حسین محجوبی نگاه بهمن محصص به انسان را در آثارش غم‌انگیز دانست و گفت: نوعی بدبینی درباره انسان و دنیا را می‌توان در آثار این هنرمند فقید دید.
این نقاش لاهیجانی و از دوستان خانوادگی محصص در مورد آخرین ملاقاتش با بهمن محصص به خبرگزاری مهر، گفت: شاید به دلیل روحیه هنری که در خانواده محصص وجود داشت، بیشتر افراد این خاندان گوشه‌گیر بودند و کمتر با کسی حرف می‌زدند به همین دلیل ما کمتر از اوضاع بهمن خبر داشتیم؛ تا این‌که دو سال قبل وقتی به تهران آمده بود با وی در هتل هما ملاقات داشتم.
وی، افزود: بهمن به تهران آمده بود و قرار بود یکی از مجسمه‌های قدیمی‌اش را بفروشد که در نهایت هم بر سر قیمت نتوانست با خریدار به توافق برسد.
محجوبی در مورد شخصیت بهمن محصص، عنوان کرد: او خیلی کم حرف می‌زد و اصولاً حوصله حرف زدن نداشت، تا آن‌جا که من کمتر جرأت می‌کردم در مورد حال و اوضاع آن روزهایش در رم بپرسم. خیلی کم به ایران می‌آمد و زمانی هم که فرصتی پیش می‌آمد تا یکدیگر را ملاقات کنیم، زیاد در مورد زندگی‌اش نمی‌پرسیدم. در آخرین دیدار هم بیشترین حرف‌های ما در مورد فروش همان مجسمه بود.
این نقاش لاهیجانی سپس به ذکر خاطره‌ای از دوران دوستی‌اش با محصص اشاره کرد و گفت: او و آیدین آغداشلو از شاگردان خوب حبیب محمدی یکی از استادان نقاشی در رشت بودند. من آن زمان در لاهیجان زندگی می‌کردم و گاهی که آن‌ها کلاس داشتند به رشت می‌آمدم و مخفیانه کلاس‌های آن‌ها را دنبال می‌کردم. می‌دیدم که این دو جزء نقاشان خوب هستند و به همین دلیل هم بود که بهمن تصمیم گرفت برای تحصیل در دانشکده هنرهای زیبا به تهران برود.
وی همچنین در مورد آثار محصص، گفت: کارهایش شاخص بودند، اما در کل انسان را غم‌انگیز می‌دید. چهره انسان‌ها و پرنده‌هایی که در آثارش وجود داشتند، نوعی حالت بدبینی به انسان و گرفتاری‌های او را نشان می‌داد. بدبختی را بیشتر از خوشبخی می‌دید. پرنده‌های آثارش مانند بازهایی مسخ شده بودند.