عربستان سعودی که همواره مورد تمسخر برخی رسانههای کشور است، رقم خیرهکننده ۵۰۰ میلیارد دلار برای ایجاد فناوریهای سبز نوین و پنلهای خورشیدی در فضایی به وسعت ۲۶ هزار کیلومتر مربع سرمایهگذاری کرده تا جایگزین سوختهای فسیلی کند.
این کشور هماکنون بزرگترین و مدرنترین تاسیسات آبشیرینکنی منطقه را دارد و بهتازگی قراردادی به ارزش ۷.۲ میلیارد دلار با BNP Paribas (فرانسه) امضا کرده تا ۹ مرکز بزرگ دیگر را در کرانه دریای سرخ راهاندازی کند.
امارات متحده عربی با تخصیص ۱۶۳ میلیارد دلار سرمایهگذاری عظیمی انجام داده تا سال ۱۴۲۹خورشیدی بیش از ۵۰ درصد نیاز انرژیاش را از منابع تجدیدپذیر تامین کند. سرمایهگذاری در انرژی تجدیدپذیر یعنی هم کاستن از هزینههای انرژیهای گرانقیمت فسیلی و هم کاستن از آلودگی و اثرات هولناک تغییرات اقلیمی از جمله خشکسالی که هستی کشورهای خاورمیانه را نشانه گرفته است. علاوه بر این امارات تسهیلات ویژهای برای استفاده از خودروهای الکتریکی و رسیدن به چشمانداز شهر «بدون کربن» اعمال کرده است.
در کره جنوبی تدوین و اجرای برنامه توسعه بدون کربن و سبز در سال ۲۰۰۸ (۱۳۸۶) هماهنگ با دغدغههای زیستمحیطی و با هدف کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی و مقابله با چالش تغییرات اقلیمی تصویب شد و در دست اجرا قرار گرفت. براساس این طرح تا سال ۲۰۲۵ (۱۴۰۴) کره جنوبی جزو ۵ کشور نخست دنیا در صنایع و فناوریهای سبز قرار میگیرد و همزمان قرار است شغلهای مرتبط با فناوریهای سبز ایجاد شود.
سنگاپور نیز طرح مبارزه با تغییرات اقلیمی را از سال ۲۰۰۵ (۱۳۸۳) آغاز کرده است. بهطور تقریبی همه ۱۶۵۰ برج و ساختمانهای بزرگی که از سال ۲۰۰۵ تاکنون در این کشور ساخته شدهاند براساس انرژیهای سبز بودهاند. براساس سند چشمانداز ۲۰۳۰ (۱۴۰۹) سنگاپور ۳۵ درصد منبع انرژیهای شهری و حملونقل باید انرژیهای نو و تجدیدپذیر باشد و ۸۰ درصد ساختمانها باید گواهینامه سبز دریافت کنند.
هلند و مدیریت خیرهکننده آن را میتوان از عجایب دنیای مدرن نامید. کشور کوچک هلند با ۴۱ هزار کیلومتر مربع که فقط یکچهلم وسعت ایران است با بهرهگیری از فناوری فوق پیشرفته کشاورزی و صنعتیاش دومین صادرکننده مواد غذایی دنیا بعد از امریکاست.
تولید محصولات کشاورزی هلند فاصله خیرهکنندهای با کشورهای پیشرفته حتی آلمان و امریکا دارد! هلندیها در سال ۲۰۰۰ (۱۳۷۹)با شعار «تولید محصول دوبرابر با استفاده از نصف منابع انرژی و آب» جنبشی را آغاز و با بهرهگیری از شرکتهای دانشبنیان و استارتآپهای کشاورزی صنایع غذایی پیشرفته خود را بسیار پیشرفتهتر کردند.
هلند سالانه ۷۹ میلیارد دلار (حدود ۲ برابر صادرات نفت ایران) محصولات غذایی و کشاورزی صادر میکند و باوجود وسعت بسیار کوچکش از آلمان، فرانسه، چین و ژاپن بسیار جلوتر است.
کافی است بازدهی تولید گوجهفرنگی در هلند را با چین مقایسه کنیم. هلند در هر مایل مربع ۱۴۴۰۰۰ تن گوجهفرنگی تولید میکند، درحالی که این رقم برای چین ۳۸۶۰ تن در هر مایل مربع است که ۳۸ برابر کمتر است.
دانشگاه WUR هلند که مغز متفکر نوآوریهای کشاورزی است به دهها کشور مشاوره ویژه ارائه میکند که البته کشور ما جزو آنها نیست!
برای نجات ایران از خشکسالی حتی نیاز به توقف کشاورزی نیست و فقط کافی است از الگوی توسعه کشورهایی مانند هلند پیروی کرد.
ایران امروز که در اختلافهای سیاسی و جناحی غرق شده، از خطر واقعی که کیان و هستیاش را بیش از هر چالش داخلی و حتی خطر حمله نظامی خارجی بیشتر تهدید میکند، بهشدت غفلت کرده است.
ایران امروز باید شعارBig drought iscoming یعنی «خشکسالی بزرگ میآید» را بر همه شعارهایش اولویت دهد و همه امکانات کشور را با نگاهی آیندهنگر معطوف دشمن بزرگ خشکسالی کند که از مرزهایش گذشته و شهرهایش را یکی پس از دیگری با بیرحمی درمینوردد.
عضو گیلانی شورای اسلامی شهر کرج
روزنامه صمت، شماره 1152، 11 مهر 1397