نقدی بر کاهش بودجه عمرانی گیلان در سال 1390
نسرانه ذوالفقاری
نمایندگان محترم استان گیلان در مجلس شورای اسلامی!
در ادامه روند کاهش فعالیت‌های عمرانی دولت در کل کشور و دستکاری‌های بودجه و افزایش عجیب و شبهه‌ناک هزینه اجرای طرح‌های عمرانی کل کشور، بودجه عمرانی گیلان در سال گذشته کاهش 25 تا 50 درصدی داشته و هیچ‌کدام از طرح‌هایی که باید در این سال افتتاح می‌شدند، پایان نیافته‌اند و درحالی که بودجه اندکی برای اتمام آن‌ها لازم بوده، هزینه اجرا تا 10 برابر مقدار باقی‌مانده افزایش یافته که بسیار عجیب و شبهه‌ناک است و معلوم نیست این مخارج به جیب چه کسانی سرایز خواهد شد؟ از سوی دیگر، غیر از حوزه‌های کشاورزی و راهسازی، هیچ طرح دیگری در گیلان تعریف نشده و گیلان همچنان تک صنعتی و مهجور رها شده است. در نتیجه کاهش اعتبارات عمرانی، استان گیلان با 16.8 درصد بیکاری از کل جمعیت فعال، رتبه سوم بیکاری در کشور را به‌دست آورد و نرخ بیکاری استان گیلان در تابستان 1390 به بالاترین نرخ بیکاری پس از انقلاب شکوهمند اسلامی رسید و با گذشتن از 16.8 درصد پس از استان‌های فارس و البرز، رده سوم بیکاری کشور را به خود اختصاص داد. از سوی دیگر، نتیجه سرشماری سال 1390 مشخص کرد که گیلان کمترین رشد جمعیتی کشور را داشته و درحالی که از سال‌های 1385 تا 1390 جمعیت کشور 7 درصد رشد داشته است، رشد جمعیت گیلان کمتر از 3 درصد بوده که نتیجه آن، تضعیف موقعیت اقتصادی و مؤلفه‌های امنیتی در شمال ایران است.
از شما استدعا دارم به موجب سوگند نمایندگی و در جهت احقاق حقوق موکلین خود، یعنی مردم شریف گیلان، ضمن بررسی ابهامات و اشکالات قانون بودجه سال 1390 و نظارت بیشتر بر کار دولتمردان و مسئولان استانی، برای افزایش بودجه‌های جاری و عمرانی گیلان تلاش کنید و دولت را مکلف به سرمایه‌گذاری بیشتر در صنایع مادر نفت و گاز و پتروشیمی، خودرو، بنادر و دریانوردی و کشتی‌سازی، گردشگری، ترانزیت و حمل و نقل و انبارداری، صنایع های تک و. .. نمایید.
نمایندگان محترم!
بررسی قانون بودجه سال 1390 حکایت از این دارد که بودجه عمرانی (تملک دارایی‌های سرمایه‌ای) استان گیلان در سال 1390 به کمتر از 167 میلیارد تومان رسید که نسبت به اعتبار عمرانی 222 میلیارد تومانی سال 1389 حدود 25 درصد کاهش داشته است. البته از آن‌جایی که معمولاً کمتر از 70 درصد بودجه‌های عمرانی سالانه اجرایی می‌شود، احتمالاً حداکثر پرداخت عمرانی گیلان در سال گذشته حدود 110 میلیارد تومان، یعنی نصف سال 1389 بوده است. از سوی دیگر، با توجه به تورم 22 درصدی سال 1390، ارزش 110 میلیارد تومان پرداختی 1390 معادل 92 میلیارد تومان سال 1389 بوده است. یعنی در سال 1390 حداکثر در گیلان 93 میلیارد تومان پرداخت عمرانی صورت گرفته که نسبت به سال 1389 بیش از 60 درصد کمتر بوده است. همچنین هیچ‌کدام از طرح‌های عمرانی ملی و استانی گیلان که می‌بایست در سال‌های 1389 و 1390 به پایان برسند، به مرحله اتمام نرسیده و به سال‌های 1391 تا 1394 موکول شدهاند.
بودجه عمرانی و هزینه‌ای سال 1389 استان گیلان
در سال 1389 مجموع درآمدهای گیلان حدود 375 میلیارد تومان، شامل 256 میلیارد تومان درآمدهای استانی و 119 میلیارد تومان از بودجه‌های ملی بود. در مقابل در این سال هزینه‌های جاری 153 میلیارد تومان، شامل 65 میلیارد تومان حقوق و مزایا و 88 میلیارد تومان سایر هزینه‌های جاری پیش‌بینی شده بود و بودجه عمرانی (تملک دارایی‌های سرمایه‌ای) گیلان در این سال 222 میلیارد تومان بود.
طرح‌های زیادی باید طبق بودجه سال 1389 در گیلان اجرا میشد که تقریباً هیچ‌کدام آن‌ها اجرایی نشد. بزرگراه فومن ـ شفت ـ سراوان در بودجه سال 1389 دیده شده بود، ولی بودجه‌ای اختصاص نیافته است. همچنین پایان بهسازی راه اصلی انزلی به رضوانشهر هم در سال 1389 دیده شده بود که اجرایی نشد. چهار خطه کردن راه سیاهکل ـ بازکیاگوراب، چهار بانده کردن املش ـ شلمان، مطالعه و احداث چهار خطه کلیدبر ـ ماسال ـ پونل، چهار خطه نمودن راه آستانه اشرفیه ـ بندر کیاشهر، کنارگذر رشت برای اتصال بزرگراه قزوین ـ رشت به بزرگراه رشت ـ انزلی، بهسازی محور سراوان ـ سنگر و مطالعات آزادراه آستارا ـ رشت ـ ساری از دیگر طرح‌هایی بودند که باید در سال 1389 اجرا می‌شدند، ولی اجرایی نشدند.
اعتبارات استان گیلان در سال 1390
با وجود افزایش 30 درصدی بودجه دولت در سال 1389 نسبت به سال 1390، اما در سال 1390 درآمدهای گیلان با کاهش حدود 10 درصدی نسبت به سال قبل، به 342 میلیارد تومان رسید و در این سال درآمدهای استانی گیلان 302 و درآمدهای ملی 40 میلیارد تومان محاسبه شده بود و همان‌طور که واضح است، درآمدها و بودجه ملی گیلان در این سال حدود یک سوم سال 1389 بود و 79 میلیارد تومان از درآمدهای ملی گیلان کاسته شد.
بودجه هزینه‌ای و جاری گیلان در سال 1390 با افزایش 14 درصدی نسبت به سال 1389 به 175 میلیارد تومان رسید که شامل 70 میلیارد تومان حقوق و مزایا و 105 میلیارد تومان هزینه‌های جاری و مصرفی بود. بر اساس لایحه بودجه سال 1390 درحالی که بودجه حقوق و مزایا رشد 8 درصدی داشته، بودجه مصرفی 20 درصد رشد یافته است.
نکته مهم‌تر در این سال، کاهش بودجه عمرانی و بودجه تملک دارایی‌های سرمایه‌ای گیلان بود که با توجه به تخصیص 167 میلیارد تومان بودجه عمرانی به گیلان در سال 1390 نسبت به بودجه عمرانی 222 میلیارد تومانی سال 1389 بیش از 25 درصد کاهش نشان می‌دهد.
در سال 1390 با توجه به جمعیت 2.5 میلیون نفری، سرانه بودجه عمرانی هر گیلانی حدود 67 هزار تومان بوده است. گیلان دهمین استان جمعیتی کشور است، اما به لحاظ کل بودجه مصوب، گیلان در رده شانزدهم کشور قرار دارد و نکته دردناک‌تر این‌که، به لحاظ سرانه بودجه اختصاص یافته، سرانه بودجه عمرانی هر گیلانی در رتبه 25 کشور قرار دارد.
به لحاظ جمعیتی، گیلان 3.3 درصد جمعیت کشور را به خود اختصاص داده که اگر قرار بود 3.3 درصد کل بودجه 30 هزار میلیارد تومانی سال 1390 بر اساس سرانه جمعیتی به‌طور عادلانه اختصاص می‌یافت، باید بیش از هزار میلیارد تومان بودجه عمرانی به گیلان اختصاص می‌یافت، اما حدود یک ششم حق مردم گیلان، بودجه عمرانی توسط دولت اختصاص یافته است.
در لایحه بودجه سال 1391، بودجه حقوق و مزایای کارکنان دولت 761 میلیارد ریال است که نسبت به بودجه 700 میلیارد ریالی سال 1390 کمتر از 10 درصد رشد داشته، درحالی که تورم حدود 22 درصد بوده و طبق قانون خدمات مدیریت کشوری دولت موظف است هر سال حقوق کارمندان دولت را به اندازه تورم افزایش دهد. اما در این مورد دولت قانون را اجرا نکرده است.
در لایحه بودجه سال 1391 برای تخریب و بازسازی و مقاوم‌سازی مدارس 513 میلیارد ریال برای مدارس گیلان پیش‌بینی شده، درحالی که با مازاد مدارس روبه‌رو هستیم و آموزش و پرورش درحال اجاره و فروش مدارس به غیرانتفاعی‌هاست. همچنین برای اقدامات تأمینی و تربیتی 30 میلیارد ریال، ارتقاء شاخص‌های توسعه روستایی ماده 194 قانون برنامه پنجم توسعه 170 میلیارد ریال، مصوبات خاص 200 میلیارد ریال، دو درصد درآمدهای نفتی 196 میلیارد ریال و برای سالن‌های چند منظوره مدارس 10 میلیارد ریال پیش‌بینی شده است.
بودجه تخریب و بازسازی و مقاوم‌سازی مدارس از مبهم‌ترین بودجه‌های کشور است که همه ساله بخش اعظم بودجه به آن اختصاص می‌یابد، اما هیچ‌گاه محل مصرف آن به‌طور دقیق معلوم نشده و گزارشی از مدارس بازسازی شده با وجود این‌همه خیر مدرسه‌ساز و کاهش جمعیت تحصیلی دانش‌آموزی کشور منتشر نشده است؛ چرا که طی 15 سال گذشته، جمعیت دانش‌آموزی کشور از 18 به 12 میلیون نفر کاهش یافته و هر ساله باید بودجه نوسازی و مقاوم‌سازی مدارس کاهش یابد، اما همچنان افزایشی است و محل مصرف آن معلوم نیست. نکته جالب‌تر این‌که این بودجه از حساب ذخیره ارزی باید تأمین شود، درحالی که دو سال است این حساب منحل شده و با انتقال به صندوق توسعه ملی که دولت حق برداشت از آن را ندارد، بسته شده است که ظاهراً معنی این ردیف این است که چنین بودجه‌ای وجود ندارد که به گیلان اختصاص یابد.
در بودجه سال 1391 از محل اعتبارات ردیف‌های متفرقه 300 میلیارد ریال برای ساخت نیروگاه زباله‌سوز در استان‌های ساحلی شمالی، یعنی گیلان، مازندارن و گلستان درخواست شده است که حداکثر 100 تا 120 میلیارد ریال سهم گیلان است. در همین ردیف در ردیف 36 جهت مطالعات قطار شهری رشت نیز مبلغی اختصاص یافته که به‌طور دقیق مقدار آن مشخص نیست!
طرح‌هایی که باید در سال 1390 به پایان می‌رسید، اما چنین نشد
تقریباً هیچ‌کدام از طرح‌های عمرانی گیلان که باید سال 1390 افتتاح میشد، ساخته نشد، بلکه تمام این طرح‌ها مجدداً بودجه گرفتند و هزینه ساخت‌شان چند برابر شد و سال ساخت‌شان دو یا چند سال عقب افتاد! ظاهراً دولت خیال می‌کند اگر طرح‌های عمرانی را عقب بیاندازد و بودجه آن‌ها چند برابر شود، کار عمرانی بیشتری انجام داده است! نمونه‌اش طرح‌های زیر و چند بیمارستان در شهرهای گیلان است که ساخت آن‌ها به وزارت راه و شهرسازی با مدیریت علی نیکزاد سپرده شده است:
1- بیمارستان تالش از سال 1387 با اعتبار 83 میلیارد ریال شروع شد و قرار بود سال 1390 تمام شود، اما به دلایل مشخص ساخته نشد، بلکه هزینه ساخت آن هم سه برابر و زمان افتتاح سال 1392 تعیین شد و هزینه‌های ساخت هم به بیش از 259 میلیارد ریال رسید.
2- بیمارستان لاهیجان با 130 میلیارد ریال از سال 1387 شروع شد و قرار بود سال 1390 تمام شود، اما ساخت آن به پایان نرسید، بلکه پایان ساخت به سال 1392 حواله شد و هزینه ساخت آن هم دو برابر شد و به 244 میلیارد ریال افزایش یافت که در لایحه بودجه سال 1391 هم 40 میلیارد ریال بودجه برایش مصوب شده که البته معلوم نیست این بودجه اختصاص می‌یابد یا خیر؟
3- بیمارستان آستارا با 82 میلیارد ریال در سال 1387 آغاز شد و باید در سال 1390 تکمیل میشد، اما طبق معمول تمام کارهای عمرانی سال 1390 ساخته نشد، بلکه هزینه ساخت آن به 184 میلیارد ریال افزایش یافت و پایان ساخت به سال 1392 موکول شد.
4- بیمارستان آموزشی رشت با اعتبار 150 میلیارد ریال باید در سال 1390 به بهره‌برداری می‌رسید، اما خوشبختانه در جهت افزایش فعالیت‌های عمرانی دولت خدمتگزار(!)، ساخت آن به پایان نرسید و بودجه دوباره دستکاری شد و پایان ساخت به سال 1392 حواله شد و جالب‌تر این‌که، هزینه‌های ساخت و اتمام بیش از سه برابر شد و فعلاً 483 میلیارد ریال پیش‌بینی شده است و سال بعد هم خدا بزرگ است و احتمالاً هزینه ساخت چند برابر می‌شود تا دولت کار عمرانی بیشتری انجام داده باشد.
5- بیمارستان رضوانشهر که ساخت آن از سال 1389 شروع شده و باید امسال تمام میشد، 20 میلیارد ریال بودجه در سال 1391 پیش‌بینی و سال اتمام آن هم به 1393 موکول شده است.
6- اجرای عملیات آبخیزداری در 767 هزار هکتار در حوزه سفیدرود با اعتبار 447 میلیارد ریالی از سال 1377 تا کنون باید طبق قانون بودجه در سال 1390 توسط سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور تمام میشد، اما در جهت افزایش فعالیت‌های عمرانی دولت(!)، این طرح به پایان نرسید که هیچ، بلکه طبق لایحه بودجه 1391، سال پایان به 1394 موکول و اعتبارات طرح با افزایش 2.5 برابری به 1034 میلیارد ریال افزایش یافت.
7- برای طرح صیانت از جنگل‌های شمال کشور در این سال باید 423 میلیارد ریال اعتبار داده و طرح جمعاً با هزینه 1455 میلیارد ریال تمام میشد، اما کمتر از 105 میلیارد ریال در سال 1390 به این طرح اختصاص یافت و پایان طرح با اعتبار باقی‌مانده 318 میلیارد ریال به سال 1393 موکول شده است.
8- خروج دام از جنگل‌های شمال باید در این سال با اعتبار 218 میلیاردی و جمعاً با هزینه 634 میلیارد ریال به پایان می‌رسید، اما فقط 93 میلیارد ریال اعتبار اختصاص یافت و تکمیل طرح با همان هزینه 634 میلیاردی به سال 1392 موکول شده است. اما نکته مهم این بند این است که هزینه طرح با وجود دو سال عقب افتادن افزایش نیافته، چرا که طرف حساب این طرح، مردم جنگل‌نشین و ییلاقی دامدار هستند که بعد از دو سال ارزش مال و اموال آن‌ها برخلاف سایر طرح‌های عمرانی که به جیب مجریان دولتی و غیردولتی می‌‌رود، افزایش نخواهد یافت و با وجود دو سال عقب افتادن طرح، همان پول سابق به جنگل‌نشینان و ییلاقی‌ها داده خواهد شد.
9- وزارت جهاد کشاورزی موظف بود توسعه و اصلاح و احیای باغات چای را با اعتبار 219 میلیارد ریالی در سال 1390 و جمعاً با اعتبار 1838 میلیارد ریالی از ابتدا تا انتها به اتمام برساند که تمام نکرده است و سال پایان طرح به 1392 موکول و مجموع هزینه‌ها به 2626 میلیارد ریال افزایش یافته است.
10- توسعه و اصلاح باغات زیتون باید با مجموع اعتبار 283 میلیارد ریالی در سال 1389 کامل میشد، اما پایان طرح 3 سال عقب افتاده و هزینه‌ها به 349 میلیارد ریال افزایش یافته است.
11- سازمان شیلات ایران باید با اعتبار 348 میلیارد ریالی، بازسازی ذخائر ماهیان خاویاری و آبزیان در آب‌های ساحلی را بعد از 21 سال به اتمام می‌رساند، اما پایان طرح به دو سال بعد موکول شده است. همچنین شیلات می‌بایست با اعتبار 109 میلیارد ریالی، اصلاح روش‌های پرورش آبزیان، ماهی‌گیری و تعدیل ناوگان صیادی را در این سال با مجموع هزینه‌های صرف شده از سال 1382 به مبلغ 507 میلیارد ریال به پایان می‌رساند، اما اعتبار طرح به 445 میلیارد ریال کاهش یافته و زمان اجرای طرح به سال 1392 موکول شده است.
12- تجهیز و نوسازی شالیزارهای کشور به مساحت 119405 هکتار با اعتبار 1449 میلیارد ریال باید تا پایان سال 1389 تکمیل میشد، اما طرح به سال 1392 موکول و هزینه‌ها به 1620 میلیارد ریال افزایش یافته است.
12- ساختمان سد شفارود با اعتبار 218 میلیارد ریالی در سال 1389 و اعتبار 599 میلیارد ریالی در سال 1390 با مجموع اعتبار 1005 میلیارد ریالی از ابتدا تا سال 1390 باید به اتمام می‌رسید، اما تاریخ بهره‌برداری به پایان سال 1393 منتقل شده و هزینه‌ها هم همان 1005 میلیارد ریال برآورد شده، درحالی که برای تمام طرح‌هایی که سال افتتاح آن‌ها عقب افتاده، افزایش هزینه منظور شده، اما برای سد شفارود نشده و این جای تعجب دارد و احتمالاً قرار نیست به این زودی‌ها ساخته شود! از نکات دیگر درباره این سد این است که این طرح در بودجه سال 1389 جزء طرح‌های ملی طبقه‌بندی شده بود، اما در بودجه سال 1391 به طرح‌های استانی منتقل شده است و قرار نیست از بودجه سراسری و ملی سهمی داشته باشد و ظاهراً دستگاه مجری سد شفارود، شرکت سهامی آب منطقه‌ای گیلان است.
13- راه آهن قزوین ـ رشت ـ انزلی ـ آستارا که سال 1381 با اختصاص 66 میلیارد ریال آغاز شد، با اعتبار 9480 میلیارد ریال باید در سال 1390 به بهره‌برداری می‌رسید، اما نشد و با افزایش هزینه‌ها تا 16272 میلیارد ریال، افتتاح آن به سال 1394 حواله شد، درحالی که مسئولان استانی از افتتاح آن تا پایان سال 1391 خبر می‌دهند!
14- تکمیل و راه‌اندازی شرکت‌های تعاونی تولید و سهامی کشاورزی با اعتبار 596 میلیارد ریالی باید در سال 1390 به اتمام می‌رسید، اما با کاهش بودجه به سال 1391 موکول شده است و معلوم نیست با تورم 25 درصدی و افزایش هزینه‌ها چگونه بودجه این بند به 591 میلیارد ریال کاهش یافته است؟!
15- بودجه گسترش ملی ترویج بخش کشاورزی و منابع طبیعی (پیام‌رسانی ترویجی به مخاطبین بخش کشاورزی) در کاهشی عجیب و سئوال‌برانگیز از 1036 میلیارد ریال به 179 میلیارد ریال افت کرده، درحالی که طبق لایحه دولت باید در سال 1390 با اعتبار 1036 میلیارد ریالی به اتمام می‌رسید، اما هم اعتبار به 179 میلیارد ریال کاهش یافت و هم زمان اتمام به سال 1392 موکول شده است.
16- بودجه ایجاد شبکه و ترویج مشاوره‌ای کشاورزی (کمک به ارائه خدمات فنی و مشاوره‌ای) هم با کاهش شدید از 1089 میلیارد ریال به 401 میلیارد ریال رسیده است. با این تفاسیر که باید کل طرح با بودجه 1089 میلیارد ریالی در سال 1390 تمام میشد، اما با کاهش بودجه، اتمام آن هم به سال 1391 موکول شده است.
17- ساختمان شبکه آبیاری سفیدرود و فومنات که 50 سال پیش و از سال 1341 آغاز شده است باید در سال 1390 بیش از 893 میلیارد ریال اعتبار دریافت می‌کرد و با مجموع اعتبارات دریافتی 1896 میلیارد ریال به اتمام می‌رسید، اما نشد و اتمام آن با همان اعتبار 1896 میلیارد ریالی به سال 1394 حواله شد؛ درحالی که افزایش هزینه‌های طرح تا زمان اتمام قابل پیش‌بینی است، اما افزایشی در کل اعتبارات این طرح دیده نشده است که ظاهراً نشان از این دارد که این طرح به این زودی‌ها به پایان نخواهد رسید، یا بخش‌هایی از آن اجرا نخواهد شد!
18- ساختمان شبکه فرعی آبیاری و زهکشی سفیدرود به مساحت بیش از 117 هزار هکتار که از سال 1362 آغاز شده، باید با اعتبار 704 میلیارد ریال در سال 1390 به پایان می‌رسید، اما چنین نشد و طبق مستندات بودجه سال 1391 با همین اعتبار، اتمام آن به سال 1394 حواله شد.
19- طبق قانون بودجه سال 1389، ساختمان سد مخزنی 150 میلیون مترمکعبی شهر بیجار باید تا پایان سال 1389 با اعتبار 1003 میلیارد ریالی به پایان می‌رسید، اما سه سال عقب افتاد و با هزینه 1447 میلیارد ریال به سال 1391 حواله شده است.
20- آب‌رسانی به شهرهای رشت، خمام و انزلی به میزان 148 میلیون مترمکعب و شهر صومعه‌سرا به میزان 18 میلیون مترمکعب باید در سال 1389 به اتمام می‌رسید، اما پایان این طرح‌ها به سال 1391 حواله شده است.
21- آب‌رسانی به شهرهای لاهیجان، لنگرود، آستانه اشرفیه و بندر کیاشهر به ظرفیت 40 میلیون مترمکعب باید در سال 1389 تکمیل میشد، اما به سال 1391 حواله شده است.
22- آب‌رسانی به شهرهای رودسر، چابکسر، واجارگاه، رحیم آباد و املش به میزان 22 میلیون مترمکعب باید در سال 1389 تکمیل میشد، اما به سال 1391 حواله شده است.
23- مطالعه و اجرای ساماندهی رودخانه‌های مرزی و داخلی گیلان به طول 12 کیلومتر باید با بودجه 61 میلیارد ریالی در سال 1389 به پایان می‌رسید، اما اتمام آن با 73 میلیارد ریال اعتبار به سال 1391 منتقل شده است.
24- بهسازی جاده حسن رود ـ چمخاله ـ رودسر به طول 78 کیلومتر با اعتبار 405 میلیارد ریال باید سال 1391 به اتمام می‌رسید، اما اتمام طرح به سال 1393 موکول شده و هزینه طرح بیش از دو برابر شده و به 802 میلیارد ریال رسیده است.
25- ایجاد تأسیسات فاضلاب شهر رشت برای جمعیت 300 هزار نفری که در بودجه سال 1389 جزء طرح‌های عمرانی ملی بود، باید با اعتبار 686 میلیارد ریالی در این سال تمام میشد، درحالی که فقط 150 میلیارد ریال بودجه در این سال لازم داشت و 536 میلیارد ریال از قبل هزینه شده بود؛ اما طرح از رده ملی به استانی تنزل یافت و طرحی که میشد با 150 میلیارد ریال به اتمام برسد، با افزایش بودجه 836 میلیارد ریالی مواجه شد و در لایحه بودجه سال 1391 این طرح به طرح‌های عمرانی استانی انتقال یافته و هزینه اجرای آن با افزایش دو برابری 1372 میلیارد ریال و سال اتمام آن هم 1394 پیش‌بینی شده است.
26- این تردستی و معجزه عجیب در بودجه ایجاد فاضلاب در شهرهای آستارا، لاهیجان، تالش، رودسر، صومعه‌سرا، لنگرود، فومن و آستانه اشرفیه هم صدق می‌کند و تمام این‌ها باید در سال 1389 به اتمام می‌رسیدند، اما همه با افزایش بودجه عجیبی به سال 1394 موکول شدهاند. نکته دیگر در این میان، زمان‌بندی پایان این طرح‌ها بوده و چگونه امکان دارد ده‌ها طرح مشابه در شهرهای یک استان دقیقاً طبق یک تقویم زمانی مشخص پیشرفت داشته باشند و با هم افتتاح شوند؟ حال بر چه اساسی افتتاح همه این طرح‌ها به سال 1394 موکول شده است؟ آیا تمام پیمانکاران این طرح‌ها یکی هستند؟ با هم چه ارتباطاتی دارند؟ ظاهراً عمدی در کار بوده است در عدم افتتاح و تکمیل این طرح‌ها، تا این طرح‌ها در سال خاصی (یعنی سال 1391) به بهره‌برداری برسند؛ چرا که بسیاری از این طرح‌ها را میشد با هزینه بسیار کمی در سال 1389 به پایان رساند، اما به سال 1391 منتقل شدهاند.
27- ایجاد تأسیسات فاضلاب بندر انزلی قرار بود در طبقه طرح‌های ملی با اعتبار 276 میلیارد ریالی در سال 1389 افتتاح شود که تا سال 1388 بیش از 230 میلیارد ریال اعتبار به آن اختصاص داده شده بود و فقط 46 میلیارد ریال بودجه در سال 1389 برای تکمیل لازم داشت و به‌ناگهان به طرح‌های عمرانی استانی منتقل شد و 46 میلیارد ریال نیاز بودجه‌ای آن به 330 میلیارد ریال تبدیل شد و سال تکمیل آن به 1394 منتقل شد. عجیب است طرحی که فقط با 46 میلیارد ریال افتتاح میشد، چگونه برای تکمیل به 330 میلیارد ریال، یعنی تقریباً 8 برابر اعتبار نیاز پیدا می‌کند؟
امید است در سال "تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی" با نظارت بیشتر بر دولت و افزایش اعتبارات استان گیلان، سهم گیلان در تولید ملی و اشتغالزایی افزایش یابد.
در ادامه روند کاهش فعالیت‌های عمرانی دولت در کل کشور و دستکاری‌های بودجه و افزایش عجیب و شبهه‌ناک هزینه اجرای طرح‌های عمرانی کل کشور، بودجه عمرانی گیلان در سال گذشته کاهش 25 تا 50 درصدی داشته و هیچ‌کدام از طرح‌هایی که باید در این سال افتتاح می‌شدند، پایان نیافته‌اند و درحالی که بودجه اندکی برای اتمام آن‌ها لازم بوده، هزینه اجرا تا 10 برابر مقدار باقی‌مانده افزایش یافته که بسیار عجیب و شبهه‌ناک است و معلوم نیست این مخارج به جیب چه کسانی سرایز خواهد شد؟ از سوی دیگر، غیر از حوزه‌های کشاورزی و راهسازی، هیچ طرح دیگری در گیلان تعریف نشده و گیلان همچنان تک صنعتی و مهجور رها شده است. در نتیجه کاهش اعتبارات عمرانی، استان گیلان با 16.8 درصد بیکاری از کل جمعیت فعال، رتبه سوم بیکاری در کشور را به‌دست آورد و نرخ بیکاری استان گیلان در تابستان 1390 به بالاترین نرخ بیکاری پس از انقلاب شکوهمند اسلامی رسید و با گذشتن از 16.8 درصد پس از استان‌های فارس و البرز، رده سوم بیکاری کشور را به خود اختصاص داد. از سوی دیگر، نتیجه سرشماری سال 1390 مشخص کرد که گیلان کمترین رشد جمعیتی کشور را داشته و درحالی که از سال‌های 1385 تا 1390 جمعیت کشور 7 درصد رشد داشته است، رشد جمعیت گیلان کمتر از 3 درصد بوده که نتیجه آن، تضعیف موقعیت اقتصادی و مؤلفه‌های امنیتی در شمال ایران است.
از شما استدعا دارم به موجب سوگند نمایندگی و در جهت احقاق حقوق موکلین خود، یعنی مردم شریف گیلان، ضمن بررسی ابهامات و اشکالات قانون بودجه سال 1390 و نظارت بیشتر بر کار دولتمردان و مسئولان استانی، برای افزایش بودجه‌های جاری و عمرانی گیلان تلاش کنید و دولت را مکلف به سرمایه‌گذاری بیشتر در صنایع مادر نفت و گاز و پتروشیمی، خودرو، بنادر و دریانوردی و کشتی‌سازی، گردشگری، ترانزیت و حمل و نقل و انبارداری، صنایع های تک و. .. نمایید.
نمایندگان محترم!
بررسی قانون بودجه سال 1390 حکایت از این دارد که بودجه عمرانی (تملک دارایی‌های سرمایه‌ای) استان گیلان در سال 1390 به کمتر از 167 میلیارد تومان رسید که نسبت به اعتبار عمرانی 222 میلیارد تومانی سال 1389 حدود 25 درصد کاهش داشته است. البته از آن‌جایی که معمولاً کمتر از 70 درصد بودجه‌های عمرانی سالانه اجرایی می‌شود، احتمالاً حداکثر پرداخت عمرانی گیلان در سال گذشته حدود 110 میلیارد تومان، یعنی نصف سال 1389 بوده است. از سوی دیگر، با توجه به تورم 22 درصدی سال 1390، ارزش 110 میلیارد تومان پرداختی 1390 معادل 92 میلیارد تومان سال 1389 بوده است. یعنی در سال 1390 حداکثر در گیلان 93 میلیارد تومان پرداخت عمرانی صورت گرفته که نسبت به سال 1389 بیش از 60 درصد کمتر بوده است. همچنین هیچ‌کدام از طرح‌های عمرانی ملی و استانی گیلان که می‌بایست در سال‌های 1389 و 1390 به پایان برسند، به مرحله اتمام نرسیده و به سال‌های 1391 تا 1394 موکول شدهاند.
بودجه عمرانی و هزینه‌ای سال 1389 استان گیلان
در سال 1389 مجموع درآمدهای گیلان حدود 375 میلیارد تومان، شامل 256 میلیارد تومان درآمدهای استانی و 119 میلیارد تومان از بودجه‌های ملی بود. در مقابل در این سال هزینه‌های جاری 153 میلیارد تومان، شامل 65 میلیارد تومان حقوق و مزایا و 88 میلیارد تومان سایر هزینه‌های جاری پیش‌بینی شده بود و بودجه عمرانی (تملک دارایی‌های سرمایه‌ای) گیلان در این سال 222 میلیارد تومان بود.
طرح‌های زیادی باید طبق بودجه سال 1389 در گیلان اجرا میشد که تقریباً هیچ‌کدام آن‌ها اجرایی نشد. بزرگراه فومن ـ شفت ـ سراوان در بودجه سال 1389 دیده شده بود، ولی بودجه‌ای اختصاص نیافته است. همچنین پایان بهسازی راه اصلی انزلی به رضوانشهر هم در سال 1389 دیده شده بود که اجرایی نشد. چهار خطه کردن راه سیاهکل ـ بازکیاگوراب، چهار بانده کردن املش ـ شلمان، مطالعه و احداث چهار خطه کلیدبر ـ ماسال ـ پونل، چهار خطه نمودن راه آستانه اشرفیه ـ بندر کیاشهر، کنارگذر رشت برای اتصال بزرگراه قزوین ـ رشت به بزرگراه رشت ـ انزلی، بهسازی محور سراوان ـ سنگر و مطالعات آزادراه آستارا ـ رشت ـ ساری از دیگر طرح‌هایی بودند که باید در سال 1389 اجرا می‌شدند، ولی اجرایی نشدند.
اعتبارات استان گیلان در سال 1390
با وجود افزایش 30 درصدی بودجه دولت در سال 1389 نسبت به سال 1390، اما در سال 1390 درآمدهای گیلان با کاهش حدود 10 درصدی نسبت به سال قبل، به 342 میلیارد تومان رسید و در این سال درآمدهای استانی گیلان 302 و درآمدهای ملی 40 میلیارد تومان محاسبه شده بود و همان‌طور که واضح است، درآمدها و بودجه ملی گیلان در این سال حدود یک سوم سال 1389 بود و 79 میلیارد تومان از درآمدهای ملی گیلان کاسته شد.
بودجه هزینه‌ای و جاری گیلان در سال 1390 با افزایش 14 درصدی نسبت به سال 1389 به 175 میلیارد تومان رسید که شامل 70 میلیارد تومان حقوق و مزایا و 105 میلیارد تومان هزینه‌های جاری و مصرفی بود. بر اساس لایحه بودجه سال 1390 درحالی که بودجه حقوق و مزایا رشد 8 درصدی داشته، بودجه مصرفی 20 درصد رشد یافته است.
نکته مهم‌تر در این سال، کاهش بودجه عمرانی و بودجه تملک دارایی‌های سرمایه‌ای گیلان بود که با توجه به تخصیص 167 میلیارد تومان بودجه عمرانی به گیلان در سال 1390 نسبت به بودجه عمرانی 222 میلیارد تومانی سال 1389 بیش از 25 درصد کاهش نشان می‌دهد.
در سال 1390 با توجه به جمعیت 2.5 میلیون نفری، سرانه بودجه عمرانی هر گیلانی حدود 67 هزار تومان بوده است. گیلان دهمین استان جمعیتی کشور است، اما به لحاظ کل بودجه مصوب، گیلان در رده شانزدهم کشور قرار دارد و نکته دردناک‌تر این‌که، به لحاظ سرانه بودجه اختصاص یافته، سرانه بودجه عمرانی هر گیلانی در رتبه 25 کشور قرار دارد.
به لحاظ جمعیتی، گیلان 3.3 درصد جمعیت کشور را به خود اختصاص داده که اگر قرار بود 3.3 درصد کل بودجه 30 هزار میلیارد تومانی سال 1390 بر اساس سرانه جمعیتی به‌طور عادلانه اختصاص می‌یافت، باید بیش از هزار میلیارد تومان بودجه عمرانی به گیلان اختصاص می‌یافت، اما حدود یک ششم حق مردم گیلان، بودجه عمرانی توسط دولت اختصاص یافته است.
در لایحه بودجه سال 1391، بودجه حقوق و مزایای کارکنان دولت 761 میلیارد ریال است که نسبت به بودجه 700 میلیارد ریالی سال 1390 کمتر از 10 درصد رشد داشته، درحالی که تورم حدود 22 درصد بوده و طبق قانون خدمات مدیریت کشوری دولت موظف است هر سال حقوق کارمندان دولت را به اندازه تورم افزایش دهد. اما در این مورد دولت قانون را اجرا نکرده است.
در لایحه بودجه سال 1391 برای تخریب و بازسازی و مقاوم‌سازی مدارس 513 میلیارد ریال برای مدارس گیلان پیش‌بینی شده، درحالی که با مازاد مدارس روبه‌رو هستیم و آموزش و پرورش درحال اجاره و فروش مدارس به غیرانتفاعی‌هاست. همچنین برای اقدامات تأمینی و تربیتی 30 میلیارد ریال، ارتقاء شاخص‌های توسعه روستایی ماده 194 قانون برنامه پنجم توسعه 170 میلیارد ریال، مصوبات خاص 200 میلیارد ریال، دو درصد درآمدهای نفتی 196 میلیارد ریال و برای سالن‌های چند منظوره مدارس 10 میلیارد ریال پیش‌بینی شده است.
بودجه تخریب و بازسازی و مقاوم‌سازی مدارس از مبهم‌ترین بودجه‌های کشور است که همه ساله بخش اعظم بودجه به آن اختصاص می‌یابد، اما هیچ‌گاه محل مصرف آن به‌طور دقیق معلوم نشده و گزارشی از مدارس بازسازی شده با وجود این‌همه خیر مدرسه‌ساز و کاهش جمعیت تحصیلی دانش‌آموزی کشور منتشر نشده است؛ چرا که طی 15 سال گذشته، جمعیت دانش‌آموزی کشور از 18 به 12 میلیون نفر کاهش یافته و هر ساله باید بودجه نوسازی و مقاوم‌سازی مدارس کاهش یابد، اما همچنان افزایشی است و محل مصرف آن معلوم نیست. نکته جالب‌تر این‌که این بودجه از حساب ذخیره ارزی باید تأمین شود، درحالی که دو سال است این حساب منحل شده و با انتقال به صندوق توسعه ملی که دولت حق برداشت از آن را ندارد، بسته شده است که ظاهراً معنی این ردیف این است که چنین بودجه‌ای وجود ندارد که به گیلان اختصاص یابد.
در بودجه سال 1391 از محل اعتبارات ردیف‌های متفرقه 300 میلیارد ریال برای ساخت نیروگاه زباله‌سوز در استان‌های ساحلی شمالی، یعنی گیلان، مازندارن و گلستان درخواست شده است که حداکثر 100 تا 120 میلیارد ریال سهم گیلان است. در همین ردیف در ردیف 36 جهت مطالعات قطار شهری رشت نیز مبلغی اختصاص یافته که به‌طور دقیق مقدار آن مشخص نیست!
طرح‌هایی که باید در سال 1390 به پایان می‌رسید، اما چنین نشد
تقریباً هیچ‌کدام از طرح‌های عمرانی گیلان که باید سال 1390 افتتاح میشد، ساخته نشد، بلکه تمام این طرح‌ها مجدداً بودجه گرفتند و هزینه ساخت‌شان چند برابر شد و سال ساخت‌شان دو یا چند سال عقب افتاد! ظاهراً دولت خیال می‌کند اگر طرح‌های عمرانی را عقب بیاندازد و بودجه آن‌ها چند برابر شود، کار عمرانی بیشتری انجام داده است! نمونه‌اش طرح‌های زیر و چند بیمارستان در شهرهای گیلان است که ساخت آن‌ها به وزارت راه و شهرسازی با مدیریت علی نیکزاد سپرده شده است:
1- بیمارستان تالش از سال 1387 با اعتبار 83 میلیارد ریال شروع شد و قرار بود سال 1390 تمام شود، اما به دلایل مشخص ساخته نشد، بلکه هزینه ساخت آن هم سه برابر و زمان افتتاح سال 1392 تعیین شد و هزینه‌های ساخت هم به بیش از 259 میلیارد ریال رسید.
2- بیمارستان لاهیجان با 130 میلیارد ریال از سال 1387 شروع شد و قرار بود سال 1390 تمام شود، اما ساخت آن به پایان نرسید، بلکه پایان ساخت به سال 1392 حواله شد و هزینه ساخت آن هم دو برابر شد و به 244 میلیارد ریال افزایش یافت که در لایحه بودجه سال 1391 هم 40 میلیارد ریال بودجه برایش مصوب شده که البته معلوم نیست این بودجه اختصاص می‌یابد یا خیر؟
3- بیمارستان آستارا با 82 میلیارد ریال در سال 1387 آغاز شد و باید در سال 1390 تکمیل میشد، اما طبق معمول تمام کارهای عمرانی سال 1390 ساخته نشد، بلکه هزینه ساخت آن به 184 میلیارد ریال افزایش یافت و پایان ساخت به سال 1392 موکول شد.
4- بیمارستان آموزشی رشت با اعتبار 150 میلیارد ریال باید در سال 1390 به بهره‌برداری می‌رسید، اما خوشبختانه در جهت افزایش فعالیت‌های عمرانی دولت خدمتگزار(!)، ساخت آن به پایان نرسید و بودجه دوباره دستکاری شد و پایان ساخت به سال 1392 حواله شد و جالب‌تر این‌که، هزینه‌های ساخت و اتمام بیش از سه برابر شد و فعلاً 483 میلیارد ریال پیش‌بینی شده است و سال بعد هم خدا بزرگ است و احتمالاً هزینه ساخت چند برابر می‌شود تا دولت کار عمرانی بیشتری انجام داده باشد.
5- بیمارستان رضوانشهر که ساخت آن از سال 1389 شروع شده و باید امسال تمام میشد، 20 میلیارد ریال بودجه در سال 1391 پیش‌بینی و سال اتمام آن هم به 1393 موکول شده است.
6- اجرای عملیات آبخیزداری در 767 هزار هکتار در حوزه سفیدرود با اعتبار 447 میلیارد ریالی از سال 1377 تا کنون باید طبق قانون بودجه در سال 1390 توسط سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور تمام میشد، اما در جهت افزایش فعالیت‌های عمرانی دولت(!)، این طرح به پایان نرسید که هیچ، بلکه طبق لایحه بودجه 1391، سال پایان به 1394 موکول و اعتبارات طرح با افزایش 2.5 برابری به 1034 میلیارد ریال افزایش یافت.
7- برای طرح صیانت از جنگل‌های شمال کشور در این سال باید 423 میلیارد ریال اعتبار داده و طرح جمعاً با هزینه 1455 میلیارد ریال تمام میشد، اما کمتر از 105 میلیارد ریال در سال 1390 به این طرح اختصاص یافت و پایان طرح با اعتبار باقی‌مانده 318 میلیارد ریال به سال 1393 موکول شده است.
8- خروج دام از جنگل‌های شمال باید در این سال با اعتبار 218 میلیاردی و جمعاً با هزینه 634 میلیارد ریال به پایان می‌رسید، اما فقط 93 میلیارد ریال اعتبار اختصاص یافت و تکمیل طرح با همان هزینه 634 میلیاردی به سال 1392 موکول شده است. اما نکته مهم این بند این است که هزینه طرح با وجود دو سال عقب افتادن افزایش نیافته، چرا که طرف حساب این طرح، مردم جنگل‌نشین و ییلاقی دامدار هستند که بعد از دو سال ارزش مال و اموال آن‌ها برخلاف سایر طرح‌های عمرانی که به جیب مجریان دولتی و غیردولتی می‌‌رود، افزایش نخواهد یافت و با وجود دو سال عقب افتادن طرح، همان پول سابق به جنگل‌نشینان و ییلاقی‌ها داده خواهد شد.
9- وزارت جهاد کشاورزی موظف بود توسعه و اصلاح و احیای باغات چای را با اعتبار 219 میلیارد ریالی در سال 1390 و جمعاً با اعتبار 1838 میلیارد ریالی از ابتدا تا انتها به اتمام برساند که تمام نکرده است و سال پایان طرح به 1392 موکول و مجموع هزینه‌ها به 2626 میلیارد ریال افزایش یافته است.
10- توسعه و اصلاح باغات زیتون باید با مجموع اعتبار 283 میلیارد ریالی در سال 1389 کامل میشد، اما پایان طرح 3 سال عقب افتاده و هزینه‌ها به 349 میلیارد ریال افزایش یافته است.
11- سازمان شیلات ایران باید با اعتبار 348 میلیارد ریالی، بازسازی ذخائر ماهیان خاویاری و آبزیان در آب‌های ساحلی را بعد از 21 سال به اتمام می‌رساند، اما پایان طرح به دو سال بعد موکول شده است. همچنین شیلات می‌بایست با اعتبار 109 میلیارد ریالی، اصلاح روش‌های پرورش آبزیان، ماهی‌گیری و تعدیل ناوگان صیادی را در این سال با مجموع هزینه‌های صرف شده از سال 1382 به مبلغ 507 میلیارد ریال به پایان می‌رساند، اما اعتبار طرح به 445 میلیارد ریال کاهش یافته و زمان اجرای طرح به سال 1392 موکول شده است.
12- تجهیز و نوسازی شالیزارهای کشور به مساحت 119405 هکتار با اعتبار 1449 میلیارد ریال باید تا پایان سال 1389 تکمیل میشد، اما طرح به سال 1392 موکول و هزینه‌ها به 1620 میلیارد ریال افزایش یافته است.
12- ساختمان سد شفارود با اعتبار 218 میلیارد ریالی در سال 1389 و اعتبار 599 میلیارد ریالی در سال 1390 با مجموع اعتبار 1005 میلیارد ریالی از ابتدا تا سال 1390 باید به اتمام می‌رسید، اما تاریخ بهره‌برداری به پایان سال 1393 منتقل شده و هزینه‌ها هم همان 1005 میلیارد ریال برآورد شده، درحالی که برای تمام طرح‌هایی که سال افتتاح آن‌ها عقب افتاده، افزایش هزینه منظور شده، اما برای سد شفارود نشده و این جای تعجب دارد و احتمالاً قرار نیست به این زودی‌ها ساخته شود! از نکات دیگر درباره این سد این است که این طرح در بودجه سال 1389 جزء طرح‌های ملی طبقه‌بندی شده بود، اما در بودجه سال 1391 به طرح‌های استانی منتقل شده است و قرار نیست از بودجه سراسری و ملی سهمی داشته باشد و ظاهراً دستگاه مجری سد شفارود، شرکت سهامی آب منطقه‌ای گیلان است.
13- راه آهن قزوین ـ رشت ـ انزلی ـ آستارا که سال 1381 با اختصاص 66 میلیارد ریال آغاز شد، با اعتبار 9480 میلیارد ریال باید در سال 1390 به بهره‌برداری می‌رسید، اما نشد و با افزایش هزینه‌ها تا 16272 میلیارد ریال، افتتاح آن به سال 1394 حواله شد، درحالی که مسئولان استانی از افتتاح آن تا پایان سال 1391 خبر می‌دهند!
14- تکمیل و راه‌اندازی شرکت‌های تعاونی تولید و سهامی کشاورزی با اعتبار 596 میلیارد ریالی باید در سال 1390 به اتمام می‌رسید، اما با کاهش بودجه به سال 1391 موکول شده است و معلوم نیست با تورم 25 درصدی و افزایش هزینه‌ها چگونه بودجه این بند به 591 میلیارد ریال کاهش یافته است؟!
15- بودجه گسترش ملی ترویج بخش کشاورزی و منابع طبیعی (پیام‌رسانی ترویجی به مخاطبین بخش کشاورزی) در کاهشی عجیب و سئوال‌برانگیز از 1036 میلیارد ریال به 179 میلیارد ریال افت کرده، درحالی که طبق لایحه دولت باید در سال 1390 با اعتبار 1036 میلیارد ریالی به اتمام می‌رسید، اما هم اعتبار به 179 میلیارد ریال کاهش یافت و هم زمان اتمام به سال 1392 موکول شده است.
16- بودجه ایجاد شبکه و ترویج مشاوره‌ای کشاورزی (کمک به ارائه خدمات فنی و مشاوره‌ای) هم با کاهش شدید از 1089 میلیارد ریال به 401 میلیارد ریال رسیده است. با این تفاسیر که باید کل طرح با بودجه 1089 میلیارد ریالی در سال 1390 تمام میشد، اما با کاهش بودجه، اتمام آن هم به سال 1391 موکول شده است.
17- ساختمان شبکه آبیاری سفیدرود و فومنات که 50 سال پیش و از سال 1341 آغاز شده است باید در سال 1390 بیش از 893 میلیارد ریال اعتبار دریافت می‌کرد و با مجموع اعتبارات دریافتی 1896 میلیارد ریال به اتمام می‌رسید، اما نشد و اتمام آن با همان اعتبار 1896 میلیارد ریالی به سال 1394 حواله شد؛ درحالی که افزایش هزینه‌های طرح تا زمان اتمام قابل پیش‌بینی است، اما افزایشی در کل اعتبارات این طرح دیده نشده است که ظاهراً نشان از این دارد که این طرح به این زودی‌ها به پایان نخواهد رسید، یا بخش‌هایی از آن اجرا نخواهد شد!
18- ساختمان شبکه فرعی آبیاری و زهکشی سفیدرود به مساحت بیش از 117 هزار هکتار که از سال 1362 آغاز شده، باید با اعتبار 704 میلیارد ریال در سال 1390 به پایان می‌رسید، اما چنین نشد و طبق مستندات بودجه سال 1391 با همین اعتبار، اتمام آن به سال 1394 حواله شد.
19- طبق قانون بودجه سال 1389، ساختمان سد مخزنی 150 میلیون مترمکعبی شهر بیجار باید تا پایان سال 1389 با اعتبار 1003 میلیارد ریالی به پایان می‌رسید، اما سه سال عقب افتاد و با هزینه 1447 میلیارد ریال به سال 1391 حواله شده است.
20- آب‌رسانی به شهرهای رشت، خمام و انزلی به میزان 148 میلیون مترمکعب و شهر صومعه‌سرا به میزان 18 میلیون مترمکعب باید در سال 1389 به اتمام می‌رسید، اما پایان این طرح‌ها به سال 1391 حواله شده است.
21- آب‌رسانی به شهرهای لاهیجان، لنگرود، آستانه اشرفیه و بندر کیاشهر به ظرفیت 40 میلیون مترمکعب باید در سال 1389 تکمیل میشد، اما به سال 1391 حواله شده است.
22- آب‌رسانی به شهرهای رودسر، چابکسر، واجارگاه، رحیم آباد و املش به میزان 22 میلیون مترمکعب باید در سال 1389 تکمیل میشد، اما به سال 1391 حواله شده است.
23- مطالعه و اجرای ساماندهی رودخانه‌های مرزی و داخلی گیلان به طول 12 کیلومتر باید با بودجه 61 میلیارد ریالی در سال 1389 به پایان می‌رسید، اما اتمام آن با 73 میلیارد ریال اعتبار به سال 1391 منتقل شده است.
24- بهسازی جاده حسن رود ـ چمخاله ـ رودسر به طول 78 کیلومتر با اعتبار 405 میلیارد ریال باید سال 1391 به اتمام می‌رسید، اما اتمام طرح به سال 1393 موکول شده و هزینه طرح بیش از دو برابر شده و به 802 میلیارد ریال رسیده است.
25- ایجاد تأسیسات فاضلاب شهر رشت برای جمعیت 300 هزار نفری که در بودجه سال 1389 جزء طرح‌های عمرانی ملی بود، باید با اعتبار 686 میلیارد ریالی در این سال تمام میشد، درحالی که فقط 150 میلیارد ریال بودجه در این سال لازم داشت و 536 میلیارد ریال از قبل هزینه شده بود؛ اما طرح از رده ملی به استانی تنزل یافت و طرحی که میشد با 150 میلیارد ریال به اتمام برسد، با افزایش بودجه 836 میلیارد ریالی مواجه شد و در لایحه بودجه سال 1391 این طرح به طرح‌های عمرانی استانی انتقال یافته و هزینه اجرای آن با افزایش دو برابری 1372 میلیارد ریال و سال اتمام آن هم 1394 پیش‌بینی شده است.
26- این تردستی و معجزه عجیب در بودجه ایجاد فاضلاب در شهرهای آستارا، لاهیجان، تالش، رودسر، صومعه‌سرا، لنگرود، فومن و آستانه اشرفیه هم صدق می‌کند و تمام این‌ها باید در سال 1389 به اتمام می‌رسیدند، اما همه با افزایش بودجه عجیبی به سال 1394 موکول شدهاند. نکته دیگر در این میان، زمان‌بندی پایان این طرح‌ها بوده و چگونه امکان دارد ده‌ها طرح مشابه در شهرهای یک استان دقیقاً طبق یک تقویم زمانی مشخص پیشرفت داشته باشند و با هم افتتاح شوند؟ حال بر چه اساسی افتتاح همه این طرح‌ها به سال 1394 موکول شده است؟ آیا تمام پیمانکاران این طرح‌ها یکی هستند؟ با هم چه ارتباطاتی دارند؟ ظاهراً عمدی در کار بوده است در عدم افتتاح و تکمیل این طرح‌ها، تا این طرح‌ها در سال خاصی (یعنی سال 1391) به بهره‌برداری برسند؛ چرا که بسیاری از این طرح‌ها را میشد با هزینه بسیار کمی در سال 1389 به پایان رساند، اما به سال 1391 منتقل شدهاند.
27- ایجاد تأسیسات فاضلاب بندر انزلی قرار بود در طبقه طرح‌های ملی با اعتبار 276 میلیارد ریالی در سال 1389 افتتاح شود که تا سال 1388 بیش از 230 میلیارد ریال اعتبار به آن اختصاص داده شده بود و فقط 46 میلیارد ریال بودجه در سال 1389 برای تکمیل لازم داشت و به‌ناگهان به طرح‌های عمرانی استانی منتقل شد و 46 میلیارد ریال نیاز بودجه‌ای آن به 330 میلیارد ریال تبدیل شد و سال تکمیل آن به 1394 منتقل شد. عجیب است طرحی که فقط با 46 میلیارد ریال افتتاح میشد، چگونه برای تکمیل به 330 میلیارد ریال، یعنی تقریباً 8 برابر اعتبار نیاز پیدا می‌کند؟
امید است در سال "تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی" با نظارت بیشتر بر دولت و افزایش اعتبارات استان گیلان، سهم گیلان در تولید ملی و اشتغالزایی افزایش یابد.
• فوق لیسانس فلسفه (فقه و حقوق اسلامی)، استاد دانشگاه‌های آزاد، پيام نور و علمی ـ كاربردی
و نامزد نهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در تالش، ماسال و رضوانشهر
و نامزد نهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در تالش، ماسال و رضوانشهر
نظرات بینندگان
ناشناس
| 
۱۹:۳۰ - ۱۳۹۱/۰۱/۲۶
پاسخ
با سلام خدمت حاج آقا ندیمی. در صورت امکان با این خانوم محترم نشست داشته باشید و اگر توانایی‌های ایشان بیش از این است، در مدیریت‌های بومی استفاده کنید. ناشناس
| 
۱۸:۰۴ - ۱۳۹۱/۰۱/۲۷
پاسخ
این‌همه اطلاعات و ارقام به‌ظاهر درست و بدون سابقه اجرایی از کجا اومده؟؟؟ اونم نه از محدوده حوزه انتخاباتی، بلکه از کل استان!!! ناشناس
| 
۰۹:۳۹ - ۱۳۹۱/۰۱/۲۸
پاسخ
فاجعه است! مسئولین بی‌جربزه گیلان باید پاسخ بدهند! ناشناس
| ۰۴:۲۰ - ۱۳۹۱/۰۱/۳۰
پاسخ
از پول ما کم می‌کنند، آب‌مان را ببرند برای کویر!!! می‌خواهند کاسپین هم به سرنوشت ارومیه دچار شود!!! تالشی
| 
۱۲:۵۹ - ۱۳۹۱/۰۲/۰۱
پاسخ
تالشی: این خانم کاندید شهر ما بودند. اطلاعات خوبی دارند. خیلی زرنگه، بهش میگن شیرزن تالشی. ناشناس
| ۱۶:۱۶ - ۱۳۹۱/۰۲/۰۲
پاسخ
حجت: آقای ندیمی! انشاءالله در مدیریت‌های شهرهای لاهیجان و سیاهکل و استان از بانوان باسواد و مدیر بهره ببرید. یادش به‌خیر زنی فکور و باسواد و خدمتگذار چون خانوم دکتر پورفهیم از صد تا مرد مردتر بود و باسوادتر. انشاءالله در مالزی سلامت باشد. نظرات بینندگان