كدخبر: ۸۰۶۷
تاريخ انتشار: ۱۰ شهريور ۱۳۹۴ - ۲۱:۱۸
ارسال به دوستان
نسخه چاپيپایان هفته دولت و نگاه و شروعی دیگر برای خدمت
محمدرضا قربانی شرفشاده
یكی از رویكردهای زیبا و هدفدار در تقویم مناسبت‌های ایران پس از انقلاب، انتخاب روزها و هفته‌های خاص مزین به نام نامداران بی‌بدیل تاریخ اسلامی ـ ایرانی است، که از جمله مصادیق آن می‌توان به روزهای پدر٬ مادر٬ پاسدار٬ جانباز٬ معلم٬ پرستار و ... اشاره داشت.
پس از شهادت مظلومانه شهدای ترور ـ رجایی و باهنر، رئیس جمهور و نخست وزیر انقلابی و مردمی ـ هفته منتهی به هشتم شهریور هر سال به نام "هفته دولت" نامگذاری گردید. پس از گذشت سه دهه از آن اتفاق مهم٬ با نگاه و مروری بر اهداف و چگونگی برگزاری مراسم هفته دولت، درمی‌یابیم كه رویه تقریباً واحدی ـ حتی در شكل اجرای مراسم ـ توسط دولت‌های گذشته طی شده است.
در این نوشتار سعی شده است تنها به سه رویكرد و نتیجه‌ای كه در اجرای مراسم هفته دولت تجلی می‌یابد، اشاره و سپس به افق آینده پس از هفته دولت تأكید گردد:
1- تجدید یاد و خاطره شهیدان دولت، به‌ویژه رجایی و باهنر به مثابه چراغ‌های فروزان و منوری كه فراروی همه دولتمردان نورفشانی می‌كنند: اگرچه هریك از دولت‌های پس از شهادت رجایی و باهنر، از فضیلت‌ها و امتیازات خاصی برخوردار بوده‌اند كه قضاوت امروز، به‌ویژه تاریخ فردا را به همراه خواهد داشت، لیكن دلیل مانایی نام رجایی در تارك انقلاب و ذهن و قلب مردم ایران می‌تواند الهام‌بخش همه مدیران نظام باشد. نسل‌های مختلف انقلاب نام رجایی را مترادف انقلابی بودن٬ درد كشیده بودن و امتناع از اشرافیت حكومتی و پذیرش ساده زیستی٬ خدمتگزاری بی‌منت و بی‌هیاهو برای مردم، به‌ویژه اقشار تهیدست و ... می‌دانند.
حال با پشت سر گذاشتن هفته دولت سال 1394 و در طلیعه فصلی جدید از خدمتگزاری، چه زیباست اگر مدیران اجرایی دولتی و حتی غیردولتی به بازخوانی راز ماندگاری نام رجایی بپردازند و در حد بضاعت و توان، ضمن تأسی از سیره شهید رجایی، مردم را نسبت به استمرار ارزش‌های اسلامی و انقلاب خوش‌بین‌تر و امیدوارتر سازند.
2- هفته دولت؛ نماد پاسخگویی دولتمردان: از جامعه‌ای كه اعتناء و توجه به حقوق شهروندی دارد، انتظار می‌رود كه هر فرد، سازمان و دستگاهی متناسب با قدرتی كه مردم در اختیار وی گذاشته‌اند، پاسخگو نیز باشند. اگرچه پاسخگویی صاحبان قدرت و تمكن، قید زمان و مكان خاص برنمی‌تابد، اما رسم نیكوی همه دولت‌ها این بوده كه در هفته دولت، مسئولان امر به اجمال عمده‌ترین اقدامات و عملكرد خود را نزد ولی‌نعمتان خود، یعنی مردم گزارش نمایند. این رسم پسندیده در دو شكل "ارائه آمار و جداول عملكرد" از یك‌سو و "برنامه‌های نمادین افتتاح" از سوی دیگر به اجرا درمی‌آید. این شیوه می‌تواند رضایت مردم را همراه داشته و نویدبخش فردای بهتر باشد.
3- تقدیر و سپاس از مساعی دولتمردان: از جمله خصائل برگزیده دینی و ملی ایرانیان، قدرشناسی از زحمات كسانی است كه رنج خود و راحت دیگران طلب می‌كنند. در هفته دولت شاهد قدردانی مقام معظم رهبری (مد ظله العالی)٬ مراجع عظام و ملت بزرگ ایران از مساعی هیأت دولت و همه كاركنان قوه مجریه بوده‌اند. ناگفته پیداست، همواره قدرشناسی ملت بزرگ ایران از مسئولان خود، بیش از انتظار و عالی است و این قدر و قیمت‌شناسی می‌تواند زمینه‌ساز نشاط مضاعف و انگیزه وافر برای خدمتگزاری بی‌منت مسئولان باشد.
نگاه و شروعی دیگر برای خدمت
اگرچه هفته دولت هر سال از یك منظر ناظر بر عملكرد گذشته دولتمردان است، لیكن نباید از افق آینده پس از این هفته غفلت كرد؛ بر مدیران و مسئولان فرض است كه با وارسی و بازخوانی سیر اقدامات دولت‌ها در سنوات مقدم و مؤخر و با برقراری نسبت شرایط موجود با شرایط مطلوب و چشم‌انداز آینده، در جهت امیدآفرینی و تحقق آرزوها و مطالبات منطقی و برحق مردم تدبیر كنند و خود را مهیای اقدامات نوین سازند. هر بخش از بخش‌های دولت قادرند با واكاوی و كنكاش در حوزه تخصصی خود، نسبت به رفع چالش‌ها و ضعف‌های گذشته و ایجاد فرصت‌های جدید و تقویت توان خدمتگزاری اقدام نمایند.
ضعف‌ها، كمبودها و مشكلات عدیده جامعه غیرقابل انكار بوده و راقم این سطور درصدد یافتن و نشان دادن مقصر یا مقصرین این وضع نیست، ولی با همه این اوصاف، جامعه امیدوارانه چشم به تدبیر دولت دوخته است. برای تحقق وعده‌های نه دولت، بلكه انقلاب و نظام به مردم می‌بایست همه جریان‌های سیاسی، فكری و اقتصادی بر دو نكته ذیل به اجماع برسند:
الف) برای اعتلای ایران در همه عرصه‌های معنوی و مادی، دولتی كارآمد و موفق خواهد شد كه از همه توانمندی‌ها و ظرفیت‌های كشور بهره جوید. اگرچه هر دولتی می‌تواند خاستگاه سیاسی مخصوص به خود داشته باشد، ولی این امر مانع و معارض بهره‌مندی از توان جریان سیاسی متفاوت از دولت‌ها نیست. در غیر این صورت دولت‌ها در محدوده اثربخشی خود تنها قادر خواهند بود از نیمی از نیروی انسانی كارآمد٬ خلاق و توانمند استفاده كنند و این كفران نعمتی است جبران‌ناپذیر. بهتر است قبول كنیم، تئوری یكپارچه‌سازی سیاسی حاكمیت، امروزه بیش از هر زمان دیگر در ایران اسلامی كمكی به اعتلای كشور عزیزمان نمی‌كند و چه در عرصه نظری و چه به پشتوانه و استناد تجربه، با شكست مواجه شده است.
ب) برای عبور از چالش‌های مختلف جامعه، سهم دولت به شكل خوشبینانه 50 درصد است و در مقوله نظام مردم‌سالاری دینی و یا اقتصاد مقاومتی، سهم مردم و نهادهای غیردولتی نیز حداقل 50 درصد خواهد بود. حال با نگاهی منصفانه باید به این پرسش پاسخ داد كه اولاً تا كنون چند درصد از ظرفیت‌های غیردولتی در بستر شكوفایی ایران اسلامی به‌كار گرفته شد؟ ثانیاً در چه شرایطی، عوامل غیردولتی پای كار خواهند آمد و مشاركت همه‌جانبه خواهند داشت؟ به نظر صاحب این قلم، زمانی می‌توان منتظر مشاركت جدی آحاد مردم بود كه مردم، دولت خود را نه نماینده و خادم یك جناح سیاسی، بلكه نماد اقتدار و وحدت ملی بدانند.
امید می‌رود در سالی كه از سوی رهبر معظم انقلاب، سال "همدلی و همزبانی دولت و ملت" نامگذاری شده است، شرایط مفاهمه همه گروه‌های وفادار به نظام فراهم و با درك شرایط حساس داخلی و خارجی٬ دولت و ملت با زبان و نگرشی واحد٬ همدلانه در جهت حاكمیت كامل معنویت٬ اخلاق٬ آزادی و پیشرفت در جامعه تلاش نموده و موفق باشند. انشاء ا...
پس از شهادت مظلومانه شهدای ترور ـ رجایی و باهنر، رئیس جمهور و نخست وزیر انقلابی و مردمی ـ هفته منتهی به هشتم شهریور هر سال به نام "هفته دولت" نامگذاری گردید. پس از گذشت سه دهه از آن اتفاق مهم٬ با نگاه و مروری بر اهداف و چگونگی برگزاری مراسم هفته دولت، درمی‌یابیم كه رویه تقریباً واحدی ـ حتی در شكل اجرای مراسم ـ توسط دولت‌های گذشته طی شده است.
در این نوشتار سعی شده است تنها به سه رویكرد و نتیجه‌ای كه در اجرای مراسم هفته دولت تجلی می‌یابد، اشاره و سپس به افق آینده پس از هفته دولت تأكید گردد:
1- تجدید یاد و خاطره شهیدان دولت، به‌ویژه رجایی و باهنر به مثابه چراغ‌های فروزان و منوری كه فراروی همه دولتمردان نورفشانی می‌كنند: اگرچه هریك از دولت‌های پس از شهادت رجایی و باهنر، از فضیلت‌ها و امتیازات خاصی برخوردار بوده‌اند كه قضاوت امروز، به‌ویژه تاریخ فردا را به همراه خواهد داشت، لیكن دلیل مانایی نام رجایی در تارك انقلاب و ذهن و قلب مردم ایران می‌تواند الهام‌بخش همه مدیران نظام باشد. نسل‌های مختلف انقلاب نام رجایی را مترادف انقلابی بودن٬ درد كشیده بودن و امتناع از اشرافیت حكومتی و پذیرش ساده زیستی٬ خدمتگزاری بی‌منت و بی‌هیاهو برای مردم، به‌ویژه اقشار تهیدست و ... می‌دانند.
حال با پشت سر گذاشتن هفته دولت سال 1394 و در طلیعه فصلی جدید از خدمتگزاری، چه زیباست اگر مدیران اجرایی دولتی و حتی غیردولتی به بازخوانی راز ماندگاری نام رجایی بپردازند و در حد بضاعت و توان، ضمن تأسی از سیره شهید رجایی، مردم را نسبت به استمرار ارزش‌های اسلامی و انقلاب خوش‌بین‌تر و امیدوارتر سازند.
2- هفته دولت؛ نماد پاسخگویی دولتمردان: از جامعه‌ای كه اعتناء و توجه به حقوق شهروندی دارد، انتظار می‌رود كه هر فرد، سازمان و دستگاهی متناسب با قدرتی كه مردم در اختیار وی گذاشته‌اند، پاسخگو نیز باشند. اگرچه پاسخگویی صاحبان قدرت و تمكن، قید زمان و مكان خاص برنمی‌تابد، اما رسم نیكوی همه دولت‌ها این بوده كه در هفته دولت، مسئولان امر به اجمال عمده‌ترین اقدامات و عملكرد خود را نزد ولی‌نعمتان خود، یعنی مردم گزارش نمایند. این رسم پسندیده در دو شكل "ارائه آمار و جداول عملكرد" از یك‌سو و "برنامه‌های نمادین افتتاح" از سوی دیگر به اجرا درمی‌آید. این شیوه می‌تواند رضایت مردم را همراه داشته و نویدبخش فردای بهتر باشد.
3- تقدیر و سپاس از مساعی دولتمردان: از جمله خصائل برگزیده دینی و ملی ایرانیان، قدرشناسی از زحمات كسانی است كه رنج خود و راحت دیگران طلب می‌كنند. در هفته دولت شاهد قدردانی مقام معظم رهبری (مد ظله العالی)٬ مراجع عظام و ملت بزرگ ایران از مساعی هیأت دولت و همه كاركنان قوه مجریه بوده‌اند. ناگفته پیداست، همواره قدرشناسی ملت بزرگ ایران از مسئولان خود، بیش از انتظار و عالی است و این قدر و قیمت‌شناسی می‌تواند زمینه‌ساز نشاط مضاعف و انگیزه وافر برای خدمتگزاری بی‌منت مسئولان باشد.
نگاه و شروعی دیگر برای خدمت
اگرچه هفته دولت هر سال از یك منظر ناظر بر عملكرد گذشته دولتمردان است، لیكن نباید از افق آینده پس از این هفته غفلت كرد؛ بر مدیران و مسئولان فرض است كه با وارسی و بازخوانی سیر اقدامات دولت‌ها در سنوات مقدم و مؤخر و با برقراری نسبت شرایط موجود با شرایط مطلوب و چشم‌انداز آینده، در جهت امیدآفرینی و تحقق آرزوها و مطالبات منطقی و برحق مردم تدبیر كنند و خود را مهیای اقدامات نوین سازند. هر بخش از بخش‌های دولت قادرند با واكاوی و كنكاش در حوزه تخصصی خود، نسبت به رفع چالش‌ها و ضعف‌های گذشته و ایجاد فرصت‌های جدید و تقویت توان خدمتگزاری اقدام نمایند.
ضعف‌ها، كمبودها و مشكلات عدیده جامعه غیرقابل انكار بوده و راقم این سطور درصدد یافتن و نشان دادن مقصر یا مقصرین این وضع نیست، ولی با همه این اوصاف، جامعه امیدوارانه چشم به تدبیر دولت دوخته است. برای تحقق وعده‌های نه دولت، بلكه انقلاب و نظام به مردم می‌بایست همه جریان‌های سیاسی، فكری و اقتصادی بر دو نكته ذیل به اجماع برسند:
الف) برای اعتلای ایران در همه عرصه‌های معنوی و مادی، دولتی كارآمد و موفق خواهد شد كه از همه توانمندی‌ها و ظرفیت‌های كشور بهره جوید. اگرچه هر دولتی می‌تواند خاستگاه سیاسی مخصوص به خود داشته باشد، ولی این امر مانع و معارض بهره‌مندی از توان جریان سیاسی متفاوت از دولت‌ها نیست. در غیر این صورت دولت‌ها در محدوده اثربخشی خود تنها قادر خواهند بود از نیمی از نیروی انسانی كارآمد٬ خلاق و توانمند استفاده كنند و این كفران نعمتی است جبران‌ناپذیر. بهتر است قبول كنیم، تئوری یكپارچه‌سازی سیاسی حاكمیت، امروزه بیش از هر زمان دیگر در ایران اسلامی كمكی به اعتلای كشور عزیزمان نمی‌كند و چه در عرصه نظری و چه به پشتوانه و استناد تجربه، با شكست مواجه شده است.
ب) برای عبور از چالش‌های مختلف جامعه، سهم دولت به شكل خوشبینانه 50 درصد است و در مقوله نظام مردم‌سالاری دینی و یا اقتصاد مقاومتی، سهم مردم و نهادهای غیردولتی نیز حداقل 50 درصد خواهد بود. حال با نگاهی منصفانه باید به این پرسش پاسخ داد كه اولاً تا كنون چند درصد از ظرفیت‌های غیردولتی در بستر شكوفایی ایران اسلامی به‌كار گرفته شد؟ ثانیاً در چه شرایطی، عوامل غیردولتی پای كار خواهند آمد و مشاركت همه‌جانبه خواهند داشت؟ به نظر صاحب این قلم، زمانی می‌توان منتظر مشاركت جدی آحاد مردم بود كه مردم، دولت خود را نه نماینده و خادم یك جناح سیاسی، بلكه نماد اقتدار و وحدت ملی بدانند.
امید می‌رود در سالی كه از سوی رهبر معظم انقلاب، سال "همدلی و همزبانی دولت و ملت" نامگذاری شده است، شرایط مفاهمه همه گروه‌های وفادار به نظام فراهم و با درك شرایط حساس داخلی و خارجی٬ دولت و ملت با زبان و نگرشی واحد٬ همدلانه در جهت حاكمیت كامل معنویت٬ اخلاق٬ آزادی و پیشرفت در جامعه تلاش نموده و موفق باشند. انشاء ا...
• معاون سیاسی و اجتماعی فرمانداری لاهیجان
نظرات بینندگان:
علیرضا: خیلی هم خوبه آقای قربانی راهکارهایی برای پیشرفت مدارس استثنایی ارائه بدند. خیلی از این مدارس مورد کم توجهی قرار گرفته‌اند.