احسان: دوست گرامی! مزیت نسبی تولید ابریشم را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آن‌چه مسلم است، قیمت حرف اصلی را در این زمینه می‌زند. حال وقتی شما می‌توانید با یک دهم قیمت ابریشم را از خارج وارد کنید، پس چگونه دم از مزیت نسبی می‌زنید؟ مگر این‌که دولت یارانه هنگفتی بدهد که قیمت را در بازار و درآمد کشاورز را در حد متعارف تضمین کند که این‌هم اولاً مخالف اصول اقتصاد است. ثانیاً برای همیشه قابل تداوم نیست. بعد بیاییم بررسی کنیم چرا قیمت محصولات ما در گیلان گران تمام می‌شود؟ مثل برنج، چای، ابریشم، مرکبات و ... . یکی از دلایلش این است که دستمزد بالاست که البته بخشی از دلایل آن، بالا بودن تورم و هزینه زندگی است. اما دلیل دیگرش، عدم رغبت جوانان یا افراد جویای کار به رشته‌های کشاورزی و فعالیت در این حوزه است. شما فقط این را ببینید که من سال گذشته در منطقه رودسر بررسی کردم، طرف از ایلام کارگر آورد برای برداشت برنج و برایش ارزان‌تر تمام شد، تا این‌که از عوامل محلی کارگر بگیرد. بعد هم بحث قمار بازی و شرط بندی سر فوتبال است که اصلاً سابقه این نوع کارها در گیلان به دهه 1340 می‌رسد. عدم رغبت به کار کشاورزی و تمایل به فروش فوری اراضی را به موارد فوق اضافه کنید. شما در لنگرود کارخانه نخ ریسی داشتید و در املش هم و حالا تعطیل هستند. آیا برای صاحب کارخانه می‌صرفد به قیمت این هزینه‌های بالا و دعوا با اداره کار بر سر حقوق کارگر تولید کند؟ یکی از راهکارهای این قضیه، کاهش دستمزد یا ارزان کردن قیمت مواد غذایی است تا عوامل جویای کار آسان‌تر جذب کار شوند.

علی علیزاده: دوست عزیز! از دقت نظر شما تشکر می‌کنم. من فقط سئوال مطرح کردم و تنها قسمتی از دردهای ما را. مواردی که فرمودید صحیح است. علت جلوتر بودن مازندرانی‌ها یا حتی ترک‌ها از ما شاید همین علت باشد و نسل فعلی ما کم‌کار است. زمین‌های ما رها شده است. کلاً بحث قمار و توتو و ... در استان ما امروزه از مصادیق افت فرهنگی است.

ورگ: متأسفانه بسط سیاست‌های نولیبرالیستی در ایران و کنار کشیدن دولت از مناسبات بازار و خصوصی‌سازی بی‌دروپیکر و رها کردن بازار و صنعت و کشاورزی داخلی کل ملت را به دو بخش تولیدکننده و واردکننده تقسیم می‌کند. تولیدکننده‌های بخش‌های کشاورزی و صنعتی که اغلب به خاک سیاه می‌نشینند و واردکننده‌های دلال‌مسلک که هر روز از شیره‌ جان کشاورزان بی‌زمین و کارگران بی‌کار و نیم فقیرترشده‌ جامعه برای خود ماشین‌های شاسی‌ بلند و واحدهای آپارتمانی خریداری می‌کنند. دلم برای ابریشم گیلان و ابریشم لاهیجان می‌سوزد. نوغان هنوز هم می‌تواند بخشی از تولید ما باشد. دریغ!

سلام به عوامل خوب لاهیگ. از حسن توجه شما تشکر می‌کنم. اینجانب علی علیزاده ازبری (ازبر یکی از روستاهای فومن) هستم. خوانندگان دقیقی هم دارید. تبریک میگم. موفق باشید. وبلاگ بنده: هفت شنبه بازار http://a-alizadeh49ef.blogfa.com