رئیس هیأت مدیره و مدير اجرایی سندیکای كارخانجات چای شمال:
اصلاح باغات چای در حد حرف باقی ماند!
بيش از 190 هزار تن چاي سنواتي كشور به ارزش 380 ميليارد تومان از 15 سال گذشته در انبارها مانده و تاريخ مصرف آن گذشته است كه به دليل نداشتن قابليت مصرف، طبق مصوبه دولت بايد كود شود، اما براي كود شدن هم اعتبار و بودجهاي ندارد.
وزير جهاد كشاورزي در شريطي از اصلاح باغات چاي خبر داده است كه چايكاران هنوز مطالبات خود را دريافت نكرده و براي امرار معاش خود با مشكل مواجه هستند. از سوي ديگر، به دليل اينكه محصول توليديشان در انبارها مانده و سنواتي شده است، هيچ ميل و انگيزهاي براي اصلاح باغات خود ندارند.
به گزارش خبرگزاري ايسنا، زماني كه 9 ماه از زمان توليد برگ سبز چاي گذشته و هنوز كشاورزان پول فروش محصول توليدي خود را از دولت دريافت نكردهاند و در پرداخت دستمزد كارگران و گذران زندگي خود با مشكل مواجه هستند و از سوي ديگر بابت وامهاي دريافتي سالهاي گذشته به سيستم بانكي مقروض هستند، جاي سئوال است که مسئولان امر چگونه انتظار دارند كشاورزان براي اصلاح باغات چاي گام بردارند و به دنبال افزايش كيفيت چاي باشند؟
به گفته رئیس هیأت مدیره و مدير اجرایی سندیکای كارخانجات چاي شمال، هنوز 16 ميليارد تومان از مطالبات چايكاران از بابت خريد تضميني برگ سبز چاي باقي مانده است و 60 هزار خانوار چايکار در معيشت خود مشكل دارند. از سوي ديگر كشاورزان هنوز به سيستم بانكي مقروض هستند و بانك به آنها تسهيلات نميدهد، لذا كشاورزان هيچ انگيزه و رغبتي براي بازسازي باغات چاي ندارند.
نعمت ياورزاده تصريح كرد: اصلاح باغات چاي در حد حرف بوده و هنوز نه اعتباري بدين منظور تعيين شده و تسهيلاتي هم اختصاص نيافته است.
وي تأكيد كرد: افزايش كيفيت چاي زماني معنا ميدهد كه چاي ايراني مصرف شود و متقاضي براي آن وجود داشته باشد، اما عليرغم اينكه 30 هزار تن چاي خشك در كشور توليد ميشود، تنها پنج هزار تن آن در بازار داخل مصرف ميشود و پنج هزار تن صادر ميشود و بقيه آنها در انبارها مانده است.
رئیس هیأت مدیره و مدير اجرایی سندیکای كارخانجات چاي شمال اعلام كرد: چاي خوب و باكيفيت هم متقاضي براي فروش و مصرف ندارد.
گفتني است، بيش از 190 هزار تن چاي سنواتي كشور به ارزش 380 ميليارد تومان از 15 سال گذشته در انبارها مانده و تاريخ مصرف آن گذشته است كه به دليل نداشتن قابليت مصرف، طبق مصوبه دولت بايد كود شود، اما براي كود شدن هم اعتبار و بودجهاي ندارد.
در اين شرايط نميتوان از كشاورزان انتظار داشت به دنبال صرف اعتبار براي بازسازي مزارع خود باشند و كيفيت توليدشان را ارتقاء دهند؛ چرا كه تنها بازار چاي زنجيرهاي بههم پيوسته دارد كه توليد يكي از حلقههاي اين زنجيره است و فرآوري و فرهنگسازي مصرف، قاچاق چاي و ... مشكلات مهم ديگر در اين بخش است كه عامل نداشتن بازار چاي ايراني شده است.