رشد 12.96% هزینه و 22.19% درآمد خانوار شهری گیلان
به گزارش "لاهیگ" به نقل از "روزنامه دنیای اقتصاد"، درحالی که هزینه کل خانوارهای روستایی در سال 1390 نسبت به 1389 با رشدی 22.63 درصدی همراه بود، خانوارهای شهری تنها رشدی 16.75درصدی را در هزینه‌های خود تجربه کرده‌اند. در بخش درآمدها نیز همین شرایط صدق می‌کند؛ بر این اساس در برابر افزایش 34.36 درصدی درآمد کل خانوارهای روستایی در سال گذشته، درآمد خانوارهای شهری با 22.75 درصد افزایش همراه شد.
جالب آن‌که نرخ تورم سال گذشته بر اساس گزارش بانک مرکزی 21.5 درصد بوده است و با این حساب می‌توان نتیجه گرفت که مرکز آمار ایران معتقد است: درآمد خانوارهای شهری و روستایی در سال گذشته بیش از نرخ متوسط تورم افزایش داشته است. ديگر نكته قابل توجه در اين گزارش، فاصله زياد ميان استان‌های كشور در زمينه متوسط درآمد و هزينه است.
افزایش 22.63 درصدی هزینه خانوارهای روستایی
گزارش مرکز آمار ایران در بخش هزینه‌ها، حاکی از آن است که هزینه خانوارهای روستایی در سال گذشته به مراتب بیشتر از خانوارهای شهری افزایش یافته است. در سال 1390، متوسط کل هزینه خالص سالانه یک خانوار روستایی هشت میلیون و 397 هزار تومان بوده که این میزان نسبت به سال 1389 حدود 22.63 درصد افزایش یافته است. در این میان، چیزی نزدیک به سه میلیون و 294 هزار تومان از کل هزینه خانوارهای روستایی متعلق به هزینه‌های خوراکی و دخانی و بالغ بر پنج میلیون و 103 هزار تومان آن نیز مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است.
این گزارش نشان می‌دهد که هزینه‌های خوراکی و دخانی خانوارهای روستایی نسبت به سال 1389 حدود 26.03 درصد و هزینه‌های غیرخوراکی آن‌ها نسبت به یک سال قبل 29.53 درصد افزایش یافته است. سهم هزینه خوراکی و دخانی و غیرخوراکی خانوارهای روستایی از کل هزینه‌های‌شان به ترتیب 39.2 درصد و 60.8 درصد بوده است.
اما در بخش هزینه خانوارهای شهری، شاهد افزایش 16.75 درصدی هزینه کل خانوارهای شهری در سال گذشته هستیم. بر مبنای این امر، هزینه کل متوسط یک خانواده شهری بالغ بر 13 میلیون و 271 هزار تومان بوده است. بر این اساس، سه میلیون و 275 هزار تومان مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی بوده که نسبت به سال 1389 بیش از 25.21 درصد افزایش یافته است. علاوه بر این، هزینه‌های غیرخوراکی خانوارهای شهری نیز در سال 1390 نسبت به سال پیش از آن با رشد 14.22 درصدی به 9 میلیون و 996 هزار تومان رسید. سهم هزینه خوراکی و دخانی و همچنین غیرخوراکی از کل هزینه خانوارهای شهری به ترتیب 24.68 و 75.32 درصد بوده است.
درآمد خانوارهای شهری کمتر از روستایی‌ها افزایش یافت
اما در بخش درآمدهای خانوارهای ایرانی نیز گزارش مرکز آمار ایران بیان‌گر افزایش درآمدهای خانوارهای روستایی نسبت به شهری است. متوسط درآمد سالانه خانوارهای روستایی در سال گذشته با رشد 34.36 درصدی نسبت به سال 1389 به رقم هفت میلیون و 972 هزار تومان رسید. در این سال، درآمد از مشاغل مزد و حقوق بگیری این خانوارها حدود دو میلیون و 139 هزار تومان، درآمد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی برابر با دو میلیون و 211 هزار تومان و درآمد متفرقه آن‌ها نیز بالغ بر سه میلیون و 621 هزار تومان بوده است. بر این اساس درآمد متفرقه خانوارهای روستایی در سال 1390 نسبت به سال 1389 بیش از 83.99 درصد، سهم درآمد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی 8.94 درصد و درآمد از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری نزدیک به 10.56 درصد افزایش داشته است.
اما در همین مدت، خانوارهای شهری رشد 22.75 درصدی را در درآمدهای خود تجربه کرده و متوسط درآمد سالانه آن‌ها به حدود 13 میلیون و 30 هزار تومان رسید. از این میان، حدود سه میلیون و 829 هزار تومان از درآمد کل آن‌ها مربوط به مشاغل مزد و حقوق‌بگیري بوده که نسبت به سال 1389 حدود 9.40 درصد افزایش داشته است.
سهم درآمد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی خانوارهای شهری در سال 1390 نیز با 7.24 درصد رشد نسبت به سال پیش از آن، به بیش از دو میلیون تومان رسید. متوسط درآمد متفرقه خانوارهای شهری نیز در سال گذشته برابر با هفت میلیون و 193 هزار تومان بوده که این میزان نسبت به سال پیش از آن 37.19 درصد رشد داشت.
خانوارهای ایرانی بیش از درآمد خود هزینه کردند
نگاهی به گزارش مرکز آمار ایران از جزئیات هزینه و درآمد خانوارهای کشور مبین آن است که در سال گذشته خانوارهای شهری و روستایی بیش از درآمد خود هزینه کرده‌اند. بر مبنای این امر، خانوارهای روستایی چیزی در حدود 497 هزار تومان و خانوارهای شهری نیز حدود 241 هزار تومان، بیش از درآمد سالانه خود هزینه کرده‌اند.
تهران در رأس هزینه‌ها و درآمدهای شهری
مرکز آمار ایران در گزارش خود به ارزیابی درآمد و هزینه خانوارهای شهری و روستایی در سال گذشته نیز پرداخته است. طبق این گزارش، بیشترین درآمد در مناطق شهری مربوط به استان تهران و پس از آن به ترتیب متعلق به فارس، کهگیلویه و بویراحمد، هرمزگان و استان خوزستان است. کمترین درآمد در مناطق شهری نیز به ترتیب متعلق به آذربایجان شرقی، خراسان جنوبی، سیستان و بلوچستان، زنجان و کرمان است.
اما در بخش هزینه‌ها شرایط به گونه‌ای دیگر است. بر مبنای این امر، بیشترین هزینه‌های مناطق شهری نیز مربوط به استان‌های تهران، ایلام، چهارمحال و بختیاری، فارس و لرستان بوده؛ ضمن این‌که کمترین هزینه‌های خانوارهای شهری نیز به ترتیب متعلق به سیستان و بلوچستان، یزد، کرمان، خراسان جنوبی و رضوی است.
در بخش خانوارهای روستایی نیز بیشترین درآمدها به ترتیب مربوط به مازندران، اردبیل، قزوین، بوشهر و تهران بوده است. خانوارهای روستایی استان‌های سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، کرمان، خراسان شمالی و سمنان کمترین درآمدهای سالانه را به خود اختصاص داده‌اند.
درخصوص هزینه‌ها نیز بیشترین ارقام مربوط به ایلام، آذربایجان غربی، اردبیل، فارس و زنجان بوده است. خانوارهای روستایی سيستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، خراسان شمالی، خراسان رضوی و سمنان نیز کمترین هزینه‌ها را در طول سال 1390 داشته‌اند.
فاصله بیشترین و کمترین درآمد و هزینه خانوارهای ایرانی
نگاهی به آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، نشان می‌دهد که فاصله بیشترین و کمترین هزینه خانوارهای شهری برابر با هشت میلیون و 348 هزار و 962 تومان است. بر این اساس، هزینه خانوارهای تهرانی که بیشترین هزینه را داشته‌اند، چیزی در حدود دو برابر خانوارهای سیستان و بلوچستانی است که کمترین هزینه را در سال گذشته داشته‌اند.
استان تهران در حوزه درآمد خانوارهای شهری نیز در میان دیگر استان‌ها رتبه اول را کسب کرده است. بر این اساس، درآمد خانوارهای تهرانی 70 درصد بیشتر از درآمد خانوارهای استان آذربایجان شرقی (صاحبان کمترین درآمدها) است که رقمی در حدود شش میلیون و 831 هزار و 460 تومان می‌شود.
در بخش روستایی نیز، هزینه‌های خانوارهای استان ایلام که بیشترین هزینه‌ها را دارند، چیزی نزدیک به هفت میلیون و 576 هزار و 859 تومان بیشتر از هزینه خانوارهای روستایی سیستان و بلوچستان (صاحبان کمترین هزینه سالانه) در خلال یک سال است. به عبارتی، هزینه خانوارهای ایلامی 2.6 برابر خانوارهای استان سیستان و بلوچستان است.
در بخش درآمد خانوارهای روستایی نیز خانوارهای مازندرانی با بیشترین درآمد سالانه، 2.2 برابر خانوارهای استان سیستان و بلوچستان درآمد دارند. فاصله درآمدی میان بیشترین و کمترین درآمد خانوارهای روستایی، چیزی در حدود شش میلیون و 192 هزار و 34 تومان است.
اغلب خانوارهای ایرانی از محل سکونت ملکی برخوردارند
مرکز آمار ایران در این گزارش به بررسی نوع محل سکونت خانوارها نیز پرداخته است. این گزارش بیان‌گر آن است که 85.9 درصد از محل سکونت خانوارهای روستایی ملکی، 5.2 درصد اجاری و رهنی و 8.9 درصد نیز شامل سایر سکونتگاه‌ها (همچون در برابر خدمت، رایگان و ...) است.
اما این وضعیت برای خانوارهای شهری به این گونه است که حدود 67.39 درصد از خانوارهای شهری مالک محل سکونت خود بوده و 23.01 درصد اجاری و رهنی و 9.59 درصد نیز از سایر سکونتگاه‌ها برخوردار هستند.
بخش دیگری از گزارش مرکز آمار ایران، به بررسی وضع تسهیلات محل سکونت و لوازم زندگی خانوارهای ایرانی اختصاص دارد. نتایج آمارگیری خانوارها در مناطق روستایی نشان می‌دهد که در سال مذکور، حدود 93 درصد این خانواده‌ها از آب لوله‌کشی، 99.6 درصد از برق، 44.7 درصد از گاز لوله‌کشی، 81.6 درصد از حمام (گرم)، 67 درصد از تلفن ثابت، 78 درصد از تلفن همراه و 3.5 درصد از اینترنت برخوردار هستند.
همچنین طبق آمار سال گذشته، 19.7 درصد از خانوارهای آمارگیری شده روستایی اتومبیل شخصی، 93.8 درصد تلویزیون رنگی، 95.1 درصد اجاق گاز، 41.3 درصد ماشین لباسشویی، 11.3 درصد رایانه و 47.8 درصد نیز ویدئو در اختیار داشته‌اند.
این گزارش در بررسی تسهیلات محل سکونت و لوازم زندگی نقاط شهری نیز عنوان می‌کند: در سال 1390 حدود 99.8 درصد خانوارها از آب لوله‌کشی، 100 درصد از برق، 92 درصد از گاز لوله‌کشی، 98 درصد از حمام گرم، 87 درصد از تلفن ثابت، 90 درصد از تلفن همراه و 17 درصد از اینترنت استفاده کرده‌اند.
علاوه بر این، 40 درصد خانوارهای شهری دارای اتومبیل شخصی، 98 درصد تلویزیون رنگی، 99 درصد اجاق گاز، 79 درصد ماشین لباسشویی، 38 درصد رایانه و 63 درصد ویدئو هستند.
همچنین به گزارش "لاهیگ"، مرکز آمار ایران متوسط هزینه کل یک خانوار شهری در استان گیلان در سال 1389 را 103 میلیون و 746 هزار و 539 ریال و در سال 1390، 117 میلیون و 196 هزار و 810 ریال و دارای 12.96 درصد رشد و متوسط درآمد کل یک خانوار شهری در استان گیلان در سال 1389 را 98 میلیون و 178 هزار و 278 ریال و در سال 1390، 119 میلیون و 963 هزار و 122 ریال و با رشدی معادل 22.19 درصد اعلام کرده است.
