری است.
شایان ذکر است، پیمان عیسیزاده در یک سال گذشته علاوه بر این، تمبرهای نقاشی دیواری، قرآن قدیمی و کاشی ازاره ایوان شمالی بقاع چهارپادشاه را چاپ و همچنین جزوه استاد سعید نفیسی ـ چهارپادشاه در لاهیجان ـ را بازچاپ و منتشر نموده بود.
وی پیش از این، کتاب "پل خشتی" را در سال 1379 منتشر نموده بود و طی هفتههای آینده نیز دومین کتاب او با عنوان "چهل مجلس" ـ دیوارنگارههای زیارتگاههای گیلان ـ با مقدمه آیدین آغداشلو ـ نقاش، نویسنده، منتقد فیلم و طراح برجسته گیلانی ـ توسط نشر ایلیا منتشر خواهد شد.
علاقهمندان برای تهیه تمبر سکه ضرب لاهیجان میتوانند به کتابفروشی "خانه کتاب" در ابتدای خیابان نیما، روبهروی دبستان شهید صدوقی مراجعه نمایند.
به گزارش "لاهیگ"، این تمبر با تلاش پیمان عیسیزاده و با تصویری از یک سکه ضرب لاهیجان که تاریخ 896 بر آن حک شده است، منتشر شد.
این نویسنده، پژوهشگر و روزنامهنگار لاهیجانی در گفتوگو با "لاهیگ" درباره دوران تاریخی ضرب سکه گفت: تاریخ ضرب سکه (896 هجری قمری) در دوره حکمرانی هفتمین پادشاه کیایی، سلطان میرزا علی کیا، حکمران بیهپیش در سالهای 883 تا 910 هجری قمری است. دورانی که مصادف با سالهای پرحادثه حکومت 237 ساله خاندان کیایی (763 تا 1000 هجری قمری) است. دورانی که اتفاقات مهمی برای تاریخ و جغرافیای گیلان و حتی ایران به وقوع پیوست.
پیمان عیسیزاده افزود: در سالهای پایانی حکومت میرزا علی کیا، پادشاهی صفویه توسط شاه اسماعیل درحالی بنا نهاده شد که مؤسس این سلسه، پیش از آن هشت سالی میهمان لاهیجان و حکمران مقتدر و متنفذش بود. علی بن شمسالدین لاهیجی درباره حضور شاه اسماعیل در لاهیجان مینویسد: "سلطان شاه اسماعیل و دیگر برادران... به آوازه دینداری و بزرگی و رحیمدلی و مردمی حضرت میرزا علی مستظهر بوده، سایه مکرمت ایشان را نشیمن قرار و منزلگه استراحت دانستند و توجه به جانب میرزا علی نمودند." این رابطه در دهههای بعد، تاریخ نوینی را برای گیلان و لاهیجان رقم زد.
وی اضافه کرد: به نظر میرسد، میرزا علی کیا را باید یکی از مهمترین افراد سلسله کیایی دانست، چرا که علاوه بر میزبانی از شاه اسماعیل و بده ـ بستان ایدئولوژیک با حلقه اردبیل صوفیه و ضرب سکه در دوران وی، اصلاحات اجتماعی وسیعی نیز توسط او صورت پذیرفت. او رسوم مرده سورانه و زنهزر را به وصیت پدرش سلطان محمد (مرگ 883 هجری قمری) ملغی کرد و دستور ساختن پل خشتی تجنگوکه را با نظارت مولانا نعمتالله طبیب و بنایی استاد یعقوب رویانی صادر کرد و موفق شد حکمرانی کیائیان را تا ری و ساوه و شهریار و قزوین و زنجان و سلطانیه و فیروزکوه توسعه دهد.
وی خواستار توجه مسئولان و بیش از همه، شهروندان لاهیجی به این مسأله شد که ضرب سکه در شهر لاهیجان در این تاریخ، و حتی با توجه به نمونه سکههایی که در دست است و تاریخ ضرب آن پیش از قرن نهم را نشان میدهد، درحالی صورت پذیرفته که بسیاری از شهرهای توانمند منطقهای یا ملی ایران امروز، تا آن تاریخ و حتی چند قرن بعد هنوز شکل نگرفته بود یا بهصورت اقامتگاههای کوچک محلی شناخته میشد.
این نویسنده و پژوهشگر تاریخ لاهیجان انگیزه خود از طراحی و انتشار تمبرهای میراث معنوی لاهیجان را جلب توجه مسئولین و شهروندان لاهیجی به تاریخ و فرهنگ کهن لاهیجان عنوان کرد و اظهار داشت: در انتخاب مضامین، تصاویر، نقوش یا اشیاء موضوع تمبرها تلاش میشود وجوه گوناگون فرهنگ غنی و تاریخ طولانی شهرنشینی در جغرافیای بیهپیش و حوزه فرهنگی لاهیجان مد نظر قرار گیرد.
عیسیزاده افزود: به نظر میرسد بخشی از بحران عظیمی که شهرهای امروز و بهویژه شهرهای کهنی چون لاهیجان درگیر آن است، مربوط به همین عدم توجه به ریشهداری و تاریخمندی بحرانها و موانع رشد و توسعه آن است. مثلاً در مقوله معماری و فضاهای شهری باید دید کدام بخش از الگوی کهنشهر لاهیجان با روحیه و اقتضائات عصر جدید منطبق نبوده است که ما، بهویژه طی یکصد سال اخیر، مدام درگیر تخریب نمادها و نمودهای آن بودهایم؟
وی در پاسخ به همین پرسش خاطرنشان کرد: شکی نیست، آنچه ویژگی اصلی کهنشهر لاهیجان بوده، ساخت پیچیده "نظام محله" آن است؛ ساختی که چند شهر را در یک شهر جا داده بود و به این ترتیب، مولد و مبین نوعی نظام اقتصادی یا الگوی مناسبات اجتماعی یا ساخت قدرت منحصر به فرد، اما بسیار کارآ بود. در این شرایط تصور کنید ما دهههاست با اتکاء به الگوهای تازه مد شده شهرهای چند دههای ینگه دنیا، مدام مشغول تخریب این نظام هستیم و بهجای ادراک درزمان روح شهر، فقط مشغول اضافه کردن خیابان و بولوار و فلکه هستیم و پس از پنجاه سال تخریب میدان کهن لاهیجان، ناتوان از ساخت حتی یک میدان در شهر بودهایم و تازه از مقاومت هشت دههای "نظام محله" در شهر هم چیزی دستگیرمان نمیشود. البته این را هم باید به خاطر داشت از بررسی تاریخ شهر و همین اندک اشیاء و نشانههایی که در دست است، این را هم میدانیم که این روحیه تخریبگر اصلاً مربوط به امروز و دیروز ما نیست و دستکم قدمتی همعصر خود شهر دارد.
وی ضمن اظهار تأسف از بیتفاوتی اقشار تحصیلکرده یا برداشتهای واکنشی، بدوی و نگاههای غیرعلمی عام و مرسوم به مقوله میراث فرهنگی، تصریح کرد: این آثار روشناییهای تابناک در اعصار پر از خشونت و عصبیت و تاریک سرزمین ماست و ما وقتی درباره یک شیئی/ اثر تاریخی حرف میزنیم، باید توان بررسی و درک زمان و شرایط بهوجود آمدن آن را هم داشته باشیم. طبیعتاً این درک میتواند برای انطباق و فهم آنچه امروز بر ما و قوممان میرود، مفید باشد. ما باید بپذیریم دیروز ما در امروزمان جاری است.
شایان ذکر است، پیمان عیسیزاده در یک سال گذشته علاوه بر این، تمبرهای نقاشی دیواری، قرآن قدیمی و کاشی ازاره ایوان شمالی بقاع چهارپادشاه را چاپ و همچنین جزوه استاد سعید نفیسی ـ چهارپادشاه در لاهیجان ـ را بازچاپ و منتشر نموده بود.
وی پیش از این، کتاب "پل خشتی" را در سال 1379 منتشر نموده بود و طی هفتههای آینده نیز دومین کتاب او با عنوان "چهل مجلس" ـ دیوارنگارههای زیارتگاههای گیلان ـ با مقدمه آیدین آغداشلو ـ نقاش، نویسنده، منتقد فیلم و طراح برجسته گیلانی ـ توسط نشر ایلیا منتشر خواهد شد.
علاقهمندان برای تهیه تمبر سکه ضرب لاهیجان میتوانند به کتابفروشی "خانه کتاب" در ابتدای خیابان نیما، روبهروی دبستان شهید صدوقی مراجعه نمایند.
نظرات بینندگان
ناشناس
| 
۲۳:۱۰ - ۱۳۹۲/۰۲/۱۶
پاسخ
واقعاً جای تأسف دارد که بولدوزرها همه فرهنگ و تاریخ و محلههای ما را دارند زیر میکنند. دکتربهمن مشفقی
| 
۱۵:۳۴ - ۱۳۹۲/۰۲/۱۷
پاسخ
دکتر بهمن مشفقی: پیمان عیسیزاده از سرمایههای فرهنگی ـ معنوی کشور، بهخصوص لاهیجان هستند که با همه محدودیتهای پژوهشی که گاه در راه خود میبیند، دلسرد نمیشود و به کوشش خود در روشن کردن زوایای تاریک و تاریخی منطقه ادامه میدهد. موفقیت روزافزونش را آرزو میکنم. نظرات بینندگان