كدخبر: ۷۶۷۱
تاريخ انتشار: ۱۱ دي ۱۳۹۳ - ۱۰:۰۳
ارسال به دوستان
نسخه چاپي30 ویژگی سیاست خارجی کارآمد
دکتر محمود سریع‌القلم
سیاست خارجی کارآمد باید:
1. به ازای هر واحد پولی که در خارج هزینه می‌شود، ده برابر برای کشور و شهروندان، منفعت و پیامد مثبت داشته باشد.
2. سیاست خارجی در همان ریلی حرکت کند که الزامات رشد و توسعه اقتصادی ایجاب می‌کند.
3. شهروندان به همه کشورهای همسایه بدون ویزا سفر کنند.
4. حداقل 10 کشور به‌عنوان شریک استراتژیک در حوزه‌های امنیتی، اقتصادی و سیاسی داشته باشد.
5. کشورهای دیگر از رشد و پیشرفت آن هراس و نگرانی نداشته باشند.
6. محیط بین‌المللی را با عینک فرصت، یادگیری، زیبایی، اثرگذاری و اثرپذیری ببیند.
7. نظامیان آن حداقل با نظامیان 40 کشور دیگر تبادل فکر، بازدید و حتی مانورهای مشترک داشته باشند.
8. مسئولان بعد از ساعت 5 بعد از ظهر، سیاست را تعطیل کرده و زندگی کنند.
9. به حساسیت‌های کشورهای دیگر، حساس باشد تا آن‌ها نیز حساسیت‌های او را رعایت کنند.
10. با کشورهایی که قدرت بیشتری از او دارند، همکاری و مدارا کند.
11. موضوعات مهم سیاست خارجی در رسانه‌ها، دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی و در صحنه عمومی جامعه، توسط متخصصان سیاست خارجی بحث شود.
12. در شریک شدن و تقسیم قدرت با همسایگان خود، سخاوت نشان دهد.
13. آن‌چه که تحقق آن در کوتاه مدت و در میان مدت مقدور نیست را جزء اهداف ملی خود قرار ندهد و برای آن سرمایه‌گذاری مالی و سیاسی نکند.
14. جهت‌گیری سیاست خارجی با روح و روان و میانگین گرایش‌های شهروندان سازگاری داشته باشد.
15. هرچه سریع‌تر از چالش‌های امنیتی با همسایگان خود عبور کند.
16. شهروندان تفاوت بین تبلیغ و تحلیل دستگاه دیپلماسی را تشخیص دهند.
17. آمار، ارقام و احتمالات در تحلیل‌های سیاست خارجی به وفور مشاهده شود.
18. معاونت اقتصادی و تجاری دستگاه دیپلماسی، مهم‌ترین معاونت باشد.
19. واژه‌های "صددرصد"، "حتماً"، "یقیناً" و "بی‌تردید" در تحلیل‌های سیاست خارجی استفاده نشود.
20. متوجه باشد هر جمله، عبارت و رفتار در صحنه بین‌المللی می‌تواند پیامد داشته باشد؛ هرچند پیامد دهه‌ها بعد خود را نشان دهد.
21. هر اقدامی در سیاست خارجی حداقل با یک نگاه پنج ساله برای افزایش قدرت کشور باشد.
22. به تصویر و حسی که دیگر کشورها از او دارند، حساسیت داشته باشد.
23. با نرخ رشد اقتصادی بالا و تأمین امنیت اقتصادی و اجتماعی، زمینه سفر بدون ویزا به حداقل 50 کشور برای شهروندان خود را فراهم کند (گذرنامه مالزی برای ورود بدون ویزا به 166 کشور معتبر است).
24. نمایی که مسئولان دیپلماسی از سیاست خارجی معرفی می‌کنند، کارآفرینان در مراودات بین‌المللی اقتصادی خود، احساس کنند.
25. هیجان، احساسات و عصبانیت در ادبیات و رفتار سیاست خارجی تعطیل باشد.
26. انتقادات و شکایات خود از کشورهای دیگر را متوجه افکار و سیاست‌های نادرست آن‌ها کند و نه نمادهای ملی آن‌ها.
27. مشکل کشور دیگر را که در حد 5 از 100 است، برای شهروندان خود 90 جلوه ندهد: آن‌ها هم مقابله به مثل خواهند کرد.
28. به تناسب افزایش قدرت اقتصادی و نظامی خود، با دیگران ـ به‌ویژه همسایگان ـ بیشتر تعامل کرده، وارد چارچوب‌های ائتلافی شود.
29. زبان و ادبیات تعاملی آن با جهان، حقوقی باشد.
30. تحلیل دستگاه دیپلماسی آن از تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی بر اساس Fact باشد.
1. به ازای هر واحد پولی که در خارج هزینه می‌شود، ده برابر برای کشور و شهروندان، منفعت و پیامد مثبت داشته باشد.
2. سیاست خارجی در همان ریلی حرکت کند که الزامات رشد و توسعه اقتصادی ایجاب می‌کند.
3. شهروندان به همه کشورهای همسایه بدون ویزا سفر کنند.
4. حداقل 10 کشور به‌عنوان شریک استراتژیک در حوزه‌های امنیتی، اقتصادی و سیاسی داشته باشد.
5. کشورهای دیگر از رشد و پیشرفت آن هراس و نگرانی نداشته باشند.
6. محیط بین‌المللی را با عینک فرصت، یادگیری، زیبایی، اثرگذاری و اثرپذیری ببیند.
7. نظامیان آن حداقل با نظامیان 40 کشور دیگر تبادل فکر، بازدید و حتی مانورهای مشترک داشته باشند.
8. مسئولان بعد از ساعت 5 بعد از ظهر، سیاست را تعطیل کرده و زندگی کنند.
9. به حساسیت‌های کشورهای دیگر، حساس باشد تا آن‌ها نیز حساسیت‌های او را رعایت کنند.
10. با کشورهایی که قدرت بیشتری از او دارند، همکاری و مدارا کند.
11. موضوعات مهم سیاست خارجی در رسانه‌ها، دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی و در صحنه عمومی جامعه، توسط متخصصان سیاست خارجی بحث شود.
12. در شریک شدن و تقسیم قدرت با همسایگان خود، سخاوت نشان دهد.
13. آن‌چه که تحقق آن در کوتاه مدت و در میان مدت مقدور نیست را جزء اهداف ملی خود قرار ندهد و برای آن سرمایه‌گذاری مالی و سیاسی نکند.
14. جهت‌گیری سیاست خارجی با روح و روان و میانگین گرایش‌های شهروندان سازگاری داشته باشد.
15. هرچه سریع‌تر از چالش‌های امنیتی با همسایگان خود عبور کند.
16. شهروندان تفاوت بین تبلیغ و تحلیل دستگاه دیپلماسی را تشخیص دهند.
17. آمار، ارقام و احتمالات در تحلیل‌های سیاست خارجی به وفور مشاهده شود.
18. معاونت اقتصادی و تجاری دستگاه دیپلماسی، مهم‌ترین معاونت باشد.
19. واژه‌های "صددرصد"، "حتماً"، "یقیناً" و "بی‌تردید" در تحلیل‌های سیاست خارجی استفاده نشود.
20. متوجه باشد هر جمله، عبارت و رفتار در صحنه بین‌المللی می‌تواند پیامد داشته باشد؛ هرچند پیامد دهه‌ها بعد خود را نشان دهد.
21. هر اقدامی در سیاست خارجی حداقل با یک نگاه پنج ساله برای افزایش قدرت کشور باشد.
22. به تصویر و حسی که دیگر کشورها از او دارند، حساسیت داشته باشد.
23. با نرخ رشد اقتصادی بالا و تأمین امنیت اقتصادی و اجتماعی، زمینه سفر بدون ویزا به حداقل 50 کشور برای شهروندان خود را فراهم کند (گذرنامه مالزی برای ورود بدون ویزا به 166 کشور معتبر است).
24. نمایی که مسئولان دیپلماسی از سیاست خارجی معرفی می‌کنند، کارآفرینان در مراودات بین‌المللی اقتصادی خود، احساس کنند.
25. هیجان، احساسات و عصبانیت در ادبیات و رفتار سیاست خارجی تعطیل باشد.
26. انتقادات و شکایات خود از کشورهای دیگر را متوجه افکار و سیاست‌های نادرست آن‌ها کند و نه نمادهای ملی آن‌ها.
27. مشکل کشور دیگر را که در حد 5 از 100 است، برای شهروندان خود 90 جلوه ندهد: آن‌ها هم مقابله به مثل خواهند کرد.
28. به تناسب افزایش قدرت اقتصادی و نظامی خود، با دیگران ـ به‌ویژه همسایگان ـ بیشتر تعامل کرده، وارد چارچوب‌های ائتلافی شود.
29. زبان و ادبیات تعاملی آن با جهان، حقوقی باشد.
30. تحلیل دستگاه دیپلماسی آن از تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی بر اساس Fact باشد.
• عضو هیأت علمی و استاد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی
www.sariolghalam.com
www.sariolghalam.com
مطالب مرتبط
