با آغاز ثبت نام از داوطلبان نهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی به صورت عملی فصل انتخاباتی جدیدی در ایران آغاز شد و گامی دیگر در راستای تحقق آرمانهای انقلاب اسلامی برداشته شد تا از این منظر چشماندازی روشنتر برای آینده ترسیم شود. در طول سی و اندی سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بهطور میانگین در كشور شاهد برگزاری یك انتخابات در هر سال برای تعیین حاكمان نظارتی و اجرایی توسط مردم بودهایم و همواره در پس و پیش هر انتخاباتی، دلمشغولی و نگرانیهایی برای برخی سیاسیون و احزاب و گروهها كه خود را میداندار این فضا میپندارند، وجود داشت و عامه مردم هم پس از سپری شدن دوران پس از نقاهت انتخاباتی به زندگی عادی خود برگشتند و ناظر بر رفتار منتخبینی شدند كه با وعدهها و شعارهای متنوع، سعی در جلب نظر موكلان داشتند تا در نوبتی دیگر!... جدای از اینكه در هر انتخاباتی، نشیب و فرازهای بسیاری وجود دارد و نمیتوان از برخوردها و احساسهای سلیقهای و شخصی ناظران و مجریان و یا صاحب منصبان داوطلب در این ماراتن كسب قدرت غافل شد و آن را نادیده گرفت، اما آنچه مهم است اینكه كشور پس از سالیان سال دست و پنجه نرم كردن با انواع حكومتها و نگرشهای مختلف در حكومتداری در طول تاریخ، سه دهه است كه درپی ایجاد نظامی جدید با آرمانهای بلند پروازانه خود كه خیر و سعادت ملتش را در آن میبیند دست به تجربهای جدید در دنیای سیاستمداری و سیاستورزی زده است و از همان روزهای آغازین تولد خود با بدخواهان و بدنیتان روبهرو بوده و تا به امروز هزینههای بسیاری را پرداخت كرده و اكنون نیز با چالشهای بسیاری در دریای متلاطم رنگها و نیرنگها روبهرو شده است تا این كشتی به مقصد نرسد. اینك در چنین شرایطی آنان كه دل به این آب و خاك و نظام آن دارند میبایست با درنظر گرفتن منافع ملی به چشماندازی فراتر از خواستهای خود بیاندیشند و با حضور در این عرصه ـ حتی اگر به قیمت زیان شخصی كه به واسطه تنگنظریها اتفاق میافتد تمام شود ـ دین خود را به این سرزمین كه خونهای عزیزی، آبیاری و باروری نهالش را برعهده داشتهاند، ادا كند. اگرچه متقاعد كردن بسیاری كه رنجور برخی برخوردها از اتفاقهای گذشته هستند بسیار سخت است، اما هیچ راهی دور نیست. اگر تحمل رنجها برای دوست داشتن ایران است، پس راه مهرورزی را باید از طریق آن جستوجو كرد و در این دشواریهای سخت روزگار، به مقصد رسیدن تدبیر میخواهد. اگر دیگرانی میپندارند كه راه به پایان آمده است و جز سر ناسازگاری نباید داشت، باید گفت كه این نه آن آرمانی است كه در انقلاب اسلامی خود دنبال میكردند، بلكه آرمان انقلاب بازگشت به اصول آن است و آن اصول راهی جز فتنه و انحراف است كه درپی كجسلیقگی و كجاندیشیها شكل میگیرد. امروز كشور در تداوم راه گذشته خود كه رسیدن به نقطه مطلوب استقلال و آزادی است نیاز دارد تا همه دوستدارانش گرد هم آیند و در این فرصت باقیمانده تا گامی دیگر برای رسیدن به مردمسالاری همت هزینه كنند و به میدان بیایند و از چالشها و خطراتی كه از روزنه بیتدبیریها ممكن است آینده آن را تیره بنمایاند، دورش دارند و درپی كشتیبان این كشتی، راه معرفت و مصلحت درپیش گیرند!