رسوایی برنج؛
تازه یادشان افتاده که مردم آرسنیک و سرب می‌خورند!
مسئولان مرتبط با واردات مواد غذایی به کشور و کنترل کیفی آن‌ها، رسماً و بی‌تعارف، "بی‌کفایت و بی‌عرضه" هستند که این حجم انبوه از برنج‌های آلوده و غیرقابل مصرف وارد کشور می‌شود و در بوق و کرنا برایش تبلیغات رسمی می‌شود، ولی آقایان کک‌شان هم نمی‌گزد.
روز گذشته اداره کل استاندارد و تحقیقات صنعتی استان تهران اعلام کرد که 13 نوع برنج خارجی که هم‌اکنون بر سر سفره‌های مردم است، غیراستاندارد، مسموم و غیرقابل مصرف تشخیص داده شده‌اند.
به گزارش "لاهیگ" به نقل از "عصر ایران"، این درحالی است که برخی از این برنج‌ها از مدت‌های پیش در بازار ایران به فروش می‌رسند و حتی انواعی از آن، مانند "برنج محسن"، رکورددار تبلیغات تلویزیونی هم بوده‌اند، به گونه‌ای که حتی کودکان خردسال نیز با این "برند" آشنا هستند.
حال این سئوال مطرح است که چرا ابتدا این برنج‌ها وارد کشور می‌شوند، در شبکه توزیع قرار می‌گیرند، از تریبون‌های رسمی مانند صدا و سیما تبلیغ می‌شوند و پس از آن‌که میلیون‌ها نفر از این محصولات خریداری کردند و خود و خانواده‌های‌شان، از جمله کودکان معصوم از این برنج‌های آلوده خوردند، آقایان تازه به یادشان می‌افتد که ای داد بی‌داد! این برنج‌ها مسموم هستند و از جمله آلوده به ماده سمی آرسنیک و سرب‌اند؟!
در این‌باره نکات زیر متبادر به ذهن است:
1- مسئولان وزارت جهاد کشاورزی، بازرگانی، استاندارد و ... در خواب تشریف داشته‌اند و نمی‌دانسته‌اند که چنین برنج‌هایی از مبادی رسمی کشور وارد شده و به سفره‌های مردم راه پیدا کرده‌اند.
آن‌ها اکنون از خواب زمستانی بیدار شده و ناگهان دیده‌اند که ای دل غافل! میلیون‌ها ایرانی درحال تزریق تدریجی آرسنیک و سرب به خود هستند. بنابراین، به فکر چاره افتاده‌اند که جلوی ضرر را از هر کجا بگیری منفعت است!
2- مسئولان مرتبط با واردات مواد غذایی به کشور و کنترل کیفی آن‌ها، رسماً و بی‌تعارف، "بی‌کفایت و بی‌عرضه" هستند که این حجم انبوه از برنج‌های آلوده و غیرقابل مصرف وارد کشور می‌شود و در بوق و کرنا برایش تبلیغات رسمی می‌شود، ولی آقایان کک‌شان هم نمی‌گزد؛ شاید آن‌ها هم قائل به این نظریه باشند که آن‌چه در این مملکت زیاد داریم، "آدم" است و چه اشکالی دارد تعدادی از آن‌ها بر اثر عوارض ناشی از این برنج‌ها، سرطان بگیرند و بمیرند!
سالانه 25-24 هزار نفر در جاده‌های کشور کشته می‌شوند و آب از آب تکان نمی‌خورد؛ این چند نفر قربانی برنج‌های خارجی هم رویش!
3- اگر این برنج‌ها واقعاً آلوده هستند و مسئولان تا همین دیروز درباره‌اش ساکت بودند، لابد ریگی به کفش‌شان هست، والا چه دلیلی وجود داشته است که این‌همه مدت لام تا کام حرف نزنند و به ناگهان این برنج‌ها را غیرقابل مصرف و غیراستاندارد معرفی کنند؟ همان برنج‌های قدبلندی که تا دیروز در تبلیغات رسمی، در سفره‌های ایرانی سربلند بودند و به قول آن تیزر تلویزیونی، "کارشان را خوب انجام می‌دادند" و یک و نیم سانت هم قد می‌کشیدند! و جالب این‌جاست که چقدر هم روی سالم بودن‌شان تأکید می‌شد که این‌ها لکه‌های سیاه ندارند و چه و چه!
4- آیا مردم حق ندارند شک کنند که واردکنندگان این برنج‌ها چون برخی حق و حقوق‌ها را نداده‌اند، دچار غضب شده‌اند؟ البته کسی را متهم نمی‌کنیم، ولی سوابق درخشانی در این‌باره در اذهان مردم وجود ندارد. چند سال پیش، چای‌های خارجی، مانند "چای احمد" را هم مشمول چنین اتهاماتی کردند که، "آی مردم! این چای‌ها غیربهداشی است و ..." و بعد از آن بوق و کرناها هم طبیعتاً مردم انتظار داشتند از عرضه چای‌های مذکور جلوگیری شود، اما پس از مدتی غائله ختم به خیر شد و بدون آن‌که صدایی از مسئولان بلند شود، همان چای‌های خارجی که غیربهداشتی نامیده می‌شدند، دوباره بر ویترین فروشگاه‌ها نشستند و روز ار نو روزی از نو و کسی هم متوجه نشد که آن پشت پرده چه اتفاقاتی افتاد که ورق برگشت!
اما اشخاص حقوقی که باید پاسخگو باشند:
1- گمرک ایران: این برنج‌ها بر پشت اسب و قاطر و از پشت کوه‌های قاچاق وارد کشور نشده‌اند، بلکه از مبادی رسمی آمده‌اند. اگر کسی بخواهد وسیله‌ای کوچک وارد کشور کند و آن وسیله دفترچه راهنما داشته باشد که در آن دفترچه راهنما، یک‌سری عکس وجود داشته باشد، گمرک جنس را متوقف می‌کند تا صاحب کالا درباره آن عکس‌ها از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کسب مجوز کند.
سئوال این‌جاست که وقتی برای چنین چیزهای کوچکی چنان سختگیری‌های بزرگی می‌شود، چگونه میلیون‌ها تن برنج وارد می‌شود، بدون آن‌که استانداردهای لازم را به گمرک ارائه کرده باشد؟
2- وزارت بازرگانی: مسئول تهیه و توزیع اقلام اساسی در کشور، وزارت بازرگانی است و مسئولان این وزارتخانه باید پاسخگوی این حجم انبوه از واردات باشند که متأسفانه سالم و استاندارد هم نیستند.
3- وزارت جهاد کشاورزی: نظارت بر ورود محصولات کشاورزی و کیفیت آن‌ها با این وزارتخانه هم هست. این وزارتخانه همچنین به عنوان حافظ منافع کشاورزان ایرانی نیز کوتاهی کرده است و درحالی که انبارها، آکنده از برنج‌های تولید کشاورزان ایرانی است، برنج‌های نامرغوب هندی و پاکستانی در بازار کشور رژه می‌روند.
4- صدا و سیما: صدا و سیمایی که مدعی است کالاهای غیراستاندارد را تبلیغ نمی‌کند، چه شده است که وقتی پای ارقام میلیونی به میان می‌آید، بی‌خیال استاندارد و سلامت مردم می‌شود و اجازه می‌دهد سموم خارجی، به نام برنج دانه درشت، بر سر آنتن‌ها قد بکشد؟
5- مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی: همین که این مؤسسه بعد از مدت‌های مدیدی گزارش غیراستاندارد بودن برنج‌ها را داده است، نشانگر آن است که تاکنون در این عرصه کوتاهی داشته است.
6- ... .
می‌خواستم این نوشته‌ها را با سخنی در باب این‌که چه کسی خسارت‌های وارد شده به مردم درخصوص این موضوع را جبران خواهد کرد به پایان ببرم که از آن منصرف شدم؛ زیرا به خود گفتم: مرد حسابی! تا حالا کدام خسارت وارد شده به مردم را جبران کرده‌اند که این دومی باشد؟!
به گزارش "لاهیگ" به نقل از "عصر ایران"، این درحالی است که برخی از این برنج‌ها از مدت‌های پیش در بازار ایران به فروش می‌رسند و حتی انواعی از آن، مانند "برنج محسن"، رکورددار تبلیغات تلویزیونی هم بوده‌اند، به گونه‌ای که حتی کودکان خردسال نیز با این "برند" آشنا هستند.
حال این سئوال مطرح است که چرا ابتدا این برنج‌ها وارد کشور می‌شوند، در شبکه توزیع قرار می‌گیرند، از تریبون‌های رسمی مانند صدا و سیما تبلیغ می‌شوند و پس از آن‌که میلیون‌ها نفر از این محصولات خریداری کردند و خود و خانواده‌های‌شان، از جمله کودکان معصوم از این برنج‌های آلوده خوردند، آقایان تازه به یادشان می‌افتد که ای داد بی‌داد! این برنج‌ها مسموم هستند و از جمله آلوده به ماده سمی آرسنیک و سرب‌اند؟!
در این‌باره نکات زیر متبادر به ذهن است:
1- مسئولان وزارت جهاد کشاورزی، بازرگانی، استاندارد و ... در خواب تشریف داشته‌اند و نمی‌دانسته‌اند که چنین برنج‌هایی از مبادی رسمی کشور وارد شده و به سفره‌های مردم راه پیدا کرده‌اند.
آن‌ها اکنون از خواب زمستانی بیدار شده و ناگهان دیده‌اند که ای دل غافل! میلیون‌ها ایرانی درحال تزریق تدریجی آرسنیک و سرب به خود هستند. بنابراین، به فکر چاره افتاده‌اند که جلوی ضرر را از هر کجا بگیری منفعت است!
2- مسئولان مرتبط با واردات مواد غذایی به کشور و کنترل کیفی آن‌ها، رسماً و بی‌تعارف، "بی‌کفایت و بی‌عرضه" هستند که این حجم انبوه از برنج‌های آلوده و غیرقابل مصرف وارد کشور می‌شود و در بوق و کرنا برایش تبلیغات رسمی می‌شود، ولی آقایان کک‌شان هم نمی‌گزد؛ شاید آن‌ها هم قائل به این نظریه باشند که آن‌چه در این مملکت زیاد داریم، "آدم" است و چه اشکالی دارد تعدادی از آن‌ها بر اثر عوارض ناشی از این برنج‌ها، سرطان بگیرند و بمیرند!
سالانه 25-24 هزار نفر در جاده‌های کشور کشته می‌شوند و آب از آب تکان نمی‌خورد؛ این چند نفر قربانی برنج‌های خارجی هم رویش!
3- اگر این برنج‌ها واقعاً آلوده هستند و مسئولان تا همین دیروز درباره‌اش ساکت بودند، لابد ریگی به کفش‌شان هست، والا چه دلیلی وجود داشته است که این‌همه مدت لام تا کام حرف نزنند و به ناگهان این برنج‌ها را غیرقابل مصرف و غیراستاندارد معرفی کنند؟ همان برنج‌های قدبلندی که تا دیروز در تبلیغات رسمی، در سفره‌های ایرانی سربلند بودند و به قول آن تیزر تلویزیونی، "کارشان را خوب انجام می‌دادند" و یک و نیم سانت هم قد می‌کشیدند! و جالب این‌جاست که چقدر هم روی سالم بودن‌شان تأکید می‌شد که این‌ها لکه‌های سیاه ندارند و چه و چه!
4- آیا مردم حق ندارند شک کنند که واردکنندگان این برنج‌ها چون برخی حق و حقوق‌ها را نداده‌اند، دچار غضب شده‌اند؟ البته کسی را متهم نمی‌کنیم، ولی سوابق درخشانی در این‌باره در اذهان مردم وجود ندارد. چند سال پیش، چای‌های خارجی، مانند "چای احمد" را هم مشمول چنین اتهاماتی کردند که، "آی مردم! این چای‌ها غیربهداشی است و ..." و بعد از آن بوق و کرناها هم طبیعتاً مردم انتظار داشتند از عرضه چای‌های مذکور جلوگیری شود، اما پس از مدتی غائله ختم به خیر شد و بدون آن‌که صدایی از مسئولان بلند شود، همان چای‌های خارجی که غیربهداشتی نامیده می‌شدند، دوباره بر ویترین فروشگاه‌ها نشستند و روز ار نو روزی از نو و کسی هم متوجه نشد که آن پشت پرده چه اتفاقاتی افتاد که ورق برگشت!
اما اشخاص حقوقی که باید پاسخگو باشند:
1- گمرک ایران: این برنج‌ها بر پشت اسب و قاطر و از پشت کوه‌های قاچاق وارد کشور نشده‌اند، بلکه از مبادی رسمی آمده‌اند. اگر کسی بخواهد وسیله‌ای کوچک وارد کشور کند و آن وسیله دفترچه راهنما داشته باشد که در آن دفترچه راهنما، یک‌سری عکس وجود داشته باشد، گمرک جنس را متوقف می‌کند تا صاحب کالا درباره آن عکس‌ها از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کسب مجوز کند.
سئوال این‌جاست که وقتی برای چنین چیزهای کوچکی چنان سختگیری‌های بزرگی می‌شود، چگونه میلیون‌ها تن برنج وارد می‌شود، بدون آن‌که استانداردهای لازم را به گمرک ارائه کرده باشد؟
2- وزارت بازرگانی: مسئول تهیه و توزیع اقلام اساسی در کشور، وزارت بازرگانی است و مسئولان این وزارتخانه باید پاسخگوی این حجم انبوه از واردات باشند که متأسفانه سالم و استاندارد هم نیستند.
3- وزارت جهاد کشاورزی: نظارت بر ورود محصولات کشاورزی و کیفیت آن‌ها با این وزارتخانه هم هست. این وزارتخانه همچنین به عنوان حافظ منافع کشاورزان ایرانی نیز کوتاهی کرده است و درحالی که انبارها، آکنده از برنج‌های تولید کشاورزان ایرانی است، برنج‌های نامرغوب هندی و پاکستانی در بازار کشور رژه می‌روند.
4- صدا و سیما: صدا و سیمایی که مدعی است کالاهای غیراستاندارد را تبلیغ نمی‌کند، چه شده است که وقتی پای ارقام میلیونی به میان می‌آید، بی‌خیال استاندارد و سلامت مردم می‌شود و اجازه می‌دهد سموم خارجی، به نام برنج دانه درشت، بر سر آنتن‌ها قد بکشد؟
5- مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی: همین که این مؤسسه بعد از مدت‌های مدیدی گزارش غیراستاندارد بودن برنج‌ها را داده است، نشانگر آن است که تاکنون در این عرصه کوتاهی داشته است.
6- ... .
می‌خواستم این نوشته‌ها را با سخنی در باب این‌که چه کسی خسارت‌های وارد شده به مردم درخصوص این موضوع را جبران خواهد کرد به پایان ببرم که از آن منصرف شدم؛ زیرا به خود گفتم: مرد حسابی! تا حالا کدام خسارت وارد شده به مردم را جبران کرده‌اند که این دومی باشد؟!
نظرات بینندگان