چندي پيش در خبرگزاريها خبري منتشر شده بود به نقل از يکي از مسئولان سازمان صنعت، معدن و تجارت مبني بر اينکه "کارخانه سيمان ديلمان هيچگونه آلودگي
محيط زيستي براي آن منطقه ايجاد نميکند." شايد اين مسئول گمان ميکند با
ذکر هر جمله اميدوار کنندهاي، شنوندگان ميبايست بدون هيچ منطقي پذيراي
حرفش باشند؛ اما برادر عزيز شايد يادآوري چند نکته کوتاه در اين متن براي
شما و ساير همفکرانتان مفيد و مناسب باشد:
اول اينکه، مسلماً يک مسئول و يا کارشناس صنعت و معدن و حتي تجارت نميتواند
با اين تحکم کلام در مورد تخصص ديگري صحبت نمايد. صحبت نمودن در مورد محيط
زيست آنهم با ذکر عبارت "هيچ آلودگي محيط زيستي" براي يک کارشناس، مسئول و
حتي مدير غيرمتخصص مجاز و منطقي نميباشد. پس بهتر آن است كه اين مسئول محترم
اجازه بيان عبارات تخصصي را برعهده کارشناسان مربوطه گذاشته و در حيطه
تخصص خود سخن بگويد.
کلام دوم اينکه، حتي اگر يک متخصص محيط زيست نيز اين کلام را بر زبان بياورد،
تنها جاي ترديد در تخصص و يا صداقتش ميتوان يافت؛ چرا که تقريباً همه مي دانند صنعت سيمان يکي از آلودهترين صنايع دنياست، بهطوري که کشورهاي
پيشرفته هميشه بهعنوان وارد کنندگان بزرگ سيمان شناخته ميشوند و بدين
طريق خود را بهسادگي از گزند مضرات اين صنعت ميرهانند. آنها بهدرستي
دريافتهاند که ميتوانند با کمترين هزينه مالي و بدون هيچ آلودگي محيط
زيستي نياز سيمان خود را مرتفع نمايند.
بر کسي پوشيده نيست معادن رو باز منبع بزرگ گرد و غبار مناطق پيرامون خود
هستند. کافي است سري به کارخانههاي قديمي سيمان همچون تهران و آبيک بزنيد
تا ببينيد معدن کوه بيبي شهربانو در جنوب شرق تهران و معدن سيمان آبيک در
کوههاي شمالي کارخانهاش با مناطق پيرامون خود چه کردهاند؟ با ديدن چنين
تجربياتي، عاجزانه از شما خواهش ميکنم به ما مردم ديلمان نگوييد اين گرد و
غبار هيچ تأثيري بر هوا، کشاورزي و محيط زيستمان ندارد.
در حالتي خوشبينانه شايد بتوانيم باور کنيم آلودگيهاي سوختهاي فسيلي
تجهيزات و ماشينآلات مورد استفاده در کارخانه مذکور بسيار پايين و در حد
استانداردهاي معتبر بينالمللي باشند، اما باز ذکر عبارت "هيچ آلودگياي"
قابل دفاع نميباشد.
خلاصه کلام اينکه، درست است که وظيفه همه ما در گام نخست دفاع از صنعت، معدن
و اشتغال با تمام توان است، اما اين به معناي سرپوش گذاشتن بر واقعيت و ذکر
عبارات غيرقابل باور نيست. بديهي است اولين گام براي حل هر مشکلي پذيرفتن
وجود مشکل است. اگر مسئولين گرامي ما قبول نمايند مشکلي وجود دارد، ما
اميدوار خواهيم بود تلاشي براي حل آن آغاز خواهد شد، ولي اگر اساساً چنين
مشکلي را باور ندارند، بدا به حال مردمان ديلمان.