بخش دیلمان بهعنوان یک منطقه کوهستانی در جنوب شهرستان سیاهکل با اقتصاد کشاورزی، دامداری، زراعت و باغداری میباشد. بهطور سنتی این منطقه به دلیل محدودیتهای اقلیمی و کوهستانی نسبت به ناحیه جلگهای گیلان، دارای جمعیتی کمتر، پراکنده و با سکونتگاههای روستایی گسسته و مساکن روستایی متمرکز شکل گرفته است.
با گذشت زمان و همگام با توسعه سایر نقاط کشور، توجه ویژهاي به این منطقه شده و دگرگونی در اقتصاد، معیشت، سبک زندگی و تحول اساسی در اکوسیستم منطقه را سبب شده است. از مهمترین تغییرات میتوان به کیفیت ساخت و ساز و تغییر در شکل و معماری مساکن، دگرگونی در نحوه بهره برداری از زمین و تغییر از اقتصاد معیشتی به اقتصاد نیمه تجاری، رشد گردشگری بهعنوان یک مؤلفه مهم توسعه اقتصادی منطقه، ارتقاء کیفیت خدمات اولیه مانند آب لوله کشی سالم و خدمات برق رسانی و آب، جاده مناسب آسفالته و ... تا کاهش مهاجرتهای گذشته و ... اشاره نمود که همه این موارد نشان از بهبود زندگی ساکنان منطقه دارد.
این گونه رشد و توسعه منطقه اساساً میبایست بر اساس ظرفیتها و داراییهای گوناگون، بهویژه ظرفیتهای طبیعی منطقه باشد و بدون توجه به این مقوله قطعاً پایداری زیستی در آینده نزدیک با چالشهای اساسی مواجه میشود. یکی از مهمترین و اساسی ترین ظرفیتهای توسعه، آب و نیاز آبی در امور کشاورزی و مصرفی و تولیدی است. قابل ذکر است كه دیلمان به دلیل کمبود منابع آب و محدودیتهای ناشی از آن نسبت به جلگه همواره با مشکل آب مواجه بوده و دلیل شکل گیری اقتصاد کشاورزی متکی به دیم و روی آوردن به فعالیتهای کشاورزی کم آب بر نیز همین موضوع بوده است. لیکن در دو دهه اخیر با هدف بهبود زندگی ساکنان اقدامات و تحولات بسیار زیادی مانند تغییر الگوی کشت از زراعت دیم به باغداری، گسترش باغات کشاورزی مانند فندق و گردو، لوله کشی مساکن روستایی و انتقال آب شرب از منابع آبی جدید و افزایش سرانه مصرفی آب صورت گرفته است که البته بسیار لازم، مناسب و جای تقدیر دارد.
آنچه موجبات نگرانی و تشویش در آینده حیات ساکنان منطقه را فراهم مينمايد، عدم مدیریت مصرف بهینه آب و نوع تحول در این منطقه است؛ لذا در این خصوص نکاتی چند لازم، ضروری و قابل توجه باید قرار گیرد:
1- محدودیتهای منابع آبی منطقه بهویژه تغییرات اقلیمی و کاهش منابع آبی و حساسیتهای زیستی کوهستان دیلمان باید به شکل پررنگ و آگاهانه به مردم منطقه اطلاع رسانی شود.
2- نحوه مصرف و مدیریت مصرف آب شرب با افزایش نیاز آبی و سرانه مصرفی باید مورد توجه قرار گیرد.
3- سیستم آبیاری کشاورزی میبایست از حالت سنتی به لوله کشی مکانیزه تغییر یابد.
4- اولویت کشت نهال در باغات به سمت درختان با نیاز آبی کم تغییر یابد.
5- آبیاری باغات میبایست به اندازه نیاز مصرفی آنها استفاده شود و از آبیاری بیش از اندازه و استاندارد آن جلوگیری بهعمل آید.
6- درختان سنتی میبایست اصلاح نژادی شوند و از ارقام مرغوب و با بازدهی بالا مورد استفاده قرار گیرند.
7- نحوه نگهداری و الگوی صحیح کشاورزی به کشاورزان و باغداران آموزش داده شود.
8- از توان آموزشی مروجان جهاد کشاورزی بهره برداری کافی صورت گیرد.