صنعت پتروشيمي و لزوم توسعه پايدار در گيلان
اين متخصص فرآیند محیط زیست با اشاره به وجود حدود يكصد پالایشگاه نفت و گاز و پتروشیمی در جای جای کشور به‌جز استان گیلان اضافه كرد: این مهم محرومیت و مظلومیت این استان را بیش از پیش نشان می‌دهد.
یک مدرس دانشگاه تهران گفت: ایجاد اقتصاد سبز و الزام ورود صنعت پتروشیمی با رعایت جوانب زیست محیطی به گیلان، راهکار نجات صنعت اين استان است.
ابوعلی گلزاری در گفت‌وگو با خبرگزاري ایسنا با اشاره به این‌که سهم جمعیتی گیلان حدود 3.2 از سهم جمعیت ایران است، اظهار داشت: اما این استان 2.3 درصد از تولید ناخالص ملی و 2.6 درصد از تولید ناخالص ملی غیرنفتی را داراست که از سهم جمعیتی این استان کمتر و سرانه آن در این زمینه از میانگین ملی پايین‌تر است.
وی افزود: در کشوری نفت خیز که بزرگترین دارنده ذخائر هیدروکربوری دنیا (مجموع ذخائر نفت و گاز) به حساب می‌آید، سهم اقتصاد گیلان در مقایسه با سایر استان‌های کشور وابستگی کمتری به نفت و اقتصاد نفتی دارد و گیلان سهمی از این صنعت يكصد ساله ایران ندارد و کمترین بهره را از این نعمت خدادادی داشته است.
اين متخصص فرآیند محیط زیست با اشاره به وجود حدود يكصد پالایشگاه نفت و گاز و پتروشیمی در جای جای کشور به‌جز استان گیلان اضافه كرد: این مهم محرومیت و مظلومیت این استان را بیش از پیش نشان می‌دهد.
گلزاري ادامه داد: حتی وجود و آغاز این صنعت در استان‌های شمالی کشور مانند پتروشیمی گلستان، پالایشگاه نفت بهشهر، مازندران و ... محرومیت این استان را بیشتر به نمایش می‌گذارد.
وي در ادامه با بیان این‌که استانی که همیشه نگاه زیست محیطی به آن شده است، نه محیط زیست آن حال مناسبی دارد و نه صنعتی برایش مانده است، خاطرنشان کرد: ره آورد صنعت يكصد ساله نفت کشور، تنها پسماندهای پتروشیمی آن بوده كه نصیب گیلان شده است.
مدرس دانشگاه تهران با تأکید بر این‌که صنعت گردشگری با ترافیک‌های آزار دهنده و عدم وجود زیرساخت مناسب و سهم اقتصادی پایین مردم گیلان از این صنعت و آسیب جدی به محیط زیست استان، شرایطی را فراهم آورده تا تجدید نظری در نگاه به آن در استان ایجاد شود، توضیح داد: فقط حدود 15 درصد از تولید ناخالص استان مربوط به هتل داری، رستوران داری و خدمات مربوط به مستغلات و کرایه است که نسبت به تعداد زیاد مسافران، استفاده از این خدمات رشد بالایی ندارد و تأثیر زیادی در رشد آن نداشته است.
گلزاري توضیح داد: استان گیلان ظرفیت اکولوژیکی پذیرش این حجم مسافر را ندارد و با توجه به این‌که در حال حاضر رد پای اکولوژیک استان 1.9 برابر ظرفیت زیستی بوده که نشان می‌دهد فشار وارده به منابع طبیعی استان دو برابر توان آن است.
وي در ادامه با بیان این‌که گیلان بعد از استان‌هاي تهران و البرز، پرتراکم‌ترین استان کشور است، یادآور شد: صحبت از جذب گردشگر، فشار بر محیط زیست این استان را دو چندان می‌کند و این شرایط وقتی ناراحت کننده‌تر می‌شود که بدانیم گیلان از نظر جمعیتی، مسن‌ترین استان کشور نیز هست و بدتر آن‌که، در بیکاری جوانان بین سنین 20 تا 35 ساله رتبه هفتم کشور را دارد.
اين متخصص فرآیند محیط زیست تصریح کرد: با توجه به نرخ اشتغال پایین و نرخ بیکاری بالای جوانان، عملکرد استان در ایجاد فرصت‌های شغلی در بنگاه‌های زودبازده و کارآفرین نامناسب بوده است و صنایع باقی‌مانده از قبیل کارخانجات چوب و کاغذ، ابریشم، لوازم خانگی و سایر صنایع نیز حال خوشی ندارند و روزهای بدی را می‌گذرانند.
گلزاری با تأکید بر این‌که تنها راهکار نجات و ایجاد حرکت و تحرک اقتصادی بزرگ در استان، ایجاد اقتصاد سبز است، گفت: این طرح، محیط زیست پایدار را با پیشرفت اقتصادی هدف می‌گیرد که هم محیط زیست پایدار بماند، هم اجتماع سود ببرد و هم اقتصاد استان بچرخد.
وی افزود: ورود صنعت قدرتمند و پویای نفت به گیلان که هیچ بهره‌ای استان از این صنعت تا کنون نداشته و با توجه به داشتن پتانسیل‌های بالای مراودات اقتصادی و تجاری با کشورهای همسایه شمالی دریای کاسپین و بهره‌مندی از وجود منطقه آزاد انزلی، منطقه ویژه اقتصادی بندر آستارا، راه آهن بین‌المللی، مرز زمینی و ...، گیلان می‌تواند مبداء صادراتی برای محصولات پتروشیمی کشور به آسیای میانه باشد.
این استاد دانشگاه در پایان تأکید کرد: در این برهه از زمان، ورود صنعت نفت می‌تواند با رعایت اصول زیست محیطی شادابی اقتصادی را به منطقه تزریق کند و به‌طور مستقیم و غیرمستقیم باعث ایجاد اشتغال برای هزاران نفر شود.
صنعت پتروشیمی با ورود خود به استان گیلان می‌تواند مولد تولید صنایع جانبی و زمینه ساز برای تأسیس و راه اندازی ده‌ها واحد صنعتی پایین دستی مختلف شود و صنایع استان را بعد از سال‌ها توقف به حرکت درآورد و روح تازه‌ای را در کالبد خسته گیلان سبز آبی عزیز بدمد که امیدواریم مورد توجه قرار گیرد.
نظرات بینندگان