امروزه تولید چای به بحثی استراتژیک تبدیل شده است که در صورت توجه و سرمایهگذاری در این بخش میتوان بهترین چای را تولید کرد. اما بیتوجهی به عملآوری و صنایع تبدیلی بخش چای باعث شده که نتوانیم پاسخگوی نیاز مصرفکنندگان از لحاظ ذائقه و کیفیت در بازار داخلی باشیم که این امر راه را برای عدهای باز کرده است تا از این سفره، برخورداری نامناسبی کنند. بنابراین مهمترین مشکل این صنعت, عملآوری و صنایع تبدیلی است که نمیتواند ذائقه مصرفکننده را در داخل و خارج تأمین کند تا از لحاظ کیفی توان صادراتی داشته باشیم و این مشکلی است که امروزه دیگر صنایع نیز با آن دست به گریبان هستند. این درحالی است که در بحث کمیت تولید نیز چایکاران با مشکلات متعددی مواجه هستند. یکی از راهکارهای بهبود وضعیت حاضر، حمایت از چایکاران خواهد بود. البته این حمایتها باید به اندازهای باشد که بتواند ضمن تأمین مصرف داخل، به مرحله صادرات رسیده و محصول را در بازار خارجی به فروش برسانیم.
بنابراین آنچه در عمل باید انجام شود این است که توزیع و تولیدی در صنعت چای داشته باشیم تا جوابگوی مصرف داخلی باشد؛ در این صورت دیگر نیازی به واردات نخواهیم داشت. همچنین از دیگر راهکارهای بهبود وضعیت چایکاران که میتوان به آن اشاره کرد، اقدامهای وزارت جهاد کشاورزی است. این وزارتخانه باید با برنامهریزی دقیق و با هماهنگی انجام شده با چایکاران و اتحادیههای مرتبط، نسبت به برنامهریزی دقیق اقدام کند تا حمایت خوبی از چایکاران شود.
راهکار دیگری که برای بهبود وضعیت صنعت چای کشور مطرح میشود این است که از چایکاران بهعنوان متخصصان و افراد فعال این حوزه پیشنهاد و ایده اخذ شود. در همین حال نقش مصرفکننده در تصمیماتی که برای صنعت چای گرفته میشود نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. پیشنهاد میشود در تصمیمگیری برای صادرات و واردات چای از مصرفکننده، چایکار و اتحادیه چایکاران کمک گرفته شود.
• رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن و کشاورزی ایران
•• روزنامه گسترش صمت، شماره 175، 17 اسفند 1393