نمادها در فرهنگ ملتها با پشتوانههای دینی و ملی و بومی از ارزش و اعتبار خاصی برخوردارند که در طول تاریخ حفظ شده و به نسلهای بعد منتقل گردیدهاند و تقدس و احترام پارهای از آنها تا بدانجاست که بسیاری از جوامع برای برپایی آنها، حتی از جان و مال مایه گذاشته و با ایثار و فداکاریهای مثالزدنی خود، اهتزاز شرافتمندانه آنها را رقم زدهاند.
در همین راستا، سال گذشته در یک اقدام شایسته، بیرقی از سرزمین نور (آستان مقدس رضوی) در بلوار امام رضا (علیه السلام) در لاهیجان برافراشته شد که مایه خشنودی عاشقان آن حضرت گردید. اما آنچه خیلی زود زمینه نگرانی محبین اهل بیت (علیهم السلام) را فراهم ساخت، نصب نامناسب آن نماد نورانی در ارتفاعی کوتاه و بهصورتی غریبانه بود که به هیچ وجه شایسته آن پرچم مقدس نبود؛ خصوصاً اینکه چند روز بعد و در فاصلهای کوتاه از مکان مذکور، در ورودی ساختمان جدید شهرداری، پرچمهایی با ارتفاعی بهمراتب بیشتر و نورپردازیهای بهتر عَلَم گردید که بیش از پیش، آن نماد منور را تحتالشعاع قرار داد.
بارها وقتی از مقابل این پرچم رد میشدم، بهعنوان یک شهروند لاهیجانی از خود خجالت میکشیدم و اینکه غربتی دیگر برای امام خوبیها و مهربانیها حضرت علیبن موسیالرضا (علیه السلام) در شهرمان رقم خورده، نگران بودم و حتی این دغدغه را به مسئولان ذیربط منتقل کرده و همان وقت بهعنوان نماینده مردم در شورای شهر از جناب شهردار خواستم که اقدامی شایسته در این مورد انجام دهند، که خوشبختانه در آستانه عید سعید فطر امسال، این امر مبارک ـ گرچه با تأخیر ـ اتفاق افتاد و نماد مذکور در ارتفاعی درخور و شایسته با نورپردازیهای مناسب، نمودی خاص پیدا کرد، که جا دارد به نیابت از شهروندان لاهیجانی از شهردار محترم جناب کحالی تشکر نمایم.
به امید آنکه این نماد نورانی چراغی باشد فراراه همگان برای تمسک و توسل گفتاری و رفتاری بیش از پیش به ائمه اطهار (علیهم السلام)، خصوصاً حضرت امام رضا (علیه السلام) که چشم و چراغ ما ایرانیان است، انشاء الله.