1
بهار شکوفههایم را خواستی
تابستان گرمایم را
زمستان هیمه هایم را...
پاییز زردیام را تحمل کن
به زودی سبز خواهم شد!
2
عظیمتر
ز شبی ژرفتر ز رؤیایی
هجای
بغض کبوتر همه سراپایی
زلال
روشن آبی و پاک همچون صبح
شکوهمندتر
از لالههای صحرایی
بلندواره
چو البرز و نیلگون چو خزر
سکوت
ساحلیم را خروش دریایی
سکوت
من همه از صبر و صبر ایوبی
شدهست
طاقت من طاق ار شکیبایی
به
باغ روشن آئینه میهمانم کن
یک
امشبی که مرا کشت درد تنهایی
شکوفه
میدهد آن دم درخت خشک سرود
که
شعر ناب تو بر لب کند شکوفایی
بخوان،
بخوان تو به گوشم چکامهای از عشق
ز
داغ سوختهای با زبان لیلایی
به
سوگ عشق مرا شیونی ز نای وجود
گلوی
شعر مرا پاره کن به آوایی
3
پس كلماتم را با
تو قسمت میكنم
جرعهای از من
را بنوش
جرعهای از مرا
با من بنوش
یله قوهای سیاه
لفظ
بر گیسوان سفید
ابر
آبستن ذهن، برق
كلمات
هجوم شعر
كاش از چشمی فرو
میباریدم
4
آمدن و رفتنت
حادثه نه...
زمستان فصلی بود
که سپیدی موهایم آن را
مدیون توست
5
چایی زنبیلِ مئن انجیر دوکونی
قاتوکِ مئن آغوز باسیل دوکونی
تو تی پئرِ دوخونی مشتی باجی
ایطوری رسوایه زنبیل دوکونی