كدخبر: ۷۸۴۶
تاريخ انتشار: ۰۱ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۰۸:۳۹
ارسال به دوستان
نسخه چاپيمردمان بره‌سر چه می‌خواهند؟
بخش "صدای مردم" خط ارتباطی مردم با "لاهیگ" است. خوانندگان محترم می‌توانند پیام‌های خود را که حاوی طرح موضوعات و مشکلات فردی و جمعی‌شان است، از یکی از راه‌های بخش "تماس با ما"، پست الکترونیکی lahig1386@gmail.com یا پیامک رایگان به سامانه 10002012201391 ارسال نمایند. "لاهیگ" نیز بر پایه کارکرد رسانه‌ای خود، تلاش می‌کند با انعکاس "صدای مردم"، پاسخ مسئولان را اطلاع‌رسانی نماید.
در میان رشته کوه‌های البرز غربی، مردمانی نجیب، بی‌ادعا و کم توقع و در عین حال صبور و تلاشگر و فداکار روزگار را به‌سختی سپری می‌کنند و درحالی عمر می‌گذرانند که از کمترین امکانات رفاهی، بهداشتی و ارتباطی بهره‌مند نیستند.
مسائل و مشکلات این مناطق محروم که شامل بخش‌های رحمت آباد و بلوکات، خورگام، دیلمان و عمارلو است، با مدیریت اصولی و با کمترین هزینه قابل حمل است؛ حال آن‌که تنها شهری که در گیلان گاز ندارد، بره‌سر است که منطقه‌ای کوهستانی و سردسیر است و مردم با مشقت فراوان با تهیه نفت سفید منازل‌شان را تا حدی گرم می‌کنند.
تنها شهری که در استان گیلان کتابخانه عمومی ندارد، بره‌سر است. تنها شهرهایی که از داشتن بیمارستان و پزشک متخصص محروم هستند، توتکابن، بره‌سر، دیلمان و جیرنده است.
تنها بخشی که پس از افتتاح بخشداری در ۱۰ سال پیش هیچ‌گونه اداره دولتی در آن مستقر نشده، بخش محروم خورگام است و فقط تابلوی بخشداری در آن نصب شده است. همچنین بخش‌های رحمت آباد و بلوکات، خورگام، دیلمان و عمارلو از نداشتن جاده ارتباطی مناسب در رنج‌اند. در منطقه محروم ما اگر کسی دچار بیماری جدی شود، احتمال زنده ماندنش تقریباً صفر است، چون در این منطقه حتی یک پزشک متخصص و داروخانه مجهز وجود ندارد!
آب شرب بره‌سر قابل خوردن نیست و مردم به ناچار باید با سطل از آب چشمه استفاده کنند. منطقه ما از داشتن اینترنت پرسرعت محروم است، درحالی که در قرن حاضر اکثر کارهای اداری و ... به‌صورت اینترنتی انجام می‌شود. اکثر مراکز مذهبی ما و حرم‌های مطهر آن‌ها نیمه‌کاره رها شده‌اند و پس از گذشت ده‌ها سال هنوز ساختمان بقعه متبرکه شهر بره‌سر تکمیل نشده، درحالی که وجوه حاصل از ضریح مطهر جوابگوی ساخت ده‌ها ساختمان مشابه است.
با کوچکترین عامل طبیعی از جمله باد و برف و باران، برق مناطق محروم ما دچار نوسان و قطعی می‌شود و از این نظر خسارات فراوانی به تجهیزات برقی مردم محروم و فقیر منطقه وارد می‌آید و درپی آن نیز سیستم‌های ارتباطی مختل می‌شود.
منطقه محروم ما از داشتن فرستنده‌های مناسب دیجیتال رادیویی و تلویزیونی محروم است و بارها پیگیری حاصلی نداشته است. با کمترین هزینه می‌توان زمین‌های حاصلخیز منطقه را از حالت دیم خارج کرد و زیر کشت آبی برد. با وجود رودخانه‌های فراوان شاهد ریزش آب به دریای خزر هستیم، درحالی که این آب‌های روان می‌تواند زندگی مردم را دگرگون کند. در مناطق محروم ما آسفالت‌ها حداکثر دو سال دوام دارد و علی‌رغم صرف هزینه‌های هنگفت به‌دلیل کیفیت پایین کار، فقط سرمایه‌های ملی به هدر می‌رود.
منطقه ما از نداشتن راه ارتباطی مناسب به‌شدت در رنج است و در بخش آموزش و پرورش و آموزش عالی، حرفی برای گفتن وجود ندارد و بخش صنعت و معدن هم تقریباً نزدیک به صفر است. یکی از راه‌های نجات منطقه محروم ما، سرمایه‌گذاری در بخش گردشگری است تا شاید گوشه‌ای از مشکلات اشتغال منطقه حل شود.
اخیراً موضوع سنددار کردن زمین‌ها و منازل مسکونی مردم مطرح شده که سختی‌ها و هزینه‌های گزافی را بر مردم فقیر منطقه تحمیل کرده است؛ چرا که مردم ناچارند با صرف وقت و هزینه زیاد و طی ده‌ها کیلومتر جاده پر دست‌انداز و مخروبه خود را به رودبار برسانند تا امور اداری مربوطه را انجام دهند، درحالی که اداره ثبت می‌تواند با اعزام کارمند مأمور به مناطق محروم، این مشکل را به‌راحتی برطرف کند.
حضور پزشکان خیر و انجام ویزیت‌های رایگان از اساسی‌ترین نیازهای مردم منطقه است. همچنین مناطق محروم ما سرشار از معادن مختلف و غنی است، ولی افسوس از یک سرمایه‌گذاری ناچیز! دردآورترین آن‌ها معدن ذغال سنگ البرز غربی است که روزگاری نه‌چندان دور ۴۵۰۰ نفر به‌صورت مستقیم از آن امرار معاش می‌کردند و اکنون به مخروبه‌ای تبدیل شده است.
سازمان منابع طبیعی منطقه نیز بسیاری از زمین‌های مردم را که دارای سند مالکیت است به تصرف خود درآورده و ظلم مضاعفی را بر مردم تحمیل کرده است. به اختصار می‌توان گفت که خواست اصلی ما احداث و مرمت جاده ارتباطی شهرهای توتکابن، بره‌سر، دیلمان و سیاهکل است که سبب برون‌رفت چندین بخش و شهر محروم از بن‌بست می‌شود و می‌تواند رونق و شکوفایی نسبی و جلوگیری از مهاجرت و حتی مهاجرت معکوس اهالی منطقه را به ارمغان آورد.
مسائل و مشکلات این مناطق محروم که شامل بخش‌های رحمت آباد و بلوکات، خورگام، دیلمان و عمارلو است، با مدیریت اصولی و با کمترین هزینه قابل حمل است؛ حال آن‌که تنها شهری که در گیلان گاز ندارد، بره‌سر است که منطقه‌ای کوهستانی و سردسیر است و مردم با مشقت فراوان با تهیه نفت سفید منازل‌شان را تا حدی گرم می‌کنند.
تنها شهری که در استان گیلان کتابخانه عمومی ندارد، بره‌سر است. تنها شهرهایی که از داشتن بیمارستان و پزشک متخصص محروم هستند، توتکابن، بره‌سر، دیلمان و جیرنده است.
تنها بخشی که پس از افتتاح بخشداری در ۱۰ سال پیش هیچ‌گونه اداره دولتی در آن مستقر نشده، بخش محروم خورگام است و فقط تابلوی بخشداری در آن نصب شده است. همچنین بخش‌های رحمت آباد و بلوکات، خورگام، دیلمان و عمارلو از نداشتن جاده ارتباطی مناسب در رنج‌اند. در منطقه محروم ما اگر کسی دچار بیماری جدی شود، احتمال زنده ماندنش تقریباً صفر است، چون در این منطقه حتی یک پزشک متخصص و داروخانه مجهز وجود ندارد!
آب شرب بره‌سر قابل خوردن نیست و مردم به ناچار باید با سطل از آب چشمه استفاده کنند. منطقه ما از داشتن اینترنت پرسرعت محروم است، درحالی که در قرن حاضر اکثر کارهای اداری و ... به‌صورت اینترنتی انجام می‌شود. اکثر مراکز مذهبی ما و حرم‌های مطهر آن‌ها نیمه‌کاره رها شده‌اند و پس از گذشت ده‌ها سال هنوز ساختمان بقعه متبرکه شهر بره‌سر تکمیل نشده، درحالی که وجوه حاصل از ضریح مطهر جوابگوی ساخت ده‌ها ساختمان مشابه است.
با کوچکترین عامل طبیعی از جمله باد و برف و باران، برق مناطق محروم ما دچار نوسان و قطعی می‌شود و از این نظر خسارات فراوانی به تجهیزات برقی مردم محروم و فقیر منطقه وارد می‌آید و درپی آن نیز سیستم‌های ارتباطی مختل می‌شود.
منطقه محروم ما از داشتن فرستنده‌های مناسب دیجیتال رادیویی و تلویزیونی محروم است و بارها پیگیری حاصلی نداشته است. با کمترین هزینه می‌توان زمین‌های حاصلخیز منطقه را از حالت دیم خارج کرد و زیر کشت آبی برد. با وجود رودخانه‌های فراوان شاهد ریزش آب به دریای خزر هستیم، درحالی که این آب‌های روان می‌تواند زندگی مردم را دگرگون کند. در مناطق محروم ما آسفالت‌ها حداکثر دو سال دوام دارد و علی‌رغم صرف هزینه‌های هنگفت به‌دلیل کیفیت پایین کار، فقط سرمایه‌های ملی به هدر می‌رود.
منطقه ما از نداشتن راه ارتباطی مناسب به‌شدت در رنج است و در بخش آموزش و پرورش و آموزش عالی، حرفی برای گفتن وجود ندارد و بخش صنعت و معدن هم تقریباً نزدیک به صفر است. یکی از راه‌های نجات منطقه محروم ما، سرمایه‌گذاری در بخش گردشگری است تا شاید گوشه‌ای از مشکلات اشتغال منطقه حل شود.
اخیراً موضوع سنددار کردن زمین‌ها و منازل مسکونی مردم مطرح شده که سختی‌ها و هزینه‌های گزافی را بر مردم فقیر منطقه تحمیل کرده است؛ چرا که مردم ناچارند با صرف وقت و هزینه زیاد و طی ده‌ها کیلومتر جاده پر دست‌انداز و مخروبه خود را به رودبار برسانند تا امور اداری مربوطه را انجام دهند، درحالی که اداره ثبت می‌تواند با اعزام کارمند مأمور به مناطق محروم، این مشکل را به‌راحتی برطرف کند.
حضور پزشکان خیر و انجام ویزیت‌های رایگان از اساسی‌ترین نیازهای مردم منطقه است. همچنین مناطق محروم ما سرشار از معادن مختلف و غنی است، ولی افسوس از یک سرمایه‌گذاری ناچیز! دردآورترین آن‌ها معدن ذغال سنگ البرز غربی است که روزگاری نه‌چندان دور ۴۵۰۰ نفر به‌صورت مستقیم از آن امرار معاش می‌کردند و اکنون به مخروبه‌ای تبدیل شده است.
سازمان منابع طبیعی منطقه نیز بسیاری از زمین‌های مردم را که دارای سند مالکیت است به تصرف خود درآورده و ظلم مضاعفی را بر مردم تحمیل کرده است. به اختصار می‌توان گفت که خواست اصلی ما احداث و مرمت جاده ارتباطی شهرهای توتکابن، بره‌سر، دیلمان و سیاهکل است که سبب برون‌رفت چندین بخش و شهر محروم از بن‌بست می‌شود و می‌تواند رونق و شکوفایی نسبی و جلوگیری از مهاجرت و حتی مهاجرت معکوس اهالی منطقه را به ارمغان آورد.
ابراهیم امیری نظری برسری
بخش خورگام (بره‌سر)
بخش خورگام (بره‌سر)